Lise Caddesi No.270

FİNAL

Artık bu masal'a bir son lazım.

İyi okumalar sevgili okurum.

Şarkı: Teya Dora - Dzanum,
Gökhan Türkmen - Sen İstanbulsun,
Edis Görgülü - Çok Çok

Fotoğraflar: Arkadaş grubu

33. Bölüm

Bazen insan sevdiğinin saçının teline bile bir şey olmaktansa dünya'nın yanıp kül olmasına razı olurken, sevdiğinin acısına şahit olmakta, onu acı çekerken görmekte mahveder insanı.

- Eray hızlı sür şu siktiğimin arabasını! Furkan bana bak, gözlerini aç artık ne olur.

Ağlamaktan gözlerim bulanmıştı etrafı zor görüyordum. Açık renk tonlarında ki elbisem Furkanın kanıyla kaplanmıştı.

Eray- Dayan kardeşim dayan! Yetiştireceğim seni hastahaneye, ölmeyeceksin izin vermem!

15 Dakika önce

Furkan- Biliyorum, şuan için evlilik düşünmüyorsun. Ama ben beni sevdiğini bildiğim, sana güvendiğim için yine de denemek istedim. Belki şimdi değil ama ileride ki yaşantımızda benimle bu masal'a var mısın kırmızı kafa?

- Ben...

Birden patlayan ses ve yüzüme şıçrayan kanla afalladım

- Furkan!

Furkanın evlenme teklifinden sonra tek hatırladığım yer yer yüzümün Furkanın kanı ile renklenmesi, elindeki yüzük düşerken yere yığıldı, hemen yanına eğildim. Kimisi silah sesi ile birlikte kaçmaya başlamış, kimisi de başımda toplanıyordu.

Ben ne mi yapıyordum? Göz yaşlarıma hakim olmaya çalışıp Furkanın uyanması için yalvarıyordum, kurşun bedenini delip geçmiş iken göğsünden akan kan, beyaz gömleği dahil bütün vücudunu kaplamıştı.

- Furkan nolur aç gözlerini, beni duyuyor musun? Ambulansı arasanıza! Furkan hadi birtanem, hadi bir şey söyle!

Bilinci kapanmak üzereydi ama gözleri yarım açıktı ben ise ne dediğimi dahi bilmiyordum. Tanıdık sesle kafamı kaldırdığımda Eray ve Nur'un buraya doğru geldiğini gördüm.

ŞUAN

- Beni bırakmayacaksın değil mi? Bak daha çok işimiz var seninle düğündü nişandı kınaydı daha Yağızla dalaşacaksın, beni abimden isteyeceksin. Hadi aç o güzel ela gözlerini.

Nur- Tuğçe sakin ol! İyi olacak merak etme bak geldik hastahaneye. Yağızları aradım onlarda geliyor Dilek abla da izin almış ameliyata o da girecek.

Ben Furkana bakmaya devam ederken bilinci hâlâ tam kapanmamıştı hafifçe öksürdü. Kısık sesle zar zor konuşmaya çalıştı, acısı onu konuşturmuyordu. Bu benim canımı daha çok yakıyordu.

Furkan- Kırmızı kafa... Ağlıyor musun sen?..

- Boşver beni, sadece kapatma o güzel gözlerini, bakmaya doyamıyorum.

Furkan- Uykum var kırmızı kafa.

- Hayır, hayır, hayır. Sakın, Sakın uyuma!

Artık bilinci ve gözleri tamamen kapanmıştı. Ben elimle yanağını okşamaya devam ediyordum, Eray hemen araçtan inip sedye istedi. Görevliler sedyeye yatırıp hemen ameliyat'a aldılar.

Hastahanenin soğuk duvarına yasladım sırtımı, şuan ondan başkasını istemiyordum yanımda. Yağızın sesini duydum ama kafamı dahi kaldırmadım. Kaldıramadım, bedenim şuan çok güçsüzdü ve kendini taşıyamıyordu.