𝐒𝐀𝐋𝐕𝐀𝐓𝐎𝐑𝐄, tony stark

3.❝Yenilmezler❞

Gözlerimi açtığımda, gülümsedim. İşte, hepsi karşımdaydı. Yenilmezler gözümün önündeydi. Gerçekten, hepsi ne kadar da iyilerdi. Babam, ya babam! Tanrım, o çok gençti.

Büyük bir yıldırım düştüğünde yenilmezler binası büyük bir depremle sarsıldı. Tamamı camla çevrili olan duvardan, Thor'un yükseldiğini gördüm.

Aniden buraya uçarken ellerimi siper ettim. Camı yarıp geçtiğinde bağırdı, "Bana Thanos'u getirin!" Diye haykırdığında nihayet doğru zamana geldiğimi anladım.

Derin bir nefes vermemle, boynumda bir nefesi hissetmem bir oldu. "Eğer kıpırdarsan, seni öldürmek zorunda kalırım." Dedi tanıdık ses.

"Tanrım!" Dedim sıkılmış gibi yaparak. "Gözlerimi bir saniyeliğine ayırdım!"

"Buraya geldiğinden beri sana baktığımı görmediysen, bu senin sorunun ajan." Dedi Steven Grant Rogers. "Söyle bakalım, kimsin sen?"

Çok ironikti aslında, babam beni buraya getirmek için uğraşıyordu. Ama geçmişte ki versiyonu beni öldürmeyi niyetliyordu. Eh, onun içinde zordu. Aynı zamanda bu ikinci kez ajan diye suçlanmam, biri buna dur demeliydi.

"Steve, canını yakıyorsun bu leydinin!" Dedi Tony eğlenerek. Cidden, kollarımı biraz daha sıksa ikiye ayrılacağından emin hale kadar gelmiştim. "Derhal bırak o çubuk krakeri!"

Ah, ağlayacağım şimdi!

"Bırak beni!"

"Önce kim olduğunu söyle!"

"Bırak dedim!"

Tony ıslık çaldı, "Dur Rogers," dedi ve karşıma geçti. "Söyle bakalım hanımefendi. Kimsin?"

"İsmi Violet, soyadı Hayloft efendim. Etrafında belirleyemediğim bir enerji yayıyor ve Kaptanın yanında olması kalp atışlarını hızlandırıyor." Merhaba Jarvis. Seni özlediğimi pek sanmıyorum.

"Hadi ama!" Dedi Tony. Bu haline neredeyse kahkaha atacaktım. "Benim havamı söndürme Jarvis!"

"Bırak beni de size kim olduğumu söyleyebileyim!" Dedim debelenmeye devam ederken. "Ben bu zamandan gelmiyorum! Sizi uyarmak için geldim. İzin verirseniz hayatınızı kurtarıp zamanıma döneceğim."

Rogers, bir anda beni bıraktığında geriye doğru sendeledim ve neredeyse düşecekken demir kadar sert bir şeyle dengede kaldım. "Kolunuza minnettarım," dedim Tony'e üzerimde ki tozu silerek.

"Konuş."

Thor'a döndüm, "Thanos'u öldürmek pek kolay değil deli. İlerde yaşanacaklar için sizi uyarmam gerekti. Normalde olan kaderde, iki eksik vardı."

Gözlerim hüzünle Tony ve Natasha'ya kaydı. "Beni buraya yüzbaşı gönderdi." Dedim babama bakarak. Kaşları çatıldı ve kollarını göğsünde bağlayıp her zamanki otoriter duruşunu gözler önüne serdi.

"Bu nasıl mümkün olabiliyor?"

Elimde ki köstekli saati çıkardım, "Bununla. Bunun daha büyüğü var elbette ancak bu resmen bir zaman makinesi." Tony'e uzattım. "Bunun mimarı sensin."

"Ne?" Dedi. "Bunu ben mi yapmışım?" Dedi incelemeye devam ederken. "Amma gelişmişim be! Kız düşürüyor muyum bari? Gerçi bunu yapamam için bu hurdaya ihtiyacım olmuyor."

"Aklınız fikriniz orada." Dedi Pepper aniden bir yerden çıkıp Rogers'ın eline bazı evraklar verirken.

Tony dudaklarını büzüp Pepper'a baktı. "Seni kovuyorum."

Pepper güldü, "buna hakkınız yok, unuttunuz mu sarhoşken ortak ettiniz beni buraya." Gülmemek için zor duruyordum.

Geleceği fazla bozmadan, onları kurtaracak birkaç cümle kurup buradan tüymeliydim.

Aynı zamanda Pepper'dan kesinlikle bir bulantı hapı almalıydım. Aynı zamanda babamın morarttığı kollarım için bir krem. Resmen evrenden dayak yemiştim.

Tony'e baktığımda eğlenceli kısma geldiğimi yeni anlıyordum.

Bölüm Sonu

İkinci bölüme asla isinamadigim için telafi olarak bu bölümü atıyorum.

Hikaye bence güzel olacak ya bakalım artık, tahminime göre You didn't see that coming kadar uzun olmaz.

(Hey, evet sen. Bu bir reklamdi dostum. You didn't see that coming profilimde bulunan bir Pietro Maximoff kurgusu, ve seni orada görmek beni mutlu eder (⁠~⁠￣⁠³⁠￣⁠)⁠~)

Şimdilik böyleydi aşkım, umarım beğenmişsinizdir ｡⁠◕⁠‿⁠◕⁠｡

Bir daha ki bölüm görüşmek üzere, arayı fazla açmayacağım emin ol ^^

Seni seviyorum... ama bunu zaten biliyorsun (⁠ ⁠ꈍ⁠ᴗ⁠ꈍ⁠)

Kitaplarım ile ilgili editler, kolajlar ve mizahlar için instagram: mccalll2ee (yakında post paylaşılacak)