𝐒 ★ 𝐓𝐎𝐍𝐘 𝐒𝐓𝐀𝐑𝐊
-----------------------
Son savaşta kendini feda eden Tony Stark'ı, bilim insanı, aynı zamanda bir doktor olan Violet Hayloft zamanda geriye giderek kurtarmaya kalkışır.
❝Seni seviyorum Violet. Ve bu sanırım Tony Stark'ın bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BİR SONRAKİ GÜN
"Thanos saldırmaya başladı bile," dedi Steve kalkanını sırtına alarak. Yine toplanma alanındaydık, "Koruyucular ve Carol Danvers geldi. Artık savunmada kalamayız."
Ellerim Tony'nin soğuk ellerini tuttu. "Biz geçmişe gidip taşları alacağız, tamam mı? Sizin burayı idare etmeniz gerekiyor baba, bir kayıp bile vermeyin sakın."
Kaptan Amerika yutkunarak başını salladı. Herkes ilk defa bu kadar gergindi işte. "Dikkat edin," dedi Strange. "Geçmişte başınıza gelen bir şey olmayacak. Ama sonrasını bu taş bile kestiremiyor."
Babam "Rogers." Diye düzelttiğinde gülümsedim. Strange devam etti, "o kadar karmaşık ki, evrenin bir taşı seni nasıl çözemez anlamıyorum."
Omuz silktim, "Bazen oluyormuş demek ki, her şeyin ilki olabildiği gibi." Tony'nin elini daha da sıktım, "Şimdi gidiyoruz. Lütfen, kendinize dikkat edin ve birine bile zarar gelmesine izin vermeyin."
Herkes başını salladı, gözlerim Bruce'u buldu. "Koca adam, bizimle geliyorsun." Bruce önce arkasına, sonra sağına ve soluna baktı sanki inanamaz gibi. Ardından sorar gibi kendini işaret etti, "Sana bir yerde ihtiyacımız olacak."
Bruce kararlılıkla kafasını salladı, Tony, ben ve Bruce zaman Makinesinin olduğu yere yol aldığımızda koruyucular ve geri kalan Avengers üyeleri çıkmıştı, bina boştu. Biliyorum ki, o kadar olmayacaklardı, Wakanda çoktan haberi almış olmalıydı.
Zaman Makinesinin ortasına geçmiştik, Tony'nin hazırladığı yolculuk kostümünü de giymiştik. "Birinin bizi yollaması gerekiyor." Dedim.
"Hayır," dedi Tony. "Her şeyi bu küçük köstekli saatle halledebilirsin." Gülümseyerek kafamı salladım, ve tarihi ayarladım. Köstekli saati çevirdiğim de artık geçmişteydik. Bruce ve Tony etrafa bakıyor, mucizeyi idrak etmeye çalışıyorlardı.
Tam da bir evin önündeydik. Bir müzik sesi geliyordu evin içinden ve benim gözlerim dolacak zamanı bulmuştu. "Gelin, burası." Doğduğum ev. İlerledik ve kapının önüne geldik, kapıyı tıklattığımda, küçük bir kız açtı kapıyı.
Tony küçük kızın önünde diz çöktü ve omzuna dokundu, "Merhaba ufaklık, kim oluyorsun sen bakalım? Adın ne?" Diye sorduğunda gülümsedim, "Onun ismi Violet, bay Stark." Bir anda bakışları bana dönünce gülümsedim. "O benim."
Ardından bir ses daha duyuldu, "Violet! Yabancılara kapıyı açmayacaksın demedim mi ben sana?" Sana da merhaba anne. Kapıya doğru geldiğinde bizi gördü, "Tanrım..." gözlerinde o özlemi görmüştüm. Hızlıca bana sarıldı, "Steve!" Diye çağırdı babamı.
