𝐒𝐀𝐋𝐕𝐀𝐓𝐎𝐑𝐄, tony stark

19.❝Her şey bitti demek❞

🎧daha iyi bir deneyim için, tavsiye ediyorum.

Music, İTS SNOWİNG LİKE İT'S THE END OF THE WORLD, by krobak. (6.50 den itibaren,)

Hayır... Hayır, hayır! Parmaklarım saçlarımı kenetledi ve çekiştirdi. Deli gibi hızlı nefes alışverişim kulaklarıma korkutucu geliyordu. Ağlıyordum, deli gibi ağlıyordum ancak tek damla göz yaşı çıkmadı.

Boğazıma dikenli tel sarıldı sanki, söyleyeceklerim içime kaçtı. Gözlerim, çığlık atıyordu biliyordum. Tüm her şey gözümün önüne geldi. Bunun sebebi bendim, her şeyin sebebi bendim!

Yutkundum. "Violet, sakin ol." Tony önümde eğildi, hemen dizlerimi kendime çekip kollarımla kenetledim. "Şu an kriz geçiriyorsun, sakin kalıp bize nasıl bu durumdan kurtulacağımızı anlatman gerekiyor."

Efendim, ne diyorsun Tony?

Beynimde ki sinyaller yerinde miydi? "Yapamadım, yapamadım. Olmadı, yok, başaramadım." Babam ve Tony dehşetle birbirine baktılar, hâlime acıyordular. "Babamı hüsrana uğrattım, insanlar beni başarısız biliyor..."

Mükemmelliyetçilik, beni her zaman öldürüyordu. Başarısız olma korkusu, beni uçurumdan itiyordu. Sevgisiz kalma korkusu, beni eritiyordu. Eksik kalma korkusu, beni kesinlikle kesip biçiyordu.

Sonunda hepsi beni olgunlaştırdı, ancak, hepsi büyük bir travma yarattı. Kimse tanımıyordu ki beni, kimse bilmiyordu kim olduğumu. Tony bile yabancı birine aşık oldu.

Ellerim istemsizce kafama vuruyordu, sesleri susturmak üzere kulaklarımı kapatmıştım. Kendimi berbat hissediyordum. "Seni sona sakladım, Violet." Dakikalardır yabancı hissettiğim ses hiç olmadığı kadar tanıdıktı şimdi.

Thanos. "Tony!" Diye bağırdım. "Baba," ah, Steve? Steve'e döndüm, o da diz çökmüştü Tony ile birlikte ve bana bakıyordu. "Benim için geliyor!" Diye bağırdım. "Yok olmamam lazım Tony, her şey biter yoksa. Her şeyi kaybederiz."

Bir anda Steve'in koluna sarıldığımda, sarışın adam anlamaz gibi Tony'e baktı. Tony ise derin bir nefes alıp ayağa kalktı. Steve'in omzuna dokundu, "Kızına iyi bak, Rogers. Başka kimler yok oldu bakmalıyım."

Steve, dehşet içerisinde bana bakıyordu. Gözlerinde bir çok şey vardı. Görebiliyordum. "Gel," diyerek bir anda sarıldı bana. "Seni bırakmam, seni kimseye vermem. Benim elimden alamaz."

Gözlerimi kapattığımda bir damla yaş düştü, "Gel şöyle." Diyerek duvara yaslandı ve başımı dizine koydu. Saçlarımı okşarken neredeyse hıçkırarak ağlıyordum.

"Baba, hissizleştim..."

"Tony!" Diye haykırdı Steve. "Tanrım!" Diye bağırırken sesinde ki çaresizlik bile beni yok edebilirdi. Bedenimin kontrolünü kaybetmiştim bile. Steve beklemediğim bir şekilde beni kucağına aldı ve ağırlığım altında zorlanmadan yürümeye çalıştı. "Tony!" Diye haykırdı bir daha.

"Baba..."

"Lanet olsun!" Diye bağırdı. "Dayan Violet, teslim olma ona!" Aklım onunla öyle bir savaş veriyordu ki, komaya girmek bir an için olasıydı.
"

Yardım edin!" Ancak beni kurtaracak kimse yoktu.

Kolumda hissettiğim hissizlikle gözlerimi koluma çevirdiğimde, yavaş yavaş toz olduğumu fark ettim. "Hayır Violet! Hayır!" O da ağlıyordu, ki onu ilk defa ağlarken görüyordum. "Tony!"

Merdivenden ayak sesleri gelince Derin bir nefes aldığını göğsünün şişmesinden anlamıştım. "Hayır! Salvatore beni bırakma!" Dedi Tony yüzüme bakarken. "Hayır!"

"Gidecek yerin yok, Violet."

Teslim oldum, çünkü acı çekmek değildi bu artık. İşkenceydi. Bedenim saniyeler içerisinde Tony'nin gözleri önünde babamın kucağında toz oldu.

Simsiyah bir yerdeydim. "Yok olmadın," dedi Thanos. Tahtında oturuyordu. "Sadece ruhunu senden aldım. Ruh taşı işimi fazlasıyla kolaylaştırdı." Yutkundum.

"Bunu nasıl yaptın?" Diye sordum, sesim titriyordu. "Fark etmeden bunu nasıl yaptın!"

"Duydum ki, Violet denen bir kız, gelecekten gelip beni yok edecekmiş."

"Amacım birini kurtarmaktı!"

"Bu yolları ayırmıyor, Violet Rogers. Artık hiçbir şeyin kalmadı, sevgi bağın olabilir ancak savaş burda başladı, burda bitti. Daha fazla ilerisine gidersen, daha kötü şeyler yaparım. Gelecek ne halde şu an acaba, gerçi bunu yapabilirim. Sonuçta zaman taşı da bende."

"Artık... Bir miktar sessizlik istiyorum."

"Sen sessizliğe layık değilsin. Her şeyin bittiği o noktada, birer piyonsun. Sen sadece bir hayran kurgunun içindesin, yalnızca beyninde uydurduğun bir hayalperestsin. Birini kurtarabilecek güce sahip olduğunu sanan birisin."

Yere yığıldım, "neyse ki, artık huzur var." Dedim. Kaşları çatıldı, "neyse ki, artık düşünmem gereken birileri yok, üzerine kafamı patlatıp yerine getirmem görevler... Sayende Thanos."

Ters psikoloji.

Derin bir nefes verdim, "Sana ne kadar teşekkür etsem az..."

"Senin mutlu olmaya, huzura ermeye hakkın yok." Ve bunu dedikten sonra etrafım seslerle doldu, Tony, Steve ve Thor'un sesleriyle. Bruce da vardı, ve birçok kişi.

"Hayır Thanos! Bana bu hediyeyi vermişken bana tekrar işkence edemezsin!"

"Yanılmışsın." Dedi ve parmağını şıklattığı an, bedenim tekrardan bir hayat buldu.

"Violet!" Dedi Tony bir anda ve bana sarıldı. Onun üstüne babam sarıldı, Onun üstüne Bruce, ve Thor. "İnsan kızı döndü."

Thanos, kurnazdı.

Ama psikolojiyi kaldıramayacak kadar gerizekalı.

"Yapalım şu işi, ve bitsin gitsin tüm her şey."

BÖLÜM SONU

buraya ne yazıyorduk? JSBDANKDALDLALDLLAA

NEYSE BİR TANELERİM. OY VERMEYİ UNUTMAYİN TAMAM Mİ 👺👺

bir sonraki kanser bölümde görüşmek üzere

Kitaplarım ile ilgili editler, kolajlar ve mizahlar için instagram: mccalll2ee (yakında post paylaşılacak)