"Aldatıyorsun be beni gözümün içine baka baka o kadının koynundan çıkıp bana geliyorsun, susuyorum, sabır ediyorum, ama bıktım, duydun mu?"
"Bunu biliyordun,evlendiğin gündem beri biliyordun,şimdi zoruna giden ne?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boğazımda Ki baskı yok olduğunu hissettiğim anda ciğerlerim havayı alır almaz ardı ardına şiddetli öksürükler ciğerleri mi parçalıyordu.
Uzandığım koltuktan aşağı düşerek ellerimi boğazıma atarak ovmaya başladım.
"Sen kafayı mı yedin,gelmesem kızı öldürecektin."
Kulağıma bir takım sesler geliyordu ama kim konuşuyor algılamıyordum
Yavaşça gözlerimi araladım,ayak ucunda ayakları gördüğümde hızla geriye giderek derin nefesler almaya zorladım kendimi. Her nefes ciğerimi daha çok ağrıyordu.
"Bırak anne ya herşeyi mahvetti Savaş Akbulut anlaşmada beni istemiyor,babam ya babam beni yol kenarında indirdi oğlunu yol kenarına attı."
Derin nefesler almaya zorladım kendimi göz kapakları mı kaldırıp karşımda ki insanlara baktım.
"S sen böyle bir çocuk değildin, kızın haline bak, Kıvanç ne yapıyorsun sen oğlum? Ben seni böyle yetiştirmedim."Zühre Korhan oğluna büyük bir hayal kırıklığı ile bakıyordu.
"P pislik b beter ol b bu daha i iyi günlerin." Konuştukça boğazım ağrıyor yanıyordu.
" ben şimdi seni." Bana doğru adım atan kıvanç'ı annesi durduruldu.
"Sakın bir daha bu kıza zarar vermeyeceksin sakın şimdi git çık odadan." Kıvanç da benim kadar şaşkındı. Annesinin belki de ona destek vereceğini zannediyordu.
Sırtımı arkamdaki koltuğa yasladım,göz yaşlarım benden bağımsız yanaklarım dan süzülmeye başladı.
Yanıma gelip oturdu ona dönüp bakmadım, bakışlarını yüzünde hissediyordum.
"Oğlum böyle değildi Doğa, mutlu bir çocuktu o gülmeyi eğlenmeyi severdi,ama babası Osman Korhan hiç sevmedi kıvanç'ı, yılların nefreti olarak gördü onu,neden sevsin ki istendiği kadından olan çocuğu neden istesin ki?" Bakışlarım Zühre hanıma döndü,ilk defa bu kadar açıktı bana karşı.
"Oğlu da bu kadere gitti, istemediği evilik yaptı, Osman'ın bende gördüğü nefreti oğlum da sende görür oldu herşeyin sorumlusu olarak seni gördü."
"Bu bana yaptığı şeyi değiştirmez ve haklı çıkartmaz,bende istemedim ben de çok direndim Zühre Hanım elim kolumu bağladılar yengem yaptığı iyilikleri yüzüme vurarak acındırarak beni buraya gönderdi amcam birkaç kuruş para için yeğenini abisinin emanetini acımadan, vicdansızca verdi, annesizlik babasızlık defalarca yüzüme vuruldu." Diyip daha çok ağladım. "Peki siz defalarca bu eve ait olmadığını söylediniz Osman bey'de yaşadığınız her şey için üzgünüm gözlerinize baktığımda o yıkımı görebiliyorum ama ben suçum ne? günahım ne annesiz babasız olmak mı? babam kardeşine güvenip her şeyi ona bırakması kızını ona emanet etmesi amcamın hırsından aç gözlülüğünden utanmayıp beni hiç tanımadığın bir adama mı vermesi bu dünya çok adaletsiz Zühre Hanım kadınlar için daha da çok adaletsiz."
