Bir Mucizeydin Sen

Bir Mucizeydin Sen #5

İyi okumalar...

Olayların üstünden 3 gün geçmişti.. Nazlı ile Açelya akşam yemeğine börek, kek ve menemen yapmıştı.. Sofrayı güzelce kurdular ve afiyetle yediler.. Nazlı kafasını Ali'den az çok uzaklaştırmıştı.. Açelya ise hala tedirgindi.. Ferman daha Ali'nin yanına gitmemişti ama gittiği zaman bu olaylar Nazlı'ya sıçrarsa Nazlı psikolojik bir buhrana sürüklenecekti..
.
.
Fermanın hastaneyi öğrenmesinin üstünden tam bir hafta geçmişti.. Kararını vermişti, bugün gidecekti.. İzinli günü olduğu için kimse onu aramayacaktı.. Arabaya binip yola koyuldu..
.
.
Ali ise olacaklardan habersiz deskteydi.. Gülinle sohbet ediyordu..

Ali; Bugün şu uzun zamandır beklediğim hastam geliyor, bugün moralimi kimse bozamaz..

Gülin; Heh şöyle ya azıcık yüzün gülsün.. Yüzünün gülmesi lazım..

Ali; Sağol Gülin, çok teşekkür ederim.. Sözünü tuttun, hala da tutuyorsun.. Sana borcumu asla ödeyemem..

Gülinin yüzü anında düştü..

Gülin; Ne demek Ali.. Ama sence de bu işlere artık bir son vermenin zamanı gelmedi mi?

Ali; Nasıl yani?

Gülin; Yani artık bizimkilere nerde olduğunu söylemenin vakti gelmedi mi?

Ali; İsterdim.. Gerçekten isterdim ama bu Nazlı'yı da hayatıma geri sokmak demek.. Bunu ne kendime ne de ona yapamam.. Ben zor toparladım, o da az çok herşeyi geride bıraktı.. Bir anda herşeyi geri getiremem..

Gülin; Anlıyorum ama bir düşün bence, en azından düşün..
.
.
Ferman hastanenin önüne gelmişti, derin bir nefes aldı.. Üstüne başına çeki düzen verdi ve içeri girdi.. Danışmaya geldiğinde kalbi yerinde durmuyordu..

Ferman; Doktor Ali Vefa'ya bakmıştım, kendisini nerede bulabilirim acaba?

Danışma; Kendisi şu an bir ameliyatta, biraz beklemeniz gerekecek..

Ferman; Sorun yok ben beklerim..

Danışma; Siz şöyle buyrun, ben size haber vereceğim..

Ferman; Teşekürler (Koltuğa oturur)

1 saat sonra danışma Fermanı çağırdı..

Danışma; Kendisi sizi bekliyor.. Odası 3. katta koridorun sonunda..

Ferman; Teşekkürler kolay gelsin..

Hızlı adımlarla yola koyuldu.. Kapının önüne geldiğinde elleri titriyordu, kapı kolunu zar zor kavrayarak yavaşça aşağı indirdi.. Kapıyı tamamen açtığında Ali onu sandalyesinde oturmuş bir şekilde bekliyordu.. Derin bir sessizliğin ardından Ali sessizliği bozdu..

Ali; Otursana..

Ferman yavaşça koltuğa geçti..

Ali; Eninde sonunda buraya geleceğini biliyordum.. O günden sonra bu kaçınılmazdı..

Ferman; Açelya söyledi.. Nazlı'nın haberi olmayacak..

Ali; Güzel, eminim sizin yanıma gelmenizi de yasaklamıştır..

Ferman başını onaylarcasına salladı..

Ali; Tipik Nazlı hareketi.. Hiç değişmemiş.. Peki sen neden yasağa rağmen geldin?

Ferman dudaklarını kıpırdatmaya çalışıp, konuşmayı denedi..

Ferman; 2 senedir ortalıkta yoktun.. Öldün mü kaldın mı bilemedik.. Ne yapmamı bekliyordun, oturmamı mı?

Ali; Bilmem, sadece şaşırdım o kadar.. Uzun zaman oldu.. Sizi görmek biraz tuhaf..

Ferman meşhur soruyu sormaya hazırlandı..