Bir Mucizeydin Sen

Bir Mucizeydin Sen #6

İyi okumalar...

Ali fişek hızıyla eve döndü, yüzüne biraz su çarptıktan sonra aynada uzun uzun baktı kendine.. Yumuşamaması gerekiyordu.. Eski günleri kendine hatırlattı.. Ama eskisi kadar etkili olmadı.. O sert mizacı geri kazanamıyordu..

Ali; Allah aşkına böyle mi yapacaktın? (Kendi kendine) Bir kez gördükten sonra yelkenleri indirecek miydin? Yapma Ali yapma.. Bir daha olmaz.. O güzel günler geçmişte kaldı.. Bir daha geri dönemezler.. Hem bunu Nazlı'ya da yapamam..

Tüm bu düşüncelerden sonra yorgun bir şekilde yatağına uzandı.. Daha fazla birşey düşünmek istemiyordu..
.
.
Ertesi gün tüm ekip için cıvıl cıvıl başlamıştı.. Ali'den o olumlu sinyali aldıktan sonra mutsuz olmak mümkün müydü? Açelya ise bu mutluluğu zirvede yaşayan isimdi.. Kendi kendine şarkılar söylüyor, deliler gibi dans ediyordu.. Tabi Nazlı bu mutluluğun kaynağını anlayamadığı için biraz tuhafina gitti..

Nazlı; Ne yapıyorsun sen?

Açelya; Kahvaltı hazırlıyorum Nazlı görmüyor musun?

Nazlı; Onu görüyorum, bu mutluluğun kaynağını soruyorum..

Açelya; He o mu? Yok birşey ya.. Öyle içimden geldi.. Hem sen benim mutlu olmamı istemiyor musun?

Nazlı; Açelya konuyu değiştirme.. Ne oluyor anlat..

Açelya; Ya gerçekten içimden geldi ya.. Dans etmek suç mu?

Nazlı; Bu işte bir iş var ama hadi neyse.. Kahvaltı hazır mı?

Açelya; Neredeyse hazır.. Şu tabakları masaya yerleştirirsen daha hızlı biter işimiz..

Nazlı; Tamam ver..
.
.
Ali hastaneye vardığında saat öğleden sonra dört olmuştu, baya geç kalmıştı.. Gece gözüne bir gram uyku girmediği için göz altı torbaları şişmiş, tam bir zombi gibi görünüyordu.. Kapıdan içeriye girdiğinde herkesin dikkatini üzerine çekmişti.. Adımlarını hızlandırdı ve odasına yöneldi.. Koltuğuna kendini bıraktığında derin bir nefes aldı ve verdi.. Hemen kendi hazırladığı günlük yapılacaklar listesini aldı ve günün ilk hastasına bakmaya gitti.. Yolda Murat'la karşılaştı..

Murat; Günaydın hocam.. Hiç olmadığınız kadar iyi görünüyorsunuz bugün..

Ali; Yine ne isteyeceksin Murat?

Murat; Hocam bu akşam çok önemli bir işim varda azıcık erken çıkabilir miyim?

Ali; Hayırdır ne işi?

Murat; Hocam randevu diyelim..

Ali; Ooo, Murat bey çok hızlısınız.. Daha buraya geleli 3 ay oldu, hemen birini bulmuşsun..

Murat; Yani hocam ne yalan söyleyeyim, iyiyimdir bu işlerde..

Ali'nin ciddi bir şekilde baktığını görünce sustu..

Murat; Pardon hocam..

Ali; Oğlum bak, sana tavsiyem bu işlerle kafanı pek bulandırma.. Sonu iyi olmuyor.. Tabi senin hayatın sen bilirsin..

Murat; Dikkate alacağım hocam.. Peki erken çıkabilir miyim? (Sırıtarak)

Ali; Hasbinallah.. Tamam çık Murat çık..

Murat; Eyvallah hocam kral adamsınız..

Ali; Hadi yürü zevzeklik yapma..
.
.
Böyle böyle günler geçti.. Ekipten bazıları ara sıra Ali'nin yanına gidiyor hasret gideriyordu.. Nazlı ise hala bu mutluluğun sebebini anlayamamış, cevap arıyordu..
.
.
Ali bir gün sabah işe giderken trafiğin tıkandığını gördü.. Kaza olmuştu belli ki.. Önemli bir durum varmı diye önlere doğru yaya ilerledi.. Gördüğü karşında keşke ilerlemeseydim dedi.. Kaza yapanlardan biri genç bir adam diğeri de Nazlı'ydı.. İlk başta geri dönmek istedi fakat Nazlı'nın adamı parçalayacakmış gibi görünen hareketleri karşısında dönemedi.. En iyisi yanlarına gitmek diye düşündü..