BAŞSAVCI || Yarı Texting

24. Bölüm

Bölüme geçmeden önce kalpleri alayım. 💖

{×}

"Anne şarkıyı değiştirsene, bu çok sıkıcı." Annem gülüp şarkıyı değiştirdiğinde radyoda denk gelen daha oynak şarkıyla yerimde kemerin izin verdiği kadar sallanıyordum.

Okullar açılmadan tatile gitmek çok iyi olacaktı benim için, dersler fazla yoruyordu çünkü. Annem ve babam için de eminim ki iyi olacaktı. Sonuçta onlar da gün içinde fazlasıyla yoruluyorlardı. Annem çalışmasa bile babam polis memuruydu. Bu yüzden da çok fazla koşuşturmaca vardı iş yerinde.

Uzun zamandır yolda olduğumuz için merakına yenik düşüp sordum.

"Kaç saat kaldı baba?" Babam yolun boş olmasını fırsat bilerek arka koltukta oturan bana döndü.

"Kırk dakikaya oradayız prense-"

"Murat dikkat et!" Annemin korku dolu çığlığı ile ne olduysa o anda oldu.

Babamın telaşla önüne dönmesi,

Üzerimize son sürat gelen tır,

Asfaltı bağırttıran tekerlek sesleri,

Son gördüğüm, babamın saniyeler içinde direksiyonu bırakıp annemin üzerine kapanması

Ve benim acı dolu çığlığım...

"Baba!"

{×}

"Baba! Anne! Babam. Babamı istiyorum."

"Alçin güzelim uyan." Yüzümde hissettiğim hafif tokatlarla aniden irkilerek uyandım.

"Akgün?" Kan ter içinde kalmış vücudumu zorlukla oturur pozisyona getirdim. Akgün koltuğun önünde dizlerini kırıp bana doğru eğilmişti. Ben koltukta olduğum için boylarımız şimdi eşitlenmişti.

"İyi misin güzelim?" Elini terden hafif nemlenmiş saçlarımın üstünde gezdirdi.

"İyiyim."

"Kabus mu gördün?" Gözlerimi birkaç saniyelik yumup tekrar açtım.

"Evet." Etrafa baktığımda oldukça sessiz ve karanlık olduğunu gördüm. Koltukta uyuyakalmıştık, pencereden sokak lambasının sarı ışığı giriyor ve odayı loş bir havaya bürüyordu.

"Ne gördüğünü anlatmak ister misin?" Usul usul ve oldukça düşük sesle konuşması beni rahatlatıyordu.

"Annem ve babamla ilgiliydi, boşverelim bunu. Saat kaç, uyuyakalmışız?" Onaylar şekilde kafa salladı. Sanırım konuşmaktan rahatsızlık duyduğumu anlamıştı.