Marvel ile Hayal Et

ᴠɪsɪᴏɴ

Hayal et:Vision
Adın:Y/N
Soyadın:Y/L/N
Yeteneğin: Biyokinezi
NOT: Depresyon.

Bir süredir depresyondaydın ve nedenini bilememenin yanında depresyona girmek için takım arkadaşlarının en yoğun olduğu zamanı seçmiştin.

Onların yüzünü zor görürken onlar seni hasta sandığı için görevlere götürmüyor ve depresif halini fark edecek zaman bulamıyorlardı.

Grubun en genci olman azda olsa onlarla aranda bir kopukluğa neden oluyor ve Peter ise sadece hafta sonları geliyordu. Onun yanında gülümsemeye çalışıyorsun çünkü onu endişendirmek istemiyorsun ve doğuştan heyecanlı bir yapısı olan Peter konuşmaya dalınca yüz ifadelerini okumayı bırakıyordu.

Günlerden salıydı ve ekip yine seni depresyonla baş başa bırakıp göreve gitmişti.
Bu kadar kısa sürede bu kadar çok kilo vermek seni biraz endişelendirmeye başlamıştı ve ne kadar canın istemese de bir şeyler atıştırmaya mutfağa gittin.

Evde kimse olmadığını sanıyordun ama anlaşılan yanıldın. Mutfağa girdiğinde Vision'ı görmekse tahmin ettiğin en son şeydi.

"Vision?"

"Demek kalktın Y/N sana yiyecek bir şeyler hazırladım. Bu sıralar düzgün beslenmiyorsun gibi görünüyor"

"Teşekkürler ama canım pek bir şey yemek istemiyor"

"Y/N haftada yaklaşık 5 kilo verdin. Bu çok sakıncalı"

Kendini süzdün ve gerçekten o kadar belli olup olmadığına baktın ama sonra Vision'ın bir android olduğunu hatırladın ve bundan vazgeçtin

"Aslında ben iyiyim, sadece-özel bir diyet uyguluyorum!"

Aklına gelen yalanla oluşan heyecanın sesine yansımıştı. Kimseyi bu kadar meşgulken boşuna endişelendirmek istemedin.

"Gereksiz heyecan, göz kaçıtma, konuşurken duraksama, terleme..."

Seni son kez süzüp devam etti

"Yalan söylüyorsun"

"Ne?! Hayır yanlış anlamış olmalısın"

"Ayrıca gerginken ve yalan söylerken dudağını ısırıyorsun"

"Sadece hazırladığın yiyecekleri ver ve sonra odama gideceğim"

Sormak yeni aklına gelmişti

"Ayrıca sen niye gitmedin. Yani ekiple"

"Senin için endişelendim ve diğerlerine burada kalacağımı ve seninle ilgilenecimi söyledim"

Cevap verememiştin, sanırım Vision ne olduğunun her zaman farkındaydı ama seni kendi haline bırakmanın daha doğru olacağını düşünmüştü.

Vision yiyecekleri bir kaç atıştırmalıkla beraber bir tepsiye koymuştu ve sana uzattı

"Teşekkür ederim, her şey için"

Ona gülümsedin ve oda sana gülümsedi. Bir süre gülümsemesine takılı kaldın sonra ise kendi odana gitmek için arkanı dönüp bir kaç adım attın.

Vision'ın bakışlarını ensende hissettin ve ona döndün

"Televizyon izlerken bana eşlik etmek ister misin?"

"Tabii ki"

Ertesi sabah ekip kuleye döndüğünde seni, Vision'ın omzunda, televizyon karşısında, yanında boş tabakların bulunduğu tepsiyle uyuyakalmış bir şekilde buldular.

O günden sonra Vision ile olan ilişkiniz ilerlemeye başladı ve ne zaman kötü hissetsen veya depresyona girsen hep yanında o vardı.