My One Shot Stories

Let Go

I'm here inside of my room, as always but someone knock the door.

"Kuya kakain na daw"

Di nako sumagot at sumunod nalang sa baba para kumain ng natapos kumain umakyat na rin ako sa kwarto ko because I remember I need something to do.

"Ma, aakyat nako marami pakong tatapusin na School works."

I was shocked when I open my door. My boyfriend is inside lying in bed like he's waiting me.

"Hi babe" bungad niya sakin.

"At san ka nanaman dumaan?" Even I know the answer I still ask him, rude me.

"Sa bintana, baka kase pagalitan ako ni tita di kase ako nakapag paalam na pupunta rito, and if you want I will help you with this." He said.

"Tigilan mo ko Bright, mamaya ano pang tulong ang gawin mo kagaya nung huli."

"Promise I will do anything.....just love you" hirit niya.

For real I can't deny, nakakakilig siya.

Lumipas ang oras patapos ko na rin ang mga ito.

Pag lingon ko nakita ko siya naka higa at natutulog.

I sigh.

Tinapos ko nalang ang mga gagawin ko.

Nang natapos ko na ang mga ito, I nearly walk to him.

Tinitigan ko ang mga mata niyang merong mahahabang pilik mata.

"Matutunaw ako niyan..." Bigla niyang usap pero naka higa parin.

Nagulat ako ng hinila niya rin ako sa higaan at tinabi sakanya habang yakap yakap.

"Why are you like this?"

"Like what?"

"Ang balikan ako kung kelan ka-"

"Shhhhh"

"Pwede bang wag mo munang alalahanin yan, hayaan muna natin ang ganito, ang magkasama tayo, pwede ba?"

Nangingilid ang luha sa mga mata ko.

"Bright thank you."

"Thank you for what?"

"For visiting me...... I really miss you."

"I'm sorry."

"Don't be, wala kang kasalanan."

"Kasalanan ko kung bakit ganito, kung hindi kita....kung hindi moko sinundo.-"

Flashback*

"Bright, babe nasan kana?"

"I'm on my way to fetch you."

"Really thank you, I love you-"

*Bogsh*

"Bright?"

"W-win... I-i l-love y-you s-so *cough* much."

"Bright! Bright anong nangyayari?! Bright!"

*End of flashback*

"No, it's not your fault and never be."

"Thank you."

"For?"

"Because you appear for your 2nd death anniversary."

"I don't want to see you like this, Win"

"To see me like what?"

"Ang pag sisi sa sarili mo. Ayoko. Ayokong makita na ganito dahil kahit patay nako alam ko yung nararamdaman mo."

"Hindi ko kaya, hindi ko kayang hindi sisihin ang sarili ko sa nangyari sayo."

Patuloy lang ang pag patak ng mga luha ko, iniisip ang nangyayari sakin ngayon.

"I miss you."

"I miss you too."

Pumatak sunod sunod ang luha ko ng dahil sa mga sinasabi niya.

Kailangan bang sa ganito pang sitwasyon ako mapunta?

Kase parang hindi ko na kaya.
Hindi ko na kaya pa.
Ako'y nangungulila na sakanya.

"Bright, can you stay?"

Hindi siya sumagot pero kagaya ng huli. Hindi pwede. At kailanman hindi pwedeng mag karoon ng pag kakataon.

Masakit isipin na kahit anong gawin kung pilit, hindi pwedeng mangyari yung gusto ko. Wala akong magawa kundi mangulila sa araw araw sakanya.

"But I need you" I cried.

Ngumiti lang siya.

"You need to let all of this go."

"I can all of this go, but you I can't." I almost shouted.

"You need to." At unti unti siyang nag laho, gusto kung pigilan ang pag alis niya pero hindi ko kaya at hindi pwede.

He's right, I need to let all of this also him.

I can't let him go but I need to.

THE END.

__

Work of fiction.
Plagiarism is a crime.
Gramatical errors ahead.