𝗗𝗮𝘂𝗴𝗵𝘁𝗲𝗿 𝗼𝗳 𝘁𝗵𝗲 𝗔𝘃𝗲𝗻𝗴𝗲𝗿𝘀 [1.KİTAP]

Bölüm 21

İyi okumalar 💗

Lacy koltuğunda rahatça yayıldı pastasını yerken. Doğum günüsü tam istediği gibi olmuştu. Antrenman odası temizlenmiş, duvarlar geçici bir süreliğine pembe ve sarı tonlarında duvar kağıtları yapıştırılmıştı. Aydınlatmalar üç kat fazlalaştırmış, ortama ferah bir hava katmıştı. Odanın her yerinde gezen balonlar, insanların ayağına da dolaşsa Lacy istediği olduğu için oldukça mutlu gözüküyordu. Üstelik doğum gününde yeni bir spor araba daha alınmıştı. Tabii ki 18 yaşına kadar kullanamayacaktı fakat olsundu.

Saat beşe yaklaşıyordu. Doğum günündeki çoğu arkadaşı mezuniyet için erkenden ayrılıyordu. Aslında Lacy nin doğum günü için mezuniyet tarihini müdürle konuşup sonraya çekebilirlerdi fakat Lacy nin kafası buna yatmamıştı niyeyse. Ona sorulduğunda, "İnsanların başka bir güne bir işleri olabilir." demişti. İşte bu kadar da iyi niyetliydi Lacy. Son zamanlarda zor bulunan bir cinstendi. Eşi benzeri olduğunu sanmıyordu daha bu yaşında. Buna üzülmemişti çünkü onları, pastayı sadece Thor bitirmesin diye çağırmıştı. Bir nevi başarılı da olmuştu. Ta ki arkadaşlarının tepesinde dikilip, "Pastayı bitirecek misin?" diyene kadar. Daha 11 yaşını yeni doldurmuş çocukların hayır deme kabiliyetleri gelişmemiş olduğundan pastalarını Thor'a vermek durumunda kalmıştı. Olsundu, yine de en sevdiği Avengers üyesi o olacaktı. Tabii, babasından sonra.

Bunları düşünürken yanındaki hareketliliğe dikkat kesildi. Thor bu sefer arkadaşının pastasına göz dikmiş, sorusunu sormaya hazırlanıyordu ki Lacy onun sözünü kesti.

"Hayır Thor, daha fazla yiyemezsin!"

"Ah, sorun değil Lacy. Ben doymuştum zaten geri kalanını Thor yiyebilir!" dedi şirin bir gülümsemeyle.

Lacy ise arkadaşının bu saflığına göz devirdi. "Peter, ne yedin ki doydun?" diyerek bir kaç ekleme daha yaptı sıska çocuğun tabağına.

"Bunları bitirmek zorundasın ve Thor ile paylaşmayacaksın!" dedi keskin bir sözle. Bu sözü söyledikten sonra kendisini annesi gibi hissetmişti fakat sorun değildi. Peter haklarını savunmayı öğrenene kadar onun yerine haklarını savunacaktı. Bunu aklının bir kenarına yazdı ve Midge ile Peter'ı yalnız bırakıp annesiyle babasının yanına gitmeye başladı. Tam onların yanına giderken bir şey konuştuklarını duydu ve onların göremeyeceği bir yere yerleşip onları dinledi.

"Lacy 11 yaşına bastı ve hala mektubu gelmedi, bunun kehanetle bir ilgisi olabilir mi?"

"Ne kehaneti?"

"Sana söylemiştim, 'evrenin en zeki cadısı bir kez öldüğünde içindeki, benliğine kavuşacak, fakat ikinci kez öldüğünde onun ruhunun zincirleri açılacak ve kainatın mirası ona geçecek.' belki de Dumbledore bunu bildiğinden onu Hogwarts'da okutmayı reddediyordur."

Lacy öğrendiği gerçekle gözlerini pörtletti. Onun hakkında bir kehanet mi vardı? Üç kez mi ölecekti? Üç kez ölecekse neden ilk o değil de içindeki ölüyordu? O Dumbledore denen adam kimdi ve neden ona bu kadar tanıdık geliyordu? Bunları düşünüp kendini yiyeceğine annesine ve babasına sormayı düşündü. Saklandığı yerden çıkıp ailesine doğru ilerledi.

"Ne kehaneti ve okulundan bahsediyorsunuz?" diye merakla sordu Lacy. Şaşkın bakışlarla ona döndüler. İkisi de ne diyeceğini bilmiyordu. Tam ona yalan söylemeyi düşünürken Lacy'nin gözüne camın önündeki gagasıyla mektup tutan bir baykuş gördü.

Onların cevaplarını beklemeden cama doğru yöneldi küçük Lacy. Anlamsız bakışlarla baykuşun gagasında duran mektubu aldı ve dikkatlice açtı. Az ötede duran ebeveynleri de onu izliyordu.

Sevgili bayan Stark,

Hogwarts cadılık ve büyücülük okuluna kabul edildiğinizi bildirmekten mutluluk duyuyoruz.
Gerekli tüm kitapların ve ekipmanların bir listesini ekte bulabilirsiniz.
Dönem 1 Eylül'de başlıyor. En geç 31 Temmuz'a kadar baykuşunuzu bekliyoruz.

Saygılarımla
Minerva Mcgonagall
Müdür yardımcısı

Lacy yaklaşık üç dakikadır mektuba şaşkın şaşkın bakıyordu. Bugün ne kadar çok şey oluyordu böyle?! Gece, bugün yaşadıkları yüzünden uyuyamayacağı kesindi. CADILIK VE BÜYÜCÜLÜK OKULUNA GİDECEKTI! Yıllarca annesinin yatmadan önce okuduğu masallar gerçek olduğu anlamına geliyordu. Tabii buna şaşırması anormal kaçardı çünkü bu evrende tanrılar ve mutantlar varken büyücülerin de olması normaldi.

Uzun süredir baktığı kağıttan başını kaldırarak annesiyle babasına baktı.

"Gerçekten ben bir cadı mıyım?"

Annesi mutlu gözleriyle başını salladı. "Uzun yıllar sonra tekrardan Diagon Yolu'na gitmemiz gerek anlaşılan." Kızıl saçlı küçük Stark endişeliyken büyük Stark Weasley onun tam tersine mutluydu. Küçük Stark annesine korkuyla sordu,

"Cadı olduğumu bile yeni öğrendim. Ya başaramazsmam"

"Sen bir Stark'sın Lacy! Genlerinde başaramamak diye bir kavram yok... Hogwarts denen zımbırtı seni okuluna alacakları için şükretmeleri lazım!"

Tony kızına söylediği bu laflar sonunda kızını gülümsetebilmeyi başarmıştı.

"O okula geldiğim için benden bıkmalarını sağlayacağım baba!"

***

"Ve mezun olan son sınıfımız B şubesi!"

Koskoca rekreasyon alanında alkışlar kopmuştu. Sadece 2 sınıf olmasına rağmen çok sınıf varmış gibi konuşan sınıf öğretmenini garipsemişti Lacy. Yılın başından beri garipsiyordu fakat yapacak yine de en sevdiği hocanın o olması su götürmez bir gerçekti. Erkekli kızlı sırada 3. Olan Lacy ve Peter sakin fakat heyecanlı adımlarla sahneye çıktı.

Herkes yerini almıştı. Tören sırasına göre ilk gösteri danstı, sonraki gösteri karne alma, en son gösteri ise kep atma ve törenin bitiş anıydı. Şarkı başladığında herkes senkronize bir şekilde dans etmeye başladı. Stark her şeyde başarılı olduğu gibi dans etme konusunda da başarılıydı ve karşısındaki partneri de öyleydi. İyi ki uyduruk biriyle eşleşmemişti Lacy. Peter içlerinden en iyisiydi ve onunla eşleştiği için kendini oldukça mutlu hissediyordu.

Onlar mutlu mutlu dans ederken seyircilerin arasında kıskançlıktan kuduran biri vardı. Tony Stark. Eşi onu sakinleştirmeye çalışıyordu fakat bir faydası dokunduğu söylenemezdi. Beryl'in en son onu tehdit ettiği şeyle kısa bir süreliğine de olsa kıskançlığına son verip gösteriyi izlemeye koyuldu.

Peter Parker ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥 hikayeye erken alayım dedimm