𝗗𝗮𝘂𝗴𝗵𝘁𝗲𝗿 𝗼𝗳 𝘁𝗵𝗲 𝗔𝘃𝗲𝗻𝗴𝗲𝗿𝘀 [1.KİTAP]

Bölüm 22

Bu kitap bittikten sonra 2.kitaba geçmeden 1-2 ay mola verebilirim, iyi okumalar 💗

Yaz günü sabah saatlerinde Stark kulesinde bir kargaşa hakimdi. Avengers üyelerinin hepsi Beryl'in cadı olduğunu ve otomatik olarak bu cadılık geninin Lacy'e de aktarıldığını bilmelerine rağmen yine de Beryl'in başını şişiriyorlar, zaten bildikleri bir konunun üzerinden defalarca geçilmesini istiyordu.

"YETER! Tek seferde anlatacağım anlamayanlar ben anlattıktan sonra anlayanlardan anlayabilirler. Lacy 7 yıllık bir eğitim sürecine giriyor ve bu eğitim sürecinde cadılığa dair her şeyi öğrenecek ve yatılı bir okul. Yani minik Lacy'mizi sadece yazın ve noel tatilinde görebileceğiz demek oluyor. Ayrıca orada yalnız olmayacak çünkü arkadaşlarımın çocukları ve Midge de onunla geliyor."

"MIDGE DE MI GELIYOR?!" diyerek çığlık attı kızıl saçlı kız. Yanındaki kıza baktı ve sevinç çığlıklarıyla birbirlerine sarıldılar.

Avengers onların bu sevinç gösterisine gülerek göz devirdiler ve Beryl'in anlatacaklarını dinlediler,

"Bugün Diagon Alley'e gitmemiz gerekecek, cadılık ve büyücülüğe dair her şey orada satılır. Orası kalabalık olacağı için az kişi gitmemiz daha iyi olacaktır... Başka anlatacak bir şeyim kalmadı, bizimle gelecek olanlar Tony, ben, Lacy, Midge, Clint ve Laura olacak."

"Ya biz?" Steve köpek bakışları atarak baktı Beryl'e. Fakat az önce konuştuğu ses tonundaki otoriter tını bile Steve'in gelmeyeceğini gösteriyordu. Böylece sorusunun cevabını alamadan geri yerine oturmuş oldu.

***

"Anne saat daha yedi! Bu erken saatte gitmemiz gerekiyor mu?" bıkkın bir ses tonuyla konuştu Lacy. Az önce yeterince uyuyamadığı için kızarmış gözlerini ovalarken azıcık morartmıştı. Beryl konuşurken gözündeki morluğu büyü kullanarak yok etti.

"Bir yere uğrayacağız tatlım. Eminim ki çok seveceksin."

"Ama Midge'in ailesi? Onlar da bizimle gelmiyor mu?"

"Onlar daha sonra katılacak, hem bizsiz nereye gidebilirlermiş bakalım, yolu bilen tek benim!" Ardından Lacy'nin elinden tuttu ve cisimlendi. Weasley ailesinin evine.

***

"Ah! Sizi kaç yıldır beklediğimi bilemezsiniz. Sen küçük Lacy olmalısın değil mi? Ben senin büyükannenim, arkamdaki de çocuklarım; Bill, Charlie, Percy, ikizler Fred ve George-"

"Anne yine bizi karıştırdın! Nasıl bir annesin sen?" Lacy gülümsedi, çocukların şaka yaptıklarını anlamıştı. Weasley ailesinde en sevdikleri ikizler olacaktı anlaşılan. Annesi de ikizlerin yine şaka yaptıklarını anlayınca onlara söylenmeye başladı. Beryl bunun uzun süreceğini anladığında kendisi devam etti.

"Ron senin yaşıtında ve en küçük kızları da Ginny. O da senden bir yaş küçük tatlım."

Ron ile Lacy göz göze geldiler. "Sen benim dayım mısın şimdi?" dedi ne olduğunu çözemeyen bir bakışla.

Ron ise ensesini kaşıyarak cevap verdi. "Galiba öyleyiz... Fakat kuzen desek daha anlamlı olur sanki."

Lacy kıkırdadı. "Kesinlikle."

***

Kahvaltı edilmiş yolun üzerinden Barton ailesini almayı unutmamışlardı. Hep beraber Diagon yolunu geziyorlardı şimdi.

"Bu kadar malzeme de ne böyle?"

"Eminim ki bunların hiçbiri bizim işimize yaramayacak."

"Sadece bir defa kullanacağız ve atmak zorunda kalacağız!"

"Sadece bir defa kullanacağız ve atmak zorunda kalacağız!"

"Kesinlikle!"

"Kesinlikle!"

İki küçük kız kıkırdaştılar ve yollarına devam ettiler. İlk durak Magical Menagerie idi. Burası öğrencilerin evcil hayvanlarını satın aldığı yer olarak geçiyordu. Midge ile Lacy içeri girip etrafa bakındılar ve ayrı yollara gittiler.

Midge kedilere bakarken Lacy kuşlara bakmakla meşguldu. Lacy, 'Keşke köpekleri de hogwarts'a sokabilseydik' diyerek iç geçirdi. Kuşlara bakmaktan sıkılıp içeri geçtiğinde açılan kapı dikkatinin oraya verilmesini gerektirdi. Giren kişi beyaza çalan sarı saçlı, soğuk bakışlı ve mavi gözlü biriydi. Kendisiyle yaşıt gözüküyordu. Bir anda göz göze geldiler. Soğuk çocuk Lacy'nin üstüne tiksintiyle baktı. Üstünde onların tabiriyle muggle kıyafetleri vardı. Avengers baskılı bir tişört ve kot etek. Normal bir kızın giyebileceği şeylerdi bunlar. O an büyücülerin günlük hayatta nasıl giyindiğini merak etti.

Bu düşüncelere girerken kapıdaki çocuk ona yaklaştı.

"Kızıl saçlar, muggle kıyafetler... Sen bir weasley olmalısın. Küçük beyinli bir bulanık daha." diyerek 'hah' sesi çıkardı. Lacy her zamanki olan o alay gülümsemesini takındı.

"O beynin neler yapabileceğini bilmeden konuşman çok komik, ayrıca annen perdesinden cübbe yaptığını biliyor mu?" diyerek arkasında sürünen cübbesini işaret etti.

Karşısındaki çocuk sinirden çenesini kastı. "Cübbemdeki tek bir iplik bile ailenin gelirlerini aşar. Dikkatli konuş seni küçük bulanık."

"Ah, ne yazık. Demek o kadar para vermene rağmen cübben böyle kötü görünüyor." diyerek alt dudağını sarkıttı.

"Benimle nasıl böyle konuşursun?!" diyerek asasını çıkartacaktı ki omzundaki babasının elini hissetti. Sinirli bir ifadeyle sinirini yatıştırdı.

Bu sırada Lacy'nin babası gelmişti ve o da karşısındaki babanın yaptığı gibi durdu ve tek kaşını kaldırdı.

"Lacy, ne oluyor burada?"

"Sizin gibiler nasıl Hogwarts'a alınıyor gerçekten hayret ediyorum doğrusu. İzninizle önümüzden çekilirseniz bay..."

"Stark."

Sarı saçlı adam Stark ismini duymasıyla ciddileşti. Tony Stark ile göz göze geldi ve 90 derece eğildi. Bunu yapmasıyla beraber karşısındaki küçük çocuk şoka uğramıştı. Lacy içinden 'Böyle göt olursun işte' demek istemesine rağmen demedi.

"Kabalığımı maruz görün bay Stark. Dünyamız sizin sayenizde güvende. Böyle tanışmayı istemezdim ama belki bir iş-"

Tony bir adım öne çıkarak ciddi gözlerle karşısındaki adama baktı.

"Benimle iş birliği mi istiyorsun?"

"Evet."

"Gözümün önüne çıkma ve kızıma bulaşma. Yoksa göreceğiniz son şey yumruğum olur."

Stark'ın korumacılığı der susarım 💪