HAYAT VE AY (TAMAMLANDI)

FİNAL

"Bir gün babamla evlenebilir miyim anne?"

"O zaman ben ne olacağım?" derken hafifçe güldü annem.

"Ama anne babam çok yakışıklı. Başka kimse yok ki öyle." dedim. Annem hala gülüyordu.

"Bulursun sen kendine bir tane öylesini" dedi annem. Ofladım.

"Bulamazsam evleneyim mi?"

"Kim evleniyor ya?" derken aniden girdi babam odaya.

"Ben!" diye bağırdım. Babam kaşlarını kaldırdı.

"İzin aldın mı sen benden?"

"Seninle evleneceğiz zaten. Evlenelim mi baba?"

"Annene ne olacak?" dedi babam merakla.

"Dursun evde bir şey olmaz ki." derken omuz silktim. Babam güldü hafifçe.

"Bence bir şansını dene. Kimseyi bulamazsan tekrar konuşalım." dedi annem.

"Yok şans falan. Evlenmez benim kızım. Oturur annesine babasına bakar hep. Oh çok güzel değil mi? Hem evlenirse beni göremez o." dedi babam. Annem babamın omzuna vurdu yavaşça.

"Daha çok küçük aklını bunlarla doldurma." dedi. Kaşlarımı çattım.

"Ben altı buçuk yaşındayım!"

"Oh! Kocaman kız olmuş resmen!" dedi babam. Annem ufak bir kahkaha attı.

"Evlenince seni göremez miyim baba?" dedim merakla. Babam kafasını salladı ciddiyetle.

"O zaman...O zaman ben asla evlenmem anne!" derken hızla sarıldım anneme. Annem güldü.

"Saçmalamayın! Evlenmek güzel bir şey."

"Hayatta evlenmem!" diye bir çığlık daha attım. Babamın kahkahasını duydum.

Asla evlenmeyecektim.

*

Cümlem Alp'e öyle bir çarptı ki fiziksel bir kaza olsa hasarı görebilirdim.

Neden diye sormasını istemiyordum çünkü şu an benim bir cevaba ihtiyacım vardı. Ama öyle şaşırmıştı öyle beklemiyordu ki dili tutulmuş gibiydi neredeyse.

Ben hiç evlenmeyeceğine altı buçuk yaşında karar vermiş bir kızdım. Elbette büyüdükçe bunlar kalmamıştı kafamda. Alp'i sevdikçe ise evleneceğime karar vermiştim.

Ama erkendi.

Okulum bitecekti önce. Yeniden hazırlandığım üniversite sınavına girecek, bölümü bitirecek, işe girecektim. Alp benden bıkmazdı. Ben ondan bıkmazdım. Bunlardan sonra bir ara evlenirdik ki biz. Sorun olmazdı.

Ama cevap vermemişti. Hala bir şey dememişti.

Cezaevinin kapısında evlenme teklifi etmiştim. Ben etmiştim. Cinsiyetlere atanan rollere inanmasam da bir gün evlenme teklifi eden tarafta olacağımı düşünmezdim.

"Evlenirim."

Aniden kurmuştu bu cümleyi. Ben kafamda cinsiyetleri ve rollerini düşünürken birden konuşmuştu.

"Şu an kendini çok savunmasız hissediyor olsan bile bu bir teklif ve ben seninle evlenirim. Zamanı önemli değil. Ama aceleye getirmek istemezsin diye düşünüyorum." diye devam etti. Ruh halimin korkunçluğu gerçekten ona evlenme teklifi edeceğimi düşündürüyor muydu ona? Savunmasız kaldım diye değildi.