ဦးလှည့်လို့ ဘယ်ကို နှင်မှာလဲ (၁၉၈၀( Retro ))(complete)

စိတ်ထဲ၌​နေရာဝင်ယူချိန်(5)

☆☆☆

နွယ်မျှင်လေး နိုးလာတဲ့အခါ ​စောင်​အောက်က သူ့​ဘောင်ဘီရဲ့ အဓိက​နေရာက ​ဖောင်း​နေပြီ အနည်းငယ်စို့စိစိဖြစ်​နေတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။သူ့အရမ်းကိုထိတ်လန့်သွားတာကို​တော့ ​ပြောစရာပင်လိုမည်မထင်ပါ။

သူ့ မဟုတ်ကဟုတ်က အိမ်မက်​တွေမက်သည်။​နောက်ပြီ အိမ်မက်ထဲကလူက ကိုကိုကြီးနဲ့ သိပ်ဆင်တူ​နေ၏။ တပ်မက်မှု​တွေပြည့်​နေတဲ့ ကိုကိုကြီးရဲ့ မျက်လုံး​တွေက နီရဲ​​နေပြီ သူအစိမ်းလိုက်ဝါးစားခံရ​တော့မည့်အတိုင်းပင်။

ဒါ​ပေမယ့် ဒါက အိမ်မက်က​လေးပင်ဖြစ်၏။ ထိုအကြည့်ကပင် နွယ်မျှင်လေးကို ညစ်ညမ်းသွား​​စေနိုင်​လောက်တဲ့အထိ ညို့အားကြီး၏။ နွယ်မျှင်လေး သူ့မျက်နှာကို သူလက်နဲ့အုပ်ကာ အသံတိတ်ငိုချင်​နေမိသည်။

ထိုအချိန်မှာ သူ့အခန်းတံခါးကပွင့်သွားပြီ ဦး​လေးတင်မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရသည်။ဦး​လေးတင်က ရုတ်တရပ်ဝင်လာတာ​ကြောင့် သူ့မျက်နှာနဲ့ ​ဖောင်း​နေတဲ့ အရာကို မဖုံးဖိလိုက်နိုင်ပါ။ဦး​လေးတင်က သူရဲ့ နီရဲ​နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ​စောင်​အောက်ကို ကြည့်ပြီ ခပ်သာသာ​လေးပြုံးသည်။

" ဒါက ​ယောင်္ကျာ​လေးတိုင်း မနတ်အိပ်ယာနိုးတာနဲ့ ဖြစ်​နေကြအရာပါ အရမ်းရှက်မ​နေပါနဲ့ "

နွယ်မျှင်လေး ​ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပင့်မယ့် သူရှက်စိတ်​တွေက​တော့ ​ပျောက်မသွားပါ​ချေ။ဒါ​တွေက မ​နေ့ညက သူ့အ​တွေး​တွေ​ကြောင့်ဖြစ်တာဖြစ်နိုင်၏။

မ​နေ့ညကအ​တွေး​တွေကို ​ခေါင်းခါရမ်းရင် ဖယ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။သူ့အ​တွေး​တွေ​ပြောင်စင်သွားတဲ့အခါ သူရဲ့အရာဟာလည်း သူထိစရာမလိုဘဲ ပြန်ကျသွား၏။

သူသက်ပြင်းချပြီ အိပ်ယာသိမ်းကာ ​ဘောင်ဘီပါတခါတည်းလဲပစ်လိုက်သည်။လန်းဆန်းသွား​အောင် ​ရေပါချိုးလိုက်၏။ထိုမှသာ စို့စိစိခံစားချက်နှင့် ထုံးမှိုင်းမှု​တွေလွင့်ပယ်သွားသည်။

မနတ်ခင်း ခြံထဲတွင် ကူစရာရှိတာ​တွေကူးပြီ။ ​​ရေချိုးဆိပ်ကို ​ရေခပ်ဖို့ထွက်ခဲ့လိုက်သည်ရေချိုးဆိပ်ကို သူ​ရောက်တာ ဒါပါလျှင် ၂ခါမျှရှိ​လေပြီ။