Her şey bir ölümle başladı. Ölümden intikam doğdu, intikam nefreti getirdi, nefret aşka dönüştü. Doğru sanılan bütün gerçekler ortaya çıktı, canlar yandı ama intikam oyunu devam etti.
"Artık suç ortağıyız kırmızı."
Yazılmaya başlandığı tarih: 07.02...
Araç bir süre daha sessiz bir şekilde ilerlemeye devam etti.
Biraz huzur bulmaya ihtiyacım vardı bu yüzden onun yanına gelmiştim. Ücreti ödedikten sonra indim, ezbere bildiğim yola doğru ilerledim.
Hava oldukça kasvetliydi. Yağmurdan nefret ederdim, benim aksime o çok severdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yağmurun önemini bilir misin Kırmızı Karanfil ?"
"Bolluk bereketliktir işte."
"Bilemedin. Yağmur bütün kötülükleri silmek istediği için yağar."
"Öyle mi?"
"Evet güzelim öyle. Bir gün beni özlersen yağmurda yürü olur mu?"
"Sen her zaman benim yanımda olacaksın Mert."
"Evet bilmiş karanfil hep yanında olacağım."
Olamadın Mert demek istedim, sen en ihtiyacım olduğu anda benden gelmemek üzere gittin.
"Çok özledim seni, o kadar özledim ki. Sensizlik çok zormuş, ölen birini gelmeyeceğini bile bile beklemek çok zormuş."
"Kırmızı karanfil mi?"
"Evet güzel sevgilim, tıpkı sana benziyorlar. Senin saçların kızıl ve kıvırcık o da kırmızı, yaprakları da kıvırcık senin gib işte."
"Tamam kırmızı karanfil olurum ben."
"Sen hep çok güçlü olduğumu söylerlerdin, ben sen varken güçlüymüşüm. "Akan göz yaşlarımı sildim, burada olsaydı "Benim Kırmızı Karanfil başlamış yine ağlamaya "derdi. Ama o yoktu, her ağladığımda bana sarılan, ne oldu güzelim diyen sevgilim yoktu. "Canım çok acıdı, onu kaybettiğim için çok özür dilerim ama ben...ben onun varlığını bilmiyordum. Yemin ederim onun varlığını bilseydim hayatta tutmak için çabalardım, çok özür dilerim. Sana verdiğim sözü tutamadığım için özür dilerim."
"İleride sana benzeyen bir kızım olsun isterim."
"Neden kız?"
"Hayatındaki kadına aşık olan adamlar onların küçük bir kopyasını da severler."
"Ben pek iyi bir anne olacağımı düşünmüyorum."
"Sen çok güzel bir anne olursun, söz ver bana."
"Söz."
Yine tutamadım verdiğin sözleri her zamanki gibi.
Az ötede olan mezarın kenarına oturdum.
"Bebeğim ben geldim. Senden çok özür dilerim sana iyi bakamadığım için. Bazen düşünüyorum yaşasaydın nasıl olurdu diye. Sanırım ben yapamazdım, zor gelir küçük bir bebeğe bakmak. O kadar büyük bir sorumluluğu alabileceğimi düşünmüyorum. Bir yandan da nasıl olur diye merak ediyorum. Yaşıyor olsaydın yapamayacağımı düşündüğüm halde sana bakmaya çalışırdım ama olmadı seni hayatta tutamadım bebeğim özür dilerim, iyi bir anne olamadığım için herşey için."
