DESTINY : BLACKROSE

Chapter 9 - Visitor

Chapter Nine - Visitor

Pagkalagpas niya sa tinataguan ko ay kaagad ako na lumabas. Kaagad ko siyang tinutukan ng baril sa kanyang ulo.

"Who the hell are you?"

These past few days, ramdam ko na may sumusunod sa akin. Pero binabaliwala ko lang ito nong nakaraan. But now medyo naiirita na ako.

"I said who the hell are you?" Ulit ko at ramdam ko na nanginig siya.

Itinaas niya ang kangyang mga kamay tanda ng pagsuko.

"A-Ano... Hi-hindi ako masamang tao." He stammered.

"I don't care about that. Just tell me who are you and what do you want from me?"

Unti-unti siyang umikot para humarap sa akin.

"Hi-hindi ko pe-ede sabihin." He said and my eyebrow arched.

"Oh really?" I said saka mas itinuon pa ang baril sa ulo niya. "Tell me to avoid scattering of brains." Sabi ko na may pagbabadya sa boses. Pansin ko ang pamumutla niya. "I'll count 1 to 3 so start spitting."

He gulped. "1." Started. "2. Th-"

"Wait! Sasabihin ko na! Sasabihin ko na! Please huwag mo akong patayin! Napag-utusan lang ako." He said.

"Okay. So, let me rephrase my question... Sino nag-utos sa iyo?"

"Si... Si... Si Sir Lawrence..." Aniya.

"Lawrence? Lawrence who?"

He gulped again. "Law-lawrence Kang. Siya ang nag-utos sa akin."

"Lawrence Kang? Why? Anong kailangan niya sa akin?"

"Sa...Sabi sa akin, alamin ko daw ang lahat ng tungkol sa iyo."

"And why?"

"Hi-hindi ko po alam. Yon lang ang sabi sa akin."

I took my phone out and binigay sa kanya. Nagtatakang napatingin siya.

"Number..."

"Ha? Number ko?"

"Gusto mo pasabogin ko bungo mo? Of course not! Give me that person's number!" Pasinghal kong sabi at agad naman siyang tumalima. Pagkabalik sa akin ay binaba ko na ang baril. "Remember this: Don't say a word to him." I added at tumalikod na ako.

Lawrence Kang... Who the hell is that bastard...

Pagkarating ko sa bahay ay kaagad na binuksan ko ang laptop ko.

I input his name on the search tab. Of course, I have software for this.

After a minute, the result flashed on the screen.

"Lawrence Kang. 25 years old. General Manager and Owner of... Hmmn... Why is this man's face familiar to me? Saan ko to nakita? Anyway..." Kinuha ko kung saan siya nagwowork then turned off my laptop.

Kinabukasan, kaagad akong umuwi pagkatapos ng klase. Nagbihis ako at dumiritso sa opisina ng lalaking yon.

I was only wearing shorts, white sando na pinatungan ng brown jacket then sneakers. Pumasok ako sa isang magarang restaurant and isang tingin mo pa lang ay pang mayaman na. Napatingin sa akin yong iba pero hindi ko na lang pinansin.

Napatingin sa akin ang isa sa mga waiter saka ako nilapitan.

"Ahm... Good Evening Ma'am. Do you have a reservation?" She asked politely.

"No. Where is your manager? I mean the owner of this business." I asked directly at tila naguluhan siya sa sinabi ko. "Gusto ko makausap siya." Sabi ko ulit at tila natauhan na siya.