mi casa es su casa

5

23 juli 2025
Koen

Zijn telefoon ligt naast zijn laptop. Het berichtje schuift hij weg. Hij koest opletten want anders zou hij nog verder afdwalen.

Weer appt diezelfde persoon hem. Waarom blijft hij appen?

'Koen, ik ben vanavond niet thuis. Zorg jij voor je eigen eten? Graag de bon op de koelkast hangen! De prullenbakken en klikos zijn geleegd, doorspoelen door de wc is ook onmogelijk, dus je kan niet anders dan het opeten. Ik hou van je en tot vanacht.'

Xander.

Sinds zijn vertrek bij Frank en Jonathan was de jongen bij zijn broer gaan wonen. Net zolang tot hij effectief klaar was met zijn studie en op zichzelf kon gaan wonen.

Hij zucht en weet dat hij het niet op kan brengen om alleen te eten. Hij grijpt naar zijn telefoon.

Hij had het uitgemaakt. Het was een vreselijk besluit maar de reden waarom was nog pijnlijker voor de roodharige jongen. 

Frank en Jonathan wisten nog van niks, dus besluit Koen hen te bellen met de vraag of hij daar mag blijven eten.

Als hij Frank wilt bellen ziet hij het nummer van zijn exvriendin ook tevoorschijn komen. Ze stonden beide in zijn noodcontacten. Ook Xander stond daarin mocht iemand Koen vinden langs de kant van een slootje.

De afgelopen periode durft Xander niet meer naar zijn werk. Hij wilt zijn kleine broer niet achterlaten maar om de huur te betalen moet hij toch echt werken.

"Met Frank," klinkt het gezellig aan de andere kant, "wacht heel even hoor Koen dan laat ik Noud heel eventjes zijn tv zachter zetten."

Koen glimlacht zacht als hij met zijn hand door de besteklade gaat. Ook hier ligt rommel. Veel rommel. Dezelfde soort rommel als toen in het huis. Toen hij tegen het keukenkastje was gaan zitten.

"Vertel meneer. Wat kan ik voor je doen?"

"Mag ik mee eten toevallig? Ik moet ook even iets kwijt namelijk." Hij slikt zijn tranen in maar Frank merkt aan alles dat er iets speelt bij zijn jongen.

Koen hoort hoe een deur wordt gesloten en Frank de naam van zijn man door het huis schreeuwt. "Koen ik kom eraan oké. Je bent bij Xan toch? Ik haal je op en app Xan dat ik je ophaal zodat hij zich geen zorgen hoeft te maken. Ik blijf met je aan de lijn tot ik bij je ben. Gewoon om zeker te zijn vriend."

Frank trekt zijn schoenen aan en geeft Jonathan nog snel een kusje. Hij legt snel uit dat hij Koen op ging halen en dat de jongen bij hen kwam eten en wellicht bleef slapen.

"Frank ik ga mezelf niks aandoen," zucht Koen als hij een glas water pakt, "die tijd is voorbij maar ik vind het heel fijn als je wilt blijven hangen. Ik denk dat ik een fout heb gemaakt Frank."

De man draait de wagen de dijk op en lacht zacht. "Ik ben onderweg maat. Komt goed vriend!"

Koen stapt de lift in als hij zijn telefoon ophangt. Frank leunt tegen zijn wagen aan en steekt net zijn telefoon in zijn broekzak weg als de liftdeuren worden geopend.

"Ah de knapste advocatenzoon van Nederland, op Xander na." Koen schudt lachend zijn hoofd als hij richting zijn begeleider loopt.

Frank is allang met dat werk gestopt maar zal nog altijd zijn begeleider zijn. De man trekt zijn kleine in een knuffel en plant een kus op zijn haren. Hij voelt hoe Koen zich helemaal opspant als hij in zijn warme en veilige armen komt. 

"Ze is weg hé Koen." Frank fluistert zacht terwijl hij over de haren van Koen gaat. De jongen snikt zacht in Frank zijn borstkast.

"Het komt goed vriendje," begint hij weer als hij over zijn arm wrijft, "ga je mee naar huis? Wellicht gaan we lekker eten bij het sushi restaurant. De kinderen kunnen mee, tenzij je dat niet wil natuurlijk."

Koen tilt zijn hoofd op. "Sushi is lekker. Met de kinderen is fantastisch." De jongen stapt aan de andere kant van wagen in. Hij had wel een rijbewijs en een auto maar Frank vertrouwde het gewoon voor geen meter. Hij wilde niet dat de jongen achter het stuur zou gaan zitten.

"Feyenoord moet vanavond trouwens voetballen," verkondigt Frank, "aangezien Matt me mee had gevraagd kan jij gewoon mijn kaartje meenemen want no way dat je mij daarin krijgt." Koen kijkt ineens een stuk vrolijker. Dat vond hij wel een prima idee. Lekker met een van zijn beste vrienden weg gaan. Weg van de realiteit waar Frank weeral gelijk had dat het niet ging werken tussen hem en zijn geliefde. Hoeveel pijn het hem ook deed. 

"Dan neem ik graag die kaart van je over," lacht hij zacht als hij van Frank wat tissues aangereikt krijgt om zijn tranen op te doen. "Koen je weet dat je nu alles moet vertellen aan ons vanavond he. Al doe je er zeven uur over, maar je komt mijn huis niet uit voor ik weet waar ik Jona naartoe moet sturen." 

Het was niet eens haar schuld. Koen probeert zich dat al 60 keer zichzelf wijs te maken. Als hij die dag later thuis was gekomen was hij er nooit achter gekomen. 

Hij zit zo in zijn gedachten dat hij niet door heeft dat Frank al bijna thuis was. Ze rijden door de straat van Matt en Roel. Koen denkt echter dat hij al thuis is bij zijn oude begeleiders omdat de auto tot stilstand is gekomen. 

Het was James die de wagen van Frank tegen was gekomen en Hugo die graag even gedag wilde komen zeggen. Koen hield van zijn neefje. Het was het beste wat hem waarschijnlijk was overkomen.

Toen Hugo er ook achter kwam dat Koen in de wagen zat was hij niet meer te houden. "OME KOEN!"

Koen geeft het jongetje snel een knuffel en beloofd de jongen dat hij vanavond nog even langs komt om daarna met zijn papa naar Feyenoord te gaan. Hugo verteld Koen dat hij wel op zal blijven om op Koen te wachten zodat ze konden knuffelen. 

Koen vond het een prima idee. Er waren tenminste nog wel mensen die van hem hielden. 

"Koen vertel wat er is gebeurd jongen," zucht Frank als de jongen eindelijk brak op zijn zetel, "er is iets en het staat me niet aan dat jij daar zo van over je toeren door bent."

Ook Jonathan, die normaliter Koen rustig kon houden, moest moeite doen om de jongen ook maar iets duidelijk te maken. 

Jona trekt de jongen naar zich toe en probeert hem te stimuleren om te antwoorden. Dat de jongen hem gewoon vertelde wat er scheelde. Meer hoefde hij niet te doen. 

"Ik kwam terug van de uni," snikt hij hard, "het was eerder dan geplant. Lot was er denk ik niet op voorbereid." Hij moet even pauze nemen om zichzelf weer te herpakken maar tranen vallen over zijn wangen. Ze komen in grote hoeveelheden. Nog nooit had hij hier zoveel om gehuild. Maar hier was hij veilig. Hier kon hij zijn hart luchten zonder te horen te krijgen 'Koen we hebben het je verteld dat het een achterbakse heks was.'

Jonathan moet even wegkijken om zijn eigen tranen weg te vegen terwijl Frank praktisch aan zijn lippen hangt. Als Koen de woorden uit zou spreken waaruit zou blijken dat ze vreemd was gegaan, moest hij zijn man gewoon tegenhouden zodat hij zelf geen verhaal zou gaan halen. 

"Ik kwam boven en toen hoorde ik geluiden die ik liever niet wilde horen. Toen ben ik binnen gelopen in de slaapkamer en ik denk dat je de rest wel in kan vullen."

Frank geeft de jongen op de bank een knuffel terwijl Koen nu helemaal erdoor zit. "En om het nog erger te maken," snikt Koen zacht, "ze deed het met Yonah. Die tering hond."

Enkel een gat in de muur geeft de frustratie weer van Jonathan. Hij schrikt er zelf van. Frank ook maar toont het niet. 

"Godverdomme Koen. Godverdomme."

Er brandt een vraag op de lippen van Frank die hij liever niet stelde aan de jongen. "Koen?" 

De jongen tilt zacht zijn hoofd op uit zijn borstkas. "Hmm?" 

Frank kijkt naar zijn man en ook hij weet welke vraag er gesteld zal worden.

"Koen ben je teruggevallen?"