Over sommige dingen heb je geen controle,
De bus vertrekt wanneer hij moet, ook als jij er niet in zit
Het leven heeft geen stopknop, ook wanneer het je even teveel wordt en je handen trillen en de tranen achter je ogen prikken.
Ik wil niet vergeten dat het niet erg is om geen controle te hebben.
Dat ik, wat er ook gebeurt, kan dansen in mijn eigen kamer.
Kopjes ijskoffie kan zetten met net iets te veel suiker en mijn eigen tranen kan drogen in de trein.
Niet vergeten dat je dingen soms moet loslaten alsof je ballonnen de lucht in laat. Even nakijken totdat het kleine stipjes worden die langzaam a hier de wolken verdwijnen.
En dan weer door.
De jongens gaan na 2 jaar het huis uit. De een heeft een huis. De ander trekt in bij zijn broer.
Wat als een trauma iedereen onwelwillend terug bij elkaar brengt? Wat als iemand dat trauma niet te boven komt en gevonden wordt door de rest?
Na 2 jaar is er zo veel veranderd maar stiekem ook zo weinig. Nog altijd blijven het de kleine kinderen van Frank en Jonathan. Ongeacht hoe oud ze zijn.
JE LEEST
mi casa es su casa
FanfictionDe jongens gaan hun eigen weg. Ieder zijn eigen richting, ideeën, idealen. Hoe aard je in een stad waar je jaren niet meer bent geweest? Hoe ga je weer voor de klas staan als je al drie jaar op jongeren heb gelet? Wat als je erachter komt dat je ber...
