mi casa es su casa

17

Milo

Met zijn rugzak op zijn rug loopt hij de collegezaal binnen. Hij zat nu in zijn laatste jaar van zijn studie en wilde zo snel mogelijk klaar zijn als maatschappelijk jeugdwerker. 

Hij wilde klaar zijn met stage. Hij wilde weg van de giftige plek die jeugdzorg was. Frank en Jonathan hadden hem gewaarschuwd toen hij eraan begon maar het is en was Milo. De jongen die steevast rechts ging wanneer zelf de kudde schapen met zijn herder links zouden gaan. 

Vanmiddag ging hij, na zijn eerste college-uur, richting Rhoon om zijn zusje en broertje in zijn armen te nemen. Hij was niet meegegaan op vakantie en had het zo druk met stage en zijn vriendin. 

Een vriendin. Iemand die de jongen lief had. Milo had het nooit voor mogelijk gehouden maar toch was het zo. Iemand vond Milo de moeite waard. 

Hij kijkt naast hem als hij ook een rugzak op een tafeltje gegooid hoort worden. "Wat zou ik blij zijn als we eindelijk klaar zijn met deze studie." 

Een lieve vrouwenstem hoort bij het gezeur over de studie. De vrouw die een verlengd jaar achter de rug heeft. De vrouw die van Milo is gaan houden vier jaar geleden. De vrouw die samen woonde met de jongen in Utrecht. 

Charlotte.

"Ik snap je Char," lacht de jongen zacht, "en ik zou ook niks liever willen dan dat verdomde papiertje maar we moeten nog heel even schat."

De vrouw opent haar laptop en legt gefrustreerd haar hoofd in haar handen. Ze had er echt geen zin meer in maar moest door. Zij had namelijk ook een baan aangeboden gekregen en had een topstage. Milo had een moord gedaan voor die stage maar had nu een ander doel om zijn studie versneld af te ronden. 

De baan bij Robbie op de boerderij. 

Hij zou vanuit Utrecht elke dag met de trein kunnen en ze hoefde beide niet te verhuizen. Toch stond er een verhuizing op de planning naar een rustigere plek voor de jongen. Hij stond niet te springen om in Utrecht te blijven wonen en zijn kind op te laten groeien in de stad die hij vreselijk vond. 

"Ga je vanmiddag mee naar Rhoon? Sam wilde mij nog spreken en ik denk dat Noudje ook erg enthousiast wordt van ons bezoek." Charlotte knikt en had beide kinderen groot zien worden. Na Jamie was het de beurt aan Charlotte om de gebroken kinderen op hun diepste punt te ontmoeten. 

Het moment dat Milo en zijn vriendin binnen stapte was Sam helemaal over haar toeren en had Noud een zware aanval waardoor Matthyas al was gebeld om mee te kijken met zijn oude begeleiding. 

"Ow dat vind ik wel gezellig. Zijn de andere er ook? Dan kunnen we het nieuws vertellen." 

Een kind. Niet gepland, maar oh zo welkom voor de twee. 

"Rob waarschijnlijk niet maar ik moet binnenkort toch langs. Ik denk dat ik gewoon Roel en Matt app om vanavond samen te zitten bij Matthyas en dat jij lekker met Lieke uiteten gaat ouzo? Misschien met Sam en Rosa er bij? Of ik zal Rob en Jamie dan toch appen of ze komen om mee te eten? Ja ik doe dat wel joh, Koen kunnen we gewoon ophalen."

De jongen springt van hak op de tak en heeft zijn hele plan al klaar staan. Hij ging het vanavond vertellen aan de rest. Hij werd vader. Vader verdomme. 

Jamie, Lieke, Rosa, Sam en Char zitten aan een grote eettafel. Laatst genoemde had gereserveerd voor de hele groep en niemand wist nu effectief waarom ze hier bij elkaar waren gekomen. Niet alleen Charlotte, maar ook Lieke vond het een toepasselijk moment om de zwangerschap aan te kondigen. 

Als de groep besteld heeft, leunt Lieke een beetje naar voren en heeft een kleine glimlach. In haar tas zitten de cadeautjes die Raoul en zij hadden gevonden. Ze waren het er allebei overeen. De jongens en hun vriendinnen zouden oom en tante worden, Frank en Jonathan zouden, ook voor hun eigen plezier, oom worden. 

Sam, Noud, Hugo en ook Rosa zouden op hun beurt neven en nichtjes worden. Dat Charlotte en Milo diezelfde beslissing hadden genomen, ook zij zouden iedereen oom en tante maken, neef en nicht. Geen opa's want dan zouden Frank en Jonathan ze beide afschieten. 

"Lieve schatjes," lacht Charlotte zacht, "ik heb een klein cadeautje voor jullie en dan wordt het duidelijk waarom ik jullie hierheen wilde hebben." Ze geeft iedereen een pakje en op een of andere manier lijkt Lieke het te kunnen plaatsen. 

"Char heb je even?" vraagt de vrouw vriendelijk.

Charlotte knikt en loopt samen met Lieke een beetje weg van het gezelschap. Ze merkte iets aan Lieke en zag een verandering in haar lichaam. 

"Char ben je zwanger?" Het meisje kijkt de vriendin van Roel aan en knikt zacht. "Ja ik ben zwanger." 

Meteen trekt Lieke haar in een knuffel en vallen de tranen bij beide meiden. Ze waren beide emotioneel door het leventje wat in hun buik aan het groeien was. 

"Hoeveel weken ben je?" Lieke kijkt naar het beginnende buikje en de vrouw lijkt verder dan Lieke zelf was. "12 weken vandaag. Ik ben al 12 weken in verwachting."

"Char ik wil je dit moment niet afnemen maar ik heb je meegenomen om een reden," legt Lieke voorzichtig uit, "ik wilde vanavond ook van de gelegenheid gebruik maken wa-"

Meteen trekt Charlotte haar in een knuffel. "Dan doen we het samen Liek. We gaan samen vertellen dat we allebei zwanger zijn. Hoe lang ben jij al zwanger?" 

"7 weken."

Raoul kijkt verbaasd naar de jongste van het ouderlijke huis. Milo had hem apart genomen om hem te vragen hoe hij het nieuws het beste onder de mensen kon brengen. Als iemand het kon dan was het Raoul wel. De jongen die voor alles een oplossing leek te hebben.

"Vertel eens maatje? Je bent echt enorm gestrest Miel." De man legt een geruststellende hand op zijn schouder. Koen en Robbie komen ondertussen ook het restaurant binnen en nemen plaats aan de tafel waar de andere ook zitten. 

Noud zit weer naast zijn beste vriend, en neefje. Het neefje dat alweer drie weken in het gips zit met zijn enkel. Het ging nog niet al te best en Matt was zich op het ergste aan het voorbereiden. Die zorgen besprak hij met enige regelmaat met Robbie, de jongen naar wie Hugo toch het meeste trok. 

"Ehm. Ik word papa."

Meteen vliegt de man de langere jongen om zijn nek. God wat was hij blij voor de jongen die hij zo had zien veranderen. Het ongeboren kindje had zich geen betere vader kunnen wensen dan de Milo die hij nu was. 

"Jezus Miel! Wil je het dadelijk aan de rest vertellen? Moesten we daarom allemaal naar hier komen?" De jongen knikt snikkend in Raoul zijn warme en vertrouwde armen. "Ja daarom wilde ik iedereen hier hebben."

Raoul kijkt daarna de jongen aan en dan verlaten ook diezelfde woorden zijn mond. "Miel?" Milo knikt en kijkt in de warme ogen. "Milo, ik word ook vader."

Meteen vliegt Milo zijn beste maatje om zijn hals. "Je lult Roel." Hij schudt zijn hoofd en pakt de echo erbij. "7 weken is ze zwanger."

Milo schudt huilend zijn hoofd. "Jij wordt de beste vader ooit."

Raoul moet zacht lachen, "Miel jij wordt ook de beste vader ooit voor jouw kind. Geloof me vriend. Geloof ook in jezelf. Jij kan dit!"