mi casa es su casa

21

Hij gooit zijn sleutels op het kastje in de gang. Het was weer een enerverend dagje op de pediatrie maar Matt zou het voor geen goud willen veranderen.

"Ahh dokter het Lam," lacht James zacht, "klaar voor vandaag?" De man knikt en reikt naar de koelkast waar hij een flesje babyvoeding uit tovert.

Schaterlach vanuit de tuin geeft weg dat Noud en Hugo er waren. Noud was ondertussen Hugo zijn beste vriend geworden. De inmiddels 6 jarige Hugo kon het ook prima vinden met zijn neefje van 8. Hun dochtertje ligt in de box en brabbelt een beetje. Matt pakt het meisje op en geeft haar een klein kusje op haar voorhoofd. Ze woonde nu een goede zes weken bij de heren en ze ging met sprongen vooruit. Haar hartje deed het steeds beter en het meisje glimlachte elke ochtend. 

"Familie van der Slot ook gearriveerd zie ik?" Matt hangt in de eetstoel en kijkt naar de tuin waar twee kinderen lustig op aan het springen zijn. Een glimlach komt rond zijn mond. Jip graait met haar handen naar Matthyas zijn shirt terwijl James een flesje aanreikt.

"Ja Frank vroeg of we eventjes op ze konden letten omdat hij met Sam naar controle moest," begint James als hij zijn armen over zijn vriend heenlegt, "is geen probleem toch?"

Matt schudt zijn hoofd als hij het flesje neerzet. "Ben eventjes naar hun twee voordat ze de keet afbreken. Neem jij Jip even over?"

Net wanneer hij op wilt staan, gaat de telefoon. 'Raoul' stond er in sierlijke letters boven.

"Hey met mij." Aan de andere kant van de lijn klinkt er geschreeuw. Pijnlijk geschreeuw. Vrouwelijk geschreeuw.

"Matt het is Lieke. Er is iets met ons kindje."

Meer hoefde hij niet te weten want de telefoon werd al afgelegd waneer hij zich omdraait naar James. "Er is iets met Lieke haar kind. Zet die twee binnen voor de tv en kom daarna naar hiernaast."

Matthyas rent zonder schoenen het huis uit en springt over de bosjes heen om tijd te winnen. Aan de andere kant van de lijn klonk het namelijk helemaal niet goed. Er was iets aan de hand en Matt vreesde voor het ergste.

Ze zat in een vroeg stadium. Als het kind nu geboren werd was het absoluut niet levensvatbaar. Ze was 16, hooguit 17 weken zwanger.

De deur staat op een kiertje open en de man rent naar binnen. Het geschreeuw komt van boven dus hij slaat telkens een trede over wanneer hij naar boven rent.

"Ze is in de badkamer!" schreeuwt Raoul vanuit een andere kamer. Er komt iets naar voren wat Matthyas nog nooit had gehoord. Angst. Pure, pure angst.

De man rent de badkamer in en ziet zijn beste vriendin tegen de badkuip zitten. Het bloed op de grond verraad zoveel en Lieke wist het. Ze zou haar kleintje verliezen.

"Godverdomme Lieke," roept Matthyas gehaast, "handschoenen?" De vrouw blijft huilen en wijst naar het kabinetje boven de wastafel.

"RAOUL!" Matthyas wilde dat de jongen bij Lieke was als het kindje eruit kwam.

Ze had haar benen een beetje gespreid en Matt vond het niet gek dat hij haar nu in deze positie zag. Hij was toch homo.

Raoul kwam terug gerend en zag zijn vriendin als een hoopje mens op de badkamervloer. "Oww schat toch." Hij pakt haar hand en ziet hoe zijn beste vriend handschoenen aantrekt.

"Liek het kind gaat nu geboren worden," breekt hij, "dat weet jij, dat weet ik." Lieke knikt als ze weer de pijn voelt door haar buik en het uitschreeuwt.

"Het is een wee Lieke," begint Matt als hij zijn hand geruststellend op haar been legt. Dat zijn hele broek ondertussen onder het bloed zit maakte hem niet meer uit. "Ik ga voelen hoeveel centimeter je hebt en dan weet ik of je kan persen."