mi casa es su casa

19

Matthyas

Raoul en Rob kijken naar het meisje in de wieg. Haar blauwe oogjes sprankelen en haar glimlach is breed. Matt staat in de keuken met de twee zwangere vrouwen. Lieke en Char. 

Lieke was nu 11 weken zwanger, terwijl Charlotte net de 20 weken echo heeft gehad. Milo en zij hadden geen grote gender reveal, maar hadden het via een video laten weten dat het een jongetje werd. Ze waren tevreden met alles maar nu hadden ze de zekerheid van de jongen, waardoor ze gerichter konden kijken naar kleding en spullen voor in de babykamer.

Matt had die tijd niet gekregen. Het was allemaal onwijs snel gegaan. Vorige maand kreeg hij telefoon en vandaag was het meisje al officieel van hun. "God wat is het snel gegaan of niet Matt," lacht Lieke als ze tegen de keuken aanleunt. Matthyas knikt terwijl hij naar zijn vriend kijkt die Jip aan de heren geeft op de bank. "Ja een maandje nu. En het scheelde me buikpijn en misselijkheid."

Hij krijgt meteen een speelse klap van Lieke terwijl ze weer richting de anderen lopen. "Jou krijg ik nog wel Het Lam." Matt houdt zijn handen omhoog terwijl hij richting de gang loopt, "ik ben heel even bij Hugo kijken. Ik ben zo terug."

James knikt terwijl Rob en Milo nog altijd vertederd naar het kind kijken. "Nou Jaim misschien moeten we er dan toch maar voor gaan." Jaimie stikt bijna in haar drinken als Rob voorstelt om toch voor een kind te gaan. "Nou laten we maar eerst die boerderij afmaken voordat we daaraan gaan denken." 

Milo knikt naar Rob, "dat lijkt mij een uitstekend idee. Je mag mijn zoontje best een paar keer lenen hoor. Als wij op vakantie gaan bijvoorbeeld!" Rob schudt zijn hoofd terwijl Raoul over Jip haar neusbrug wrijft. "Ze slaapt James," zucht de man als hij opstaat van de bank, "wil je dat ik haar in de wieg leg."

James knikt terwijl hij richting het wiegje loopt en de knuffels er alvast uithaalt. Iedereen had er eentje meegenomen, maar ze mocht er niet mee slapen. "Wat is ze nog klein trouwens James." De man knikt terwijl Raoul het meisje neerlegt. 

"Ik zal het zo uitleggen. Wil er nog iemand wat drinken?" 

Matt was ondertussen weer naar beneden gekomen en ziet zijn dochtertje in de wieg liggen. Hij zou haar vanavond nog in haar wiegje boven neerleggen maar voor nu kon ze er wel slapen. Sowieso sliep Jip overal doorheen. Al zouden ze een actiefilm op vol volume zetten, dan nog zou het meisje erdoorheen slapen. 

Als Matt eindelijk zit en James iedereen weer van drinken voorziet is het wellicht tijd voor extra uitleg. Waarom Jip er ineens was en waarom ze, zoals Raoul zei, kleiner was dan andere kinderen van haar leeftijd. 

"Ik denk dat we wat uitleg verschuldigd zijn," lacht Matt zacht als hij Jip om hoort draaien, "Jip is nu 8 weken en heeft al meerdere keren bij ons gelogeerd. Haar vader is uit beeld, haar moeder is uit de voogdij gezet. Jip heeft een geboren afwijking aan haar hartje en is toen in beeld gekomen bij de cardiologie op de kinderIC."

Lieke moet zacht lachen en kijkt richting James. Die jongen werkte op de kinderIC. "Blijven jullie kinderen meenemen vanuit jullie werk?" 

Matt moet lachen en kijkt zijn vriend aan die Jip inderdaad tijdens zijn werk tegen was gekomen. "Nou dat is niet uitgesloten Liek maar ze had een plekje nodig en wij voelde dat er toch nog iets miste. Jip had gewoon een dak boven haar hoofdje nodig, en zou anders gewoon in een kinderhospice verdwijnen omdat niemand een kindje met een hartafwijking in huis wil hebben. Toen heeft James inderdaad geopperd om haar in huis te nemen." 

Jaimie lacht zacht en kijkt beide heren aan. "Het is jullie gegund jongens. Jullie worden echt de beste ouders voor Jip."

*

Hugo hangt over de wieg heen en trekt een gekke bek richting zijn nieuwe zusje. Matt had deze week vrijgenomen om voor Jip te zorgen en ook James was de komende dagen vrij. Matthyas werkte steeds meer nachtdiensten zodat er altijd iemand is voor Hugo en nu ook voor Jip. 

"Huug kom je aan tafel vriend? Dan kan Jip nog even slapen jongen." Hugo komt aan de tafel zitten en hoort zijn zusje schaterlachen wanneer hij nog één gekke bek trekt naar het meisje. Matt zet de laatste beschuitjes met muisjes in een schaal en kijkt gelukzalig naar het kind dat aan zijn boterham begint. Hugo zijn voeten bungelen boven de grond en kijkt naar zijn vader. 

"Papa ook eten? Mag ik Jip laten zien aan juf Lot? Ga je lopen met Jip? Mag ik dan achterop de buggy papa? Mag Jip ook een boterhammetje? Mag ik die dan geven aan haar papa?"

De jongen zijn hoofd tolde van de vragen die hij had. Hij wilde nu alles weten maar het had allemaal betrekking op het kleine meisje in de wieg. "Nou ik denk dat je inderdaad Jip wel mag laten zien aan juf Lot," lacht James als hij naast zijn zoon komt zitten, "papa legt haar inderdaad in de buggy maar ik weet niet of jij achterop kan hoor. Dan moet je geen gekke bekken lopen te trekken meneertje."

Hugo kijkt Matthyas aan. "Oh maar papa deed wel altijd!" Matt moet lachen en ook James kan een kleine glimlach niet onderdrukken. Hun zoontje had zijn allerbeste vriendin gewoon in hun huis en hij wilde haar voor geen seconden inwisselen. 

"En over boterhammetjes gesproken," begint Matt als hij tegenover Hugo komt zitten, "Jip heeft nog tandjes schat, dus mag je nog geen boterhammetjes. Normaal drinken baby's melk bij hun mama maar dat gaat voor Jip ook niet, dus krijgt ze soms van mij of van papa James een flesje. Jij mag er ook dadelijk wel eentje geven hoor lieverd."

Meteen knikt Hugo terwijl hij een grote hap van zijn boterham neemt. Hij wilde maar wat graag een flesje geven aan zijn zusje. "Kom papa! Jip wil een flesje!" Hugo zit al helemaal klaar terwijl James het flesje maakt voor zijn dochtertje. James zwaait naar de buurman die naar zijn werk vertrok en Matt zet de spullen nog in de vaatwasser. 

Als je niet beter zou weten, leek het een perfect gezinnetje. Twee vaders, een zoontje en een dochter. Maar achter elk van hen schuilde een tikkende tijdbom. 

Het kon niet voor altijd goed blijven gaan met Hugo zijn enkel en Matt probeerde zich erop voor te bereiden dat het kind dadelijk zijn onderbeen zou gaan verliezen. Jip, zijn dochtertje, had een tikkende tijdbom in haar lichaampje. Een aangeboren hartafwijking waaraan ze binnenkort geopereerd moest worden. James leek altijd gezond, maar ook hij kon er ten alle tijden tussenuit piepen. De laatste tijd was hij steeds vermoeider en de heren konden er geen druk op leggen. Matt zijn bewusteloze episodes waren stukken verminderd maar de lengte van een episode werd met de dag langer. 

"Zal ik Jip pakken Huug? Dan kan jij samen met papa James haar een flesje geven en pak ik je spulletjes voor school alvast." Hugo knikt en krijgt zijn zusje in zijn armen. "Jippie Jip! Jij gaat mee naar juf Lot. Misschien mag je wel blijven Jip! Dan kan ik je leren rekenen en lezen en knutselen. Of je kan samen met de autootjes spelen." 

James moet lachen als hij het flesje aan zijn dochtertje geeft en de hand van zijn zoontje rond het flesje houdt. "God bezig kleine." Hugo knikt tevreden wanneer Jip met haar handjes naar Hugo zijn vingers gaat. "Kijk ze vindt me lief papa! Oww wat bof ik met jullie en met Jip!"