mi casa es su casa

15

Raoul

De man legt zijn laptop naast de computer en legt zijn rugzak naast de bureaustoel. Vandaag begon zijn aller eerste werkdag. Een werkdag die voor hem zoveel betekende. Hij had zijn klassenlijst een aantal dagen geleden gekregen en heeft deze doorgeschoven richting Frank. Mocht die man niet achter de keuze staan, zou hij het meisje naar een andere mentor groep sturen. 

Raoul krijgt een havo/vwo brugklas en daarin zouden Rosa en Ezra ook zitten. Raoul kende deze kinderen uiteraard het beste en wist hoe hij deze twee kon benaderen. Hij zou oudergesprekken voeren met Frank over Rosa en met Rutger over Ezra. 

Hij wist wat deze kinderen door hadden gemaakt en daarom was Frank het er ook absoluut mee eens dat Rosa en Ezra bij hem in zijn mentorklas kwamen. 

De jongen is zenuwachtig. Zo onwijs zenuwachtig. Hij had nu de verantwoordelijkheid over een aantal leerlingen die vandaag aan vooravond van de grootste stap in hun prille leventje stonden. De overgang van groep 8 naar de middelbareschool. 

Raoul is les gaan geven op het Barendrecht lyceum waar hij zelf ook als leerling had gezeten. Het laatste jaartje had hij daar doorgebracht en iedereen verwelkomde de jongen alsof hij nooit weg was gegaan. 

"Hey Roel," klinkt een bekende stem door de deuropening, "heel veel succes vandaag! Als er iets is dan ben ik een deur verder." De jongen kijkt recht in de ogen van zijn oude mentor. De man die Matthyas en hem door het laatste jaar had getrokken.

De man glimlacht zacht als eindelijk het Digibord opstart. De man had altijd ruzie met dat klote ding en had zichzelf voorgenomen hem zo min mogelijk te gebruiken. Hij zou de leerlingen vooral laten ontdekken zonder alle saaie aantekeningen die bij zijn vak hoorde. 

"Dankjewel," lacht hij vriendelijk, "ik hoop dat ik eruit kom! Mocht het niet lukken, dan sla ik het aanbod uiteraard niet af." De andere man knikt terwijl hij tegen de deurpost aanleunt, "ik denk niet dat je mij nodig hebt! Jij kan dit Raoul. Gewoon jezelf zijn dan komt het allemaal goed."

De schoolbel klinkt en Raoul weet dat hij dan richting de aula moet vertrekken waar alle andere mentoren van de eerste jaars waren. Alle brugpiepers zouden ook in die hal zitten. Ezra en Rosa, die inmiddels ook een liefdesrelatie hadden, zouden samen fietsen. Frank wilde niet hebben dat ze over het verlangen landweggetje zouden gaan waardoor de twee een goede vijf minuten om moesten fietsen. 

Toen ze de man niet leken te begrijpen had hij Milo en Matt gevraagd om hun verhaal te toen. Vanaf dat moment was er geen discussie meer en zouden de twee een andere route nemen. 

Raoul stapt de aula binnen en zwaait kort naar beide kinderen die hij zo onwijs goed kende en die het zo onwijs zwaar hadden. Zij zouden bij Raoul een basis creëren waarop ze verder konden bouwen. Als er iemand hun verhaal kende, dan was het meneer De Graaf wel. 

De directeur neemt het woord en nog geen tien minuten later is het lokaal van Raoul stampvol met leerlingen. Weeral is het Digibord uitgevallen en gefrustreerd springt de man op de tafel en klikt hij weeral zijn beamer aan. 

"Als dit zo een heel jaar doorgaat," zucht Raoul zacht en vriendelijk, "dan ga ik eens wat anders aanschaffen want potverdorie dat is al de vierde keer vandaag dat ik op een tafel moet staan om die beamer aan te zetten."

Er giechelen een paar meiden terwijl Raoul op zijn bureau gaat zitten. Hij laat iedereen even een plekje uitzoeken en zijn blik kruist, onwelwillend, naar twee kinderen die hij in de gaten zou blijven houden deze periode. Rosa had nog altijd paniekaanvallen en Ezra was een exacte kopie van zijn oudste broer. 

"Goedemorgen klas 1hvc. Mijn naam is Raoul de Graaf, net afgestudeerd en woon met mijn vriendin in Rhoon. Ik heb hier zelf ook op school gezeten en ben jullie mentor en geschiedenisdocent." De klas kijkt hij rond, het was een klein clubje van 19 leerlingen. 

"Leuk," lacht een meisje zacht, "ik vind het best spannend allemaal!" Raoul knikt begrijpend en hopt van zijn tafel. "Ik stel voor dat we het gewoon heel rustig aan gaan doen zodat iedereen op zijn eigen tempo kan wennen aan de klas en de school. Er is een speurtocht uitgezet voor jullie dus jullie mogen tweetallen maken en een papiertje op komen halen van voren." 

Iedereen komt als tweetal hun briefje halen. Echter blijft er een tweetal zitten en Raoul valt de ademhaling van Rosa op. De jongen zucht en als alle leerlingen zijn vertrokken gaat hij richting het tweetal. 

Zachtjes pakt hij de handen van haar beet en hij streelt zacht over haar knokkels heen. Hij moest dit zeker aan gaan kaarten bij haar vaders want als dit al op dag een was, hoe erg zou het zijn als het meisje haar toetsweken krijgt? 

"Stil maar meid," stelt hij haar gerust, "het komt allemaal goed lieverd. Echt geloof me maar."

Raoul legt zijn spullen op de eettafel en Lieke legt haar armen rond Raoul zijn heupen. "Hey lieverd," zucht ze zacht, "hoe was je dag vandaag?" 

Raoul draait zich om en plant zijn lippen op die van zijn vriendin. "Zwaar maar het was echt geweldig. Hiervoor ben ik leerkracht geworden."

Lieke tovert een klein cadeautje achter haar rug vandaan en geeft deze aan haar vriend. "Matt wilde vanavond samen eten, ook omdat Hugo zijn eerste dagje had vandaag bij juf Linde. Ik wilde je het voor het etentje geven."

Raoul kijkt zijn vriendin aan. Zou daar nu effectief in zitten waar hij al wekenlang op hoopte. Hij pakt het pakje uit en nog voordat hij goed en wel weet wat erin zit, vliegt hij zijn vriendin in de armen. 

Het was gelukt. Het was fucking gelukt! 

Raoul werd papa. Godverdomme. Hij werd vader!

"Lieke echt?" Hij huilt tranen met tuiten wanneer de vrouw knikt. "Morgen heb ik een echo en ik wil dat je meegaat. Je bent morgen toch vrij dus daarom heb ik hem op dinsdag gepland."

"Hoever ben je dan al?" 

De vrouw lacht zacht. "Als sinds het weekend weg, bijna drie weken nu maar ik wilde het pas vandaag vertellen!"