mi casa es su casa

10

17 augustus 2025
Matthyas

"Kunnen die twee echt niet uitslapen?" Matt zucht als hij zijn telefoon erbij pakt en het net zeven uur ziet worden. Hij hoort zijn zoontje giechelen met Noud en had ergens de hoop dat beide iets uit zouden slapen. 

James lijkt er doorheen te slapen en Matthyas hoopt dat de rest dat ook doet. Hij wilde niet dat iedereen wakker werd gemaakt door zijn zoontje. Hij wist dat sommige, doelend op Koen, erg gehecht waren aan hun slaap. 

Hij rekt zichzelf uit en gooit even snel een shirt en een korte broek aan voordat hij richting beide heren ging. Hij had gezien dat er een klein boerderijtje was en hij wist ook hoe erg beide jongens van dieren hielden.

Het is vijf over zeven wanneer hij de deur opent en het geluid erachter meteen vervaagd. Twee paar paniekerige ogen kijken hem recht aan. "Te hard Matthyas?" klinkt het voorzichtig uit Noud. Matt lacht zacht en knikt voorzichtig. Hij gaat op het bed van zijn zoontje zitten, die helemaal in hem krult. Hugo geeft zijn vader een kusje en Matt gaat even door zijn haren. 

"Kom laten we onszelf even omkleden! Dan kunnen we naar de diertjes en kan de rest blijven slapen. Mochten we nog vroeg zijn dan kunnen we wellicht nog even naar het bakkertje en als iedereen na het ontbijtje nog steeds slaapt, dan gaan wij gewoon met zijn drietjes zwemmen." 

Meteen gooien de twee kleintjes hun handen in de lucht en beginnen ze zichzelf om te kleden. Dit kunnen beide al prima en binnen een paar tellen staan ze klaar voor de man om mee te gaan. Ze waren altijd wel te paaien voor een tripje naar de dieren. 

"Matthyas?" Noud pakt Matt zijn hand als de man de deur van het huisje sluit. Hij knikt zacht als hij Hugo op zijn heup zet. De jongen had last van zijn enkel dus wilde Matt hem even niet laten lopen. 

"Ja Noudje."

Hij zucht en kijkt met tranen in zijn ogen naar zijn grote broer. De broer die al vader was geworden en het verdomd goed deed. "Ik dadelijk praten met jou?" Matthyas kijkt verdrietig naar de jongen en knikt zacht. Waarschijnlijk komt al het opgekropte er nu uit bij de jongen aan zijn hand. 

Als ze bij de geiten zijn, zet Matt zijn zoontje neer en deze rent richting de geitjes. Matt roept nog wel dat hij uit moet kijken met zijn enkel, maar de jongen is al op zijn favoriete bok afgerend. Nu had hij alle tijd voor zijn kleine broertje. De jongen die dus ergens mee zat maar niet wilde zeggen waarmee. 

"Kom hier maatje," begint de arts als hij hem in een knuffel trekt, "wat is er aan het handje?" Noud snikt en Matt trekt hem nog wat verder tegen zijn lichaam aan. "Matt waarom ben ik anders?"

Elk focking woord snijdt als een dolk in Matt zijn lijf. Elk. Focking. Woord. 

Hij snikt nu ook en is in zijn hoofd verschillende dingen af aan het gaan. Hij moest nu iemand naast zich hebben die Noud kon vertellen dat het oké was om anders te zijn. Zo'n persoon als Raoul.

"Noudje ik ga eventjes Roel bellen om te vragen of hij hier heen wilt komen. Ik denk dat we even moeten kletsen hierover en ook zeker met jouw papa's. Dat gaan we gewoon samen doen Noud!" 

Hij checkt snel of zijn rots in de branding online is geweest en laat zijn broertje op zijn schoot zitten. Qua lengte is de zevenjarige niet veel groter dan Hugo en lijkt het alsof hij net de kleuterklas komt ingewandeld. Hij was mentaal steeds zwakker en de aanvallen begonnen zich met de dag op te stapelen. 

Matthyas is op zijn hoede als hij zijn beste vriend belt. Noud kon gewoon elk moment weer wegvallen en dan was hij verder van huis. Zijn zoontje ziet hij nog bij de geitjes spelen en blijft hem ook aandachtig in de gaten houden. 

"Ah Roel," beantwoord Matt de telefoon wanneer Raoul hem ook op had genomen, "kan jij toevallig snel naar het dierenparkje komen? Er is iets wat Noud met ons wil bespreken en ik kan hem niet de juiste adviezen geven." Aan de andere kant klinkt gerommel en Matt blijft over Noud zijn rug wrijven. Die blijft snikken in Matt zijn blouse en kijkt soms op naar Hugo. 

"Wil je even met Huug spelen?" fluistert Matt. Noud knikt en stapt van de vertrouwde schoot af en geeft Matt nog een kusje op zijn wang voordat hij zijn tranen wegveegt. Hij huppelt weer verder door en even lijkt het alsof hij was vergeten waarom hij net zo overstuur was. 

Matt daarentegen niet. Hij maakte zich grote zorgen om hun broertje en veegt zijn eigen tranen hardhandig weg. Hij kon het niet aanzien dat de jongen zich zo onwijs ongelukkig voelde. Dat hij er nu al achter was gekomen dat hij anders was. 

In de verte ziet hij iemand aan komen sprinten. Hij had wellicht niet meegedeeld dat Noud niet in een aanval zat en dat Raoul niet zo heel veel haast moest hebben. De man hijgt boven Matt uit en neemt plaats op de picknickbank tegenover Matthyas. 

"Wat is er! Waarom moest ik komen?" Hij flikkert de noodmedicatie van Noud op de tafel en Matthy steekt deze in zijn broekzak. De arts ging die nog nodig moeten hebben vandaag want Noud zou, hoe ze wenden of keren, toch een aanval krijgen. 

"Noud is niet oké. Hij kwam net naar me toe om te vragen waarom hij anders was. Raoul ik weet niet wat ik ermee moet!" Matt kijkt de man hoopvol aan. De jongen die ieders psycholoog was in CDH. De man die ondertussen al psycholoog is geworden van honderden geschiedenisstudenten die zo onwijs vaak bij hem  waren gekomen voor adviezen.

"Haal Noudje maar, dan kunnen we gewoon met zijn drietjes praten." 

Noud zit niet gek veel later op zijn knietjes aan een drinkpakje te lurken. Hij was zo verdomd klein. In elk opzicht.

"Dus vertel vriendje. Wat is er aan de hand?" Raoul zat naast de jongen en slaat een arm om hem heen. De voornaamste reden was dat Noud nu niet achterover kon vallen als hij een epileptische aanval zou krijgen. 

"Waarom ben ik anders?" Het komt er nu zelfverzekerder uit. Alsof hij zich er bijna bij neer had gelegd dat hij anders was. Raoul pakt de jongen beter vast. Aan alles voelde hij dat Noud niet lang meer bij hen bleef op deze manier. Hij zou dadelijk gewoon weer in de handen van Matt wakker worden. 

"Wie zegt dat Noudje?" Raoul schrikt gewoon van de jongen en al helemaal van het antwoord dat hij geeft. "De stem in mijn hoofd." 

De draaien zijn ogen naar achteren en veert Matt op om medische bijstand te verlenen bij de jongen. Raoul moet laten bezinken wat er zojuist is gezegd. 

Noud had stemmen in zijn hoofd. Noud was ziek aan het worden. Noud was Noud niet meer.

De enige die kon helpen? 

Koen. 

Koen van Heest.