İZLERİN ARDINDA

Bölüm9:Düşünce

Bir an durup düşündüm. Bedenimdeki hastalık, yolculuğumda beni yavaşlatmış olsa da, içimdeki keşfetme ateşi hiç sönmemişti. Her adımda, her yeni coğrafyada yaşadığım deneyimler, hem bedenimi zayıflatan hastalığımı unutturuyor hem de ruhumu besliyordu. Edebiyatın büyülü dünyası, içimdeki duyguları ifade etmek ve okuyuculara yaşatmak için bir araç olmuştu.

Bu yolculukta daha da fazla yer keşfetmek için yeniden yola çıkmaya karar verdim. İtalya'nın büyülü sokaklarında dolaşacak, Rönesans döneminin eserlerine hayranlıkla bakacak ve Venedik'in kanallarında kaybolacaktım. Sonra Fransa'nın romantik atmosferinde, Paris'in sokaklarında dolaşacak ve Eyfel Kulesi'nin büyüsüne kapılacaktım. Bu yolculuklar, bedenimdeki hastalığı bir nebze olsun geri plana atacak, içimdeki keşfetme arzusunu daha da canlı tutacaktı.

Ancak hastalığımı reddetmek ya da onunla savaşmak yerine, onu kabullenme yolunu seçtim. Her yeni yerde, bedenimin sınırlarını dinleyerek hareket etmek, kendi hızımda ilerlemek ve ihtiyaçlarımı öncelikli kılmak önemliydi. Bu yolculuk, bir yandan bedenimin şefkatli bir şekilde dinlendiği bir yolculuk olacaktı.

Edebiyat, benim için bir sığınak, bir terapiydi. Kelimeler aracılığıyla duygularımı ifade etmek, okuyuculara iç dünyamı aktarmak beni rahatlattı. Yazdıkça, bedenimin zayıflığı geri plana itildi ve içsel gücümle doldum. Hastalığın bana getirdiği zorlukları kabullenme ve bu süreci sevgiyle kucaklama kararı aldım.

Bu yolculukta, bedenimdeki hastalıkla başa çıkmak için içsel bir yolculuğa çıktım. Edebiyat, benim kurtarıcım, rehberim oldu. Yeni yerler keşfetmek ve kendimi ifade etmek için yazmaya devam ettim. İçimdeki keşfetme ateşi, hastalığın zorluklarını aşmamı sağladı. Benim hikayem, bedenimin sınırlarını kabul ettiği ve içsel gücümle yolculuğa devam ettiği bir hikaye oldu...