P.S Always and Forever

Chapter 7

Thick eyebrows, deep set eyes, pointed nose, and a well-defined jaw welcomed my sight. His black wavy locks in a brushed-up style, with little strands of hair that fell on the side finished off his handsome facial structure.

May nakita akong ngiti sa mukha niya pero nawala rin kalaunan kaya hindi ko alam kung guni guni ko lang ba iyon.

He looks more like a handsome villain, than a prince. Ang sungit niyang tingnan kahit wala siyang ginagawa. May boses din siyang malalim na panigurado akong kinababaliwan ng iba. Siya iyong mga tipong tahimik lang sa isang grupo.

Then, slowly, a smile escaped from his red lips. Nanlaki pa ang mga mata ko bago bumaling sa harap. Hindi sinuklian ng ngiti ang lalaki.

There's something familiar about him, though. I don't even know which. The smile on his face brought me back to my childhood days. Parang nakita ko na noon.

I gasped inaudibly when I realized something. Lalong nagwala ang sistema ko. Ang gulat na nadarama ay walang katumbas. Oh, my freaking gosh! Siya ba 'yon?!

Ilang taon na rin ako hindi nakabalik sa park kung saan ako nag stay noon. Biglang ayaw ko nang pumunta dahil siguro nagiging teenager na ako at iba na ang hilig ko.

Though, the notebook that contained all my favorite lines from books and movies was still hidden inside my cabinet. Katabi ng notebook na iyon ay ang notebook na bigay sa akin ng hindi ko pa rin nakikilala.

Every time I'm in that park, he's there. Playing with his playmates. Dribbling the ball. Watching me like it's his favorite pastime. Smiling at me. Giving me a feeling that I can't explain.

But now I think I understand what that feeling was, and I don't even know whether to be scared or thrilled.

Seanna laughed beside me before leaning in to whisper something to me.

"Pasensya na. Masungit talaga ang boyfriend ko."

My eyes widened before looking at her. "B-Boyfriend?"

"Shut up, Seanna. I don't even like you." Sabat ni Ryder sa usapan namin. Tinawanan lang siya ni Seanna bago nakinig ulit kay Ma'am Amelia.

I cleared my throat before looking in front of me to listen to our professor again. I can see in my peripheral vision that Ryder's looking at me. Well, I hope I'm wrong! Sana sa harap siya nakatingin!

"It's not true." He softly whispered. Pakiramdam kong kaming dalawa lang ang nakarinig noon.

I only nodded, not looking at him anymore. Ang kabog ng puso ko ay hindi ko na mawari at makontrol. Isang semester bang ganito?!

Maaga kami na dismiss ni ma'am kaya nagsitayuan na kaming lahat. Nagligpit ako ng gamit at nagpaalam kay Seanna. Hindi ko na tiningnan ulit si Ryder.

Well, kuya nga dapat ang tawag ko sa kanya dahil mas matanda siya!

Kahit nakita ko na siya noon, hindi ko pa rin makaya ang presensya niya. Maybe because I was too stuck in my fictional fantasies, being social in reality is such a taboo subject for me.

Kumakalabog ang puso ko habang nagliligpit. Alam kong nakatingin pa rin siya sa akin habang inaayos ang mga gamit ko. Hindi ko na siya kayang matingnan dahil sa mga alaala ng kabataan namin.

Kamukha niya ang bata noon! Siya ba talaga 'yon?

Tangina, sana hindi!

"Oh, my gosh! Bella! Bella! Bella!" Sigaw na tawag sa akin ni Misha noong nakalabas na ako ng room. Hinatak niya kami ni Crim palayo sa mga kaklase namin.

"The two people beside you were the ones I was talking about! 'Yong naglaplapan!" Eskandalosang sinigaw ni Misha ang huling salita.

"Bunganga mo, gago ka!" Sigaw din ni Crim dahil napatingin pa sa amin ang mga kaklase namin. Kasama na doon si Ryder at ang mga kaibigan niya.