günaydınnn!!! Korktuğum başıma geldi ve 23 Kasım'da paylaşmayı unuttum. Bu yüzden Öğretmenler Gününde paylaşıyorum. Üstelik ben de bugün bir öğretmenim. Edebiyat öğretmeni.
Bu bölümde Ada'nın sevinci benim daha önce yaşadığım sevinçle aynı. Gerçekten çabalayınca olmayan bir şey olmadığını Ada bu bölümde hissediyor.
Liseyi bitirirken lisede yaşamak isteyip yaşayamadıklarımı yazmış olabilirim maalesef: Çağrı........
Sözü fazla uzatmadaaaaan iyi okumalar efenimm.
Kermesten sonraki diğer günler normal hizasında sürmüştü. Kapıya dayanan sınav günleriyse yakındı. Dönemin ilk sınavlarını olacaktık. Matematikte birkaç konu eksiğim vardı sadece. Haftasonu kütüphaneye de bunun yüzünden gitmiştim. Bu pazartesi matematik sınavı vardı çünkü. Yaklaşık bir saat konuya çalıştıktan sonra anladığıma kanaat getirip yanımda getirdiğim test kitaplarından çalıştığım konunun testlerini açtım. Tam çözmeye başlayacaktım ki sesini açık unuttuğum telefonumdan bildirim geldi. Agalarla instagramdan kurduğumuz grubun benzeri whatsap'da da vardı. Bildirim de oradan gelmişti.
Kafadar Ayılar Ve Serial Killer
Erdemzioski;
cok sıkıldım abi pes atmaya gelsenize bana
ada sen de gel pes biliyorsan
bilmiyorsan da gel
Urazislovakya;
Ada nerden bilsin pesi erdem
Ben;
ay belki biliyorum
pes alacak param olsa belki bileceğim
nereden biliyorsun???
Çağrılandınızz;
Bu pazartesi sınavlar başlıyor
Derdiniz pes bilip bilmemek mi?
Öğretiriz adaya da pes atmayı
Ben;
Ay valla mı cağrımm
Urazislovakya;
Abi sınav deme deme
Erdemzioksi;
Pazartesi raporluyum ehehehh
Diye devam eden yarım saatlik sohbetin sonunda Erdem'in alerji testine gideceğini ve kafam dağıldı için çalıştıklarımı unuttuğumu öğrendim.
Şaka tabii ki de unutmadım.
Ama yine de soruları çözemedim.
Hoca bu konudan umarım sormaz diyerek toplanıp eve döndüğümde babamın da geldiğini gördüm.
Babam kaptandı. Birkaç ayda bir, birkaç günlüğüne eve uğrardı.
"Babaaaaammm," diyerek boynuna atladığımda üstüne geçirdiği eşofmanlarla kapıya kadar çıkıp bana sarılmıştı.
Sofrada bile yan yana oturup hasret giderdiğimizde ikimiz de annemi unutmuştuk ama babam annemle olan hasretini gece de alırdı :D
Pazar günü de derslerle geçtiğinde öğleden önceki 3. Saat olacak sınav için heyecanlıydım. Yıllardır kelebek sistemle sınava giriyorduk. 11ler 12lerle 9lar 10larla karışıyordu ve ilk 17de olduğum için şubemiz aynı olan Çağrı'larla denk düşeceğimi düşünüyordum. Umarım yanını boş bırakırdı çünkü bildiğim kadarıyla onun matematiği iyiydi ve ben yapamadığım konuda ona güveniyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adalaşan Çağrılar
Teen FictionAşk yaz ayında portakal yemek mi yoksa kış ayında denize girmek mi? Aşk bir delilik mi yoksa aklın başına gelmiş hali mi? Yaşamak peki? Nefes alıp vermek mi yoksa verdiğini almak mı? Her verilen geri alınır mı, Öyle olsa kalbim hâlâ sende kalır mı...
