Smut warning⚠️
Petrichor: yağmur sonrası toprak kokusu
Winter soldier yüzünden hem babasını, hem bacaklarını kaybeden Hera, vicdanından kurtulamayan Bucky Barnes'tan yalnızca onu rahat bırakmasını istiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Silence, became her favorite way to speak."
"Gidelim mi meleğim?"
On dört yaşındaki hâlimin gülümsediğini görünce içim burkulmuştu. Babamın sesini duymak zaten acı veriyorken, bir sonraki raddede sanki hiç bu kâbusu defalarca kez yaşamamışım gibi ne olacağını bilmiyordum.
"Gidelim, baba."
Babam elini tutarken o küçük kızın yerinde olmayı ne çok isterdim. Öyle özlemiştim ki babamın elimi tutuşunu, benim için dünyanın en güvenli yeriydi babamın kolları.
"Baba, neden kimse yok? İnsanların sinemaya bayıldığını sanıyordum."
"Belki de özel birisi, özel bir gün için kapattırmıştır meleğim. Hadi soralım, umarım tüm yolu boşuna gelmemişizdir."
"Sorun değil, seninle her şekilde vakit geçirmek eğlenceli."
Salona geçiş yaptıklarında, kimseyi bulamayıp kaşlarını çatan adamla birlikte yutkundum.
"Burada kimse yok, üst kata bakmaya ne dersin?"
Tereddüt eden kız, "Bilemiyorum baba." demişti. "Annemin gitmememiz konusunda ısrarı haklıydı sanırım, çünkü ben de kötü hissetmeye başladım."
"Kötü hissedilecek bir durum yok, meleğim. Sana sinema sözü verdim ve sözümü tutmak istiyorum. Hem LA'deyiz, burada ne olabilir ki?"
Merdivenleri çıkmaya başladılar. Küçükken asansör korkum olduğu için benimle merdivenleri kullanır, asla şikayet etmezdi. Tıpkı şu anda görebildiğim gibi.
Bir şeyler olacaktı, bu raddede tüm vücudum gerilmişti ama hâlâ neyin geldiğini bilmiyordum.
Sonunda merdivenleri çıktıklarında, onlarla birlikte bir adama diz çöktürmüş, ve başına silah dayayan birisini gördüm.
Bu oydu, ne olduğunu bilmediğim ama tüm hücrelerimin ürpermesini sağlayan kişi. Silah patlayıp adam yere düşerken babam küçük beni kolları arasına almış ve geri geri adımlamaya başlamıştı.
Ancak silahlı adam onları çoktan görmüştü ve şimdi silahını babama doğrultuyordu.
Parmağı tetiğe gittiği an tüm gücümle, "Baba!" diye bağırdım ama hiçbir işe yaramamıştı. Beni duyamazdı ki, o çok uzaklardaydı. Tam çaprazında olduğum için kanı suratıma sıçrarken, o son anda küçük Hera'yı kenara itmiş ve onunla birlikte merdivenlerden düşmekten kurtarmıştı.
