Pilav Üstü Aşk - Mafya -

18.Bölüm: Limonlu Dondurma

İlk öncelikle bu bölümde gelecekte yazacağım bir kitabın karakterlerini göreceksiniz. Bide diğer bölümü haftaya atabilir miyim bilmiyorum. Keyifli okumalar<3
M

edya: Buğra 🤭
★

Annem yoktu.

Annem yoktu ve ben rahatlamış hissediyordum. Annemi o adam öldürmüştü ve bununla dayımlar ilgilenmişti. Annemden kurtulmuştum.

Sabah odaya giren güneş ışığı ile gözlerimi açtım. Yanımda Zeynep telefona bakıyordu.

"Günaydın."dedi.
"Günaydın."dedim.

"Hadi kahvaltıya gidelim." deyip yataktan kalkınca kıyafetlerimi giymek için banyoya girdim. Üstümü değiştirip aşağıya indiğimde mutfakta sadece Alp vardı.

Alp abimdi. Gerçek bir abiydi.
Mesela buğra abim değildi. Evet, kardeşimdi kendisi ama kesinlikle abim değildi. Zeynep ile aynıydı Buğra. Alp abimdi ama.

"Günaydın Çilek'im." diye seslendiğinde pankek yapıyordu. Aklıma Deniz gelmişti.

Ne yapıyordu acaba? Kesin beni düşünmemiştir bile.

"Günaydınlar." diyen Zeynep sarı elbisesi ve kıvırcık saçları ile mutfağa giriş yapmıştı. Aceleyle mutfağın kapısından içeri girmişti.

"Günaydın." bunu Alp demişti. Zeynep ile konuşmak istemiyordum pek. Canım istemiyordu.

"Hangi aptal üstüme su döktü?" Buğra söylene söylene mutfağa girmişti. Saçı ve tişörtü sırılsıklamdı.

Zeynep ve Alp birbirlerine bakındılar. Gözleriyle bir şey konuşuyorlardılar sanki.

"Kendiliğinden olmuştur."diyen Alp'i, Zeynep"Tabi canım. Terledin mi?" diye destekledi.

"Zeynep saçlarını yolacağım." diyen Buğra Zeynep'e doğru koştu.
"Sıkıyorsa yol, aptal! Saçımı daha yeni yaptım bozarsan alimde kalırsın!"diyen Zeynep Alp'in arkadına koşmuştu.

Telefonum çaldığında gözüm telefonuma döndü. Yabancı bir numara arıyordu.
"Önemli." dediğimde balkona çıktım.

"Alo?" diye açtım telefonu.

"Kraliçem?"

Beni aramıştı. Beni merak ettiği için mi aramıştı?

"Majesteleri?"dediğimde gülmüştüm.
"Nasılsın?"

"İşteyim çalışıyorum. Seni merak ettim. İyi misin?" Beni düşünmüştü. Beni düşünüyordu.

"Evet iyiyim sağol. Bizimkilerle oturuyoruz."

"Pekala o zaman," dediğinde söze girdim
"Buluşalım mı? Seni sıkmak istemem. Yada boş ver işin vardır şimdi. Tutmayayım ben seni." konuşurken kelimeler birbirine girmişti ve rezil olmuştum.

Telefondaki sesi bir kahkahaya döndü.
"Beni sıkmıyorsun. Birazcık daha işim var. Bir saate biter. Seni alırım." dediğinde kafamı salladım ama göremeyeceği aklıma geldiğinde "Tamamdır."derken 'r'yi uzatıyordum.

Telefonu kapattıktan sonra içeriye geçtim. Hepsi oturmuş bir konu hakkında konuşuyorlardı.

"Hayır, gerizekalı o gün senin yüzünden bilekliğim koptu!" diye Zeynep Buğraya bağırıyordu.

"Yahu ben sadece elinden çekmiştim. Bileğini çekmedimki, huysuz!"diye o da Zeynep'e bağırıyordu.

Alp ise sessiz sessiz patates kızartmasını yiyordu. Masaya oturduğumda tabağımı doldurmaya başladım.