Pilav Üstü Aşk - Mafya -

32.Bölüm: Ufak Kavgalar

Selam, Ballarım🫶🏻
Umarım gününüz iyi geçiyordur! Umarım bölümü beğenirsiniz💛
M

edya: Deniz Adal

★

Arkasına dönüp gidecekken birisi çarptı ona.
İçeceğin üstüne dökülmesi bir oldu.

Çilek ne yapacağını bilememişti. Üstüne birden alacağı içecek dökülmüştü.
"Elbisem!"

Peri kıyafeti pespembe olmuştu. Üstüne üstlük bir de saçlarınada gelmişti. Üstü şimdiden yapış yapış olmaya başlamıştı.

Kafasını kaldırıp karşısındaki kişiye hesap sormaya hazırlandı.

Karşısında sapsarı saçları ve masmavi gözleri olan, boyu ondan bir kaç santim uzun olan çocuğa baktı. Üstünde mavi kısa kollu bir gömlek altında ise lacivert bir pantolon vardı.

"Ne yaptığını sanıyorsun? Elbisemi mahvettin."
Bir yandan eliyle üstünü sanki geçicekmiş gibi temizlemeye çalıştı.

Çocuk şimdiden akıllanmış gibi kızın elini tutup elbisesinden çekti. "Öyle yapma. Daha çok yayıyorsun."

Masanın kenarından pembe çiçekli peçeteden alıp elbisenin tütülerini silmeye çalıştı.

Daha ayrıntılı temizlemek için dizlerinin üzerine çöküp peçeteyle kıyafette ki ıslaklığı aldı.

"Sen kör müsün? Karşında ki koskoca insanı görmüyor musun?" O da aynı şekilde peçete alıp saçını siliyordu.

"Koskoca insan?" Eğlenir gibi gülmüştü. Elbisenin aşağı taraflarını temizlemeye devam etti.

"Evet koskoca insan! Sen kimsin, tanımıyorum seni. Kim çağırdı seni? "

Küçük çocuk kafasını sağ tarafa yatırıp yukarıdan ona bakan kıza baktı.

"Deniz, ben. Baban çağırdı bizi."

Küçük kız sanki bir şeyler aklına gelmiş gibi düşündü.

Çilekli bilekliği olan eli saçını silmekten yorulduğu için elini aşağıya saldı. Ellerini sallarken "Annem çok kızacak." diye mırıldandı.

Normal bir çocuk elbisesi için üzülürken bazıları annesinin ne diyeceğini düşünürdü.

Elbisesine üzülmek yerine sonradan üzüleceği için üzülüyordu. Buna çocukluk denir miydi?

"Çilek, ne bu halin?" yanına gelen hafif kıvırcık saçlı, kardeşim dediği çocuğa döndü.

"Üstüme içecek döküldü, Buğra!" sesi ağlayacak gibi çıkmıştı.

Hemen yanında bitip o da bir peçete kaptı. "Tamam üzülme bir şey olmaz. Hâlâ elbisen çok güzel."

Çilek içine çektiği nefesle zorlukla konuştu. "Daha fotoğraf çekinmedik ama."

Buğra sorunu anlamıştı bile. Sıkıntı elbise değildi çünkü Çilek'in çamurlu ellerini üstüne bile bile sürdüğünü bilirdi. Yeni aldığı çilekli elbisesi bile ağaçtan düşüp yırtıldığında çok üzülmemişti.

Ama şimdi annesi ile aynı ortamdaydı. Annesinin adını bozacak bir şey söyletmemeliydi.

"Bu böyle geçmez. Gel babana söyleyelim. O bulur bir çaresini."

Çilek kafasını salladığında Çilek'in önünde diz üstü çökmüş olan Deniz'e baktı.

Elini çocuğa uzatıp kalkmasına yardımcı oldu.