Sakar ve zengin, Çilek Ballı ile mafya oğlumuz Deniz Adal'ın klişe yaz aşk hikayesi...
Kitabım düzenlemede, Ballar. ufak sıkıntılara lütfen aldırış etmeyin🫶🏻
★
Ballar, kitabı ironi olsun diye yazıyorum Rs den çıkmak için okuyabilirsiniz💛
(Medyayı şimdi açmayın açın dediğimde açın okurlarr) (MEDYA UYDU MU EMİN DEĞİLİM OKUYUN BAKIN😭)
★
(Dipnot: Zeynep'in elbisesi)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yangın merdivenlerinde oturup gözleri ağlamaktan şişmiş Zeynep vardı. Dışarıda ki gökyüzü manzarasına bakıyordu ve duvardaki neon tabela sayesinde yüzünü görebiliyordum.
Hemen yanına ulaşıp oturdum. "Hey? Zeynep? İyi misin?" Bana baktığında buruk bir şekilde gülümsedi. Gözünden bir damala yaş daha düştü.
Kendini sıkarak ağzından zar zor şu kelimeleri çıkardı "Başkası varmış."
Zeynep'in anlatımından~
Alpellam sadece şirkette çalışan büyük yöneticilerin katıldığı bir davetten bana bahsettiğimde ne demek istediğini anladım.
Eğer davete partnersiz giderse kötü bir izlenim vereceğini düşündüğünden(?) beni eşi olmam için çağırmıştı.
"Davete..." "Ee nolmuş davete?" "Benimle gelir misin? Şey yani istemezsen..." "İsterim." diyip gülümsediğimde beni akşam alması için anlaşmıştık telefonda.
Akşam evin önünden beni alıp resepsiyondan kağıtlarımızı alıp içeri geçtik. Daha herkes yeni yeni gelmeye başlamıştı. Boş bir masaya geçip oturduk. Daha sonrasında yanımıza Alp'in iş arkadaşları ve eşleri gelmeye başladı.
"Merhaba Alp bey. Sizi burda görmek ne güzel." Adam elini ilk Alp'e sonra bana uzattı. Güzelce selamlaştıktan sonra bana
"Zeynep?" "He?" "Benim erkeklerin yanına gitmem gerekiyor ama seni yalnız bırakmak istemiyorum-" "Tabiki gitmelisin! Bu senin işin. Zaten hep seni görüyorum biraz görüşmeyelim-"dalga geçiyordum tabiki. O da bunu biliyordu "Emin misin? Onların yanına," derken arkamda ki kadınların olduğu masaya bakıyordu. Neden korkacak mışım canım?
"Ben Çilek'le baş ediyorum onlar bana vız gelir tıs gider." "Haklısın." Bu dediğine gülmemek için kendimi zor tuttum.
Onun boyuna yetişmek için ayak uçlarıma çıktım. Yanağına bir buse kondurup ondan uzaklaşıp arka masaya doğru yöneldim.
İçim kıpır kıpırdı.
Yıllardır Alper Morel'den hoşlanıyordum. Asla ona itiraf edememiştim. Hatta Çilek'e bile itiraf edememiştim. Yeni yeni bende bu gerçeğe alışıyordum. Onunla abi kardeş gibi olmak istemiyordum. Beni davete partneri olarak çağırdığında mutluluktan havalara uçmuştum. Çilek'e bunu dememiştim çünkü daha yeni annesi ölmüştü ve onun acısını göz ardı etmek istemiyordum. Yalnız kalmak istediğini bildiğimden ona pek bulaşmıyordum bu aralar.
Buğriş'im biliyordu bir tek. İclal ile aralarını baya bir iyi olduğunu hatta yatın akşam yemeğe çıkacaklarını söylemişti. Onun adına çok mutluydum.
