Pilav Üstü Aşk - Mafya -

28.Bölüm: Eski Anılar

Medya: Çilek ve Zeynep 🫶🏼
★

Gözlerimi açtım.

Eski mutfağımızdaydım. En son ne olmuştu? Buraya nasıl gelmiştim ki? Ayrıca bu dolaplar beyaz renkte olmalıydı, sekiz yaşımda ki krem renkte değil.

Üstümde hâla kırmızı elbise vardı. Ciddili kırmızı travma olmuştu.

Bir ses işittim. Mutfaktan çıkıp merdivenlere yöneldim. Etrafta hiç kimse yoktu. Yukarı çıktıkça ses bağırışlara döndü. Bir kadın sesiydi bu.

"Çilek ne yaptın dedim! Bir daha tekrar etmeyeceğim! Sonu çok kötü olur!" Tanıdık ses işittim. Annemdi bu.

"Bana neden bağırıyorsun? Bir şey yapmadım diyorum ya! İnanmıyorsun ki sen hiç bir şeye! Yapmadım diyorum işte, anne. Yapmadım!"

Açık kapıdan içeri girdim. Etraf dağılmış, yatağın kenarında küçük bir kız ve kadın vardı.

Yanlarına gittim.

Kızın sarı saçları beline kadar geliyordu. Kafasında ki çilekli taç ve çilekli etek ne kadar güzel olsada tişörtü çamurlu, saçları karışıktı.

"Diğer kızlar böyle değil! Sen neden böylesin? Neden bir tek benim kızım normal değil? Son kez soruyorum, Çilek. Ne saklıyorsun?"

Kendime baktım. Gözlerim doldu. Yemyeşil gözlerim, nefretle karşımdaki kadına bakıyordu. Yavaşça yere eğilip elimi yatağın altına soktum.

Ayağa kalktığımda eklerimde sarı renkte bir kedi vardı. Mavi gözleri etrafa masum masum bakıyordu.

"Benden bir şey saklamayacaksın demiştim!" Yanağıma yapıştırdığı tokat ile şoka uğramıştım.

Ellerimde ki kediyi daha çok göğsüme bastırdım. "Seni hiç sevmeyeceğim, anne." Küçük kızın göz yaşları kedinin üstüne aktı.

Sekiz yaşındaki bir kız için bu söz çok ağırdı. Göz yaşlarımı tutamadım. Kendime sarılmak istedim ama kımıldayamadım.

Etraf bulanıklaştı. Başka bir anıya ışınlandım.

Ortaokuldaydım. Zeynep ile banka oturmuş bir konu hakkında konuşuyorduk. "Annem beni evde istemediğini söylüyor. Babama gitmek istemiyorum ama. Off! Ege zaten bana bakmıyor. Ne yapayım ben? Şutlayın beni, Zeynep!"

Ege o zamanlar hoşlandığım çocuktu. Annem beni istemediğini tekrar tekrar dile getirmişti.

Annem beni neden istemiyordu ki?

Başka bir anı karşıma çıktı.

Dört kişi restoranda oturmuş konuşuyordu.

"Hadi be Çilek! Yaparsın kızım sen!" Buğra beni arka masada ki Ege'ye açılmamı istiyordu.

"Yapabilirim!"

Ayağa kalktım. Sarı saçlarım arkadan dağınık toplanmıştı.

"Ege?"
"Çilek?"
...

Sonrasında sesler kesildi. Hayır bunu bana yapamazsınız! Bunun devamını görmem gerekiyordu! Etraf karanlığa gömüldü.

★

"Deniz.."
"Çilek! Güzelim aç gözünü! Çilek duyuyor musun beni?" artık sesleri bile ayırt edemiyordum. Bedenim yerden kesilmişti. Bir yere doğru ilerliyordum. Uçuyor muydum? Kim taşıyordu beni?

Gözlerimi aralayıp gözlerine bakmak istedim. O mavi gözlerine son bir kez bakmak.

Eğer bir gün Güneş ve Ay arasında seçim yapacak olsaydım hepsinden daha parlak olan gözlerini seçerdim Deniz'im.