" Hobi ငါဘယ်လိုလုပ် ဆေးရုံရောက်နေတာလည်း အခုချက်ချင်းအိမ်ပြန်မယ် "
Hobi ဟာ ဆေးရုံမနက်စာအတွက်ပြင်ဆင်နေချိန် ခုဏထိ အိမ်နေသေးတဲ့ သူဌေးဖြစ်သူစီက အသံကြားလိုက်ရတော့ ကုတင်နားကိုအပြေးလေးသွားလိုက်ကာ..
" သူဌေး မေ့လဲသွားလို့ပါ "
" ငါက ငါလိုလူက ငါ့ခေါင်းကဘာလည်း "
" သူဌေးမမှတ်မိဘူးလား သူဌေးအရက်ပုလင်းနဲ့ ကိုယ့်ခေါင်းကိုယ်ရိုက်ခွဲထားတာ "
" ငါက ငါ့ကိုယ်ငါ "
" ဟုတ်ပါတယ် သူဌေး "
သူပြောလိုက်တော့ စဥ်းးစားဟန်အမှုအရာပြလို့နေတဲ့ သူဌေးဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ Hobi တယောက်နားမလည်ပြန်..အခြေအနေက အကောင်းတိုင်းပြန်ဖြစ်နေသည်ကြောင့်ပင်..
" အားးး မစဥ်းစားချင်တော့ဘူး ခုချက်ချင်း အိမ်ပြန်မယ် "
" ဟို ဒေါက်တာ တွေကိုအကြောင်းကြားမှ ဖြစ်မှာ သူဌေး "
" မင်းသူဌေးက အဲ့ ဒေါက်တာ တွေလား ငါလား ငါလုပ်ဆိုလုပ်လိုက် "
" ဟုတ်ကဲ့ သူဌေး "
Hobi တယောက်အခက်တွေ့ပြီလေ.. နာရီကြည့်လိုက်တော့ ဒေါက်တာ တွေ လာကြည့်ချိန်ရောက်တော့မှာမို့ သိမ်းစရာရှိတာတွေကို အချိန်နဲနဲဆွဲကာသိမ်းနေလိုက်တော့ သူထင်သလိုပဲ D. knj ရောက်လို့လာသည်..
" ငါ့ညီ နိုးပြီလား "
" D.Knj ငါ ဆေးရုံကဆင်းမယ် "
အခြေအနေက အကောင်းတိုင်းလို့ထင်နေရပေမယ့် ဒါဟာပုံမှန်မဟုတ်သေးဘူးဆိုတာသိလိုက်တဲ့ D.knj..
J ဟာသူ့ကို အခြားသူနဲ့ပြောရင်သာ ဒေါက်တာ လို့ခေါ်ပေမယ့် သူ့နဲ့စကားပြောရင် Hyung လို့သာခေါ်တက်သည်..
ခုလိုပြောပုံအရဆို ဒါကလည်း J ရဲ့ပြောင်းလဲနေတဲ့ စိတ်အခြေအနေထဲက တခုဖြစ်သည်..
J ရဲ့ အမှုအယာ အပြောအဆိုတွေကို ကြားလိုက်တဲ့ချိန်မှာ Hobi လည်း သဘောပေါက်သင့်သလောက် သဘောပေါက်လို့သွားပြီး..D knj ရဲ့ မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်တယ်ဆိုတဲ့ အမှုအယာမျိုးပြနေတာကြောင့် သူထင်နေတာမှန်လို့သွားသည်..
