The Shattered Hearts

Chapter 3

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa ilalim ng puno. Nagising lamang ako ng may dumapong paro-paro sa ilong ko. Tinignan ko ang relo sa aking palapulsuhan to know that it's already 5:00 in the afternoon.

"Shit! We have family gathering. It will be the death of me, kapag nalaman nila mommy at daddy na wala pa din ako sa bahay."

Nagmamadali kong inayos ang gamit kong nakakalat sa damuhan. Dito ako nagsaulo noong nagpapakalma ako ng emosyon ko. Masyadong madaming nangyari sa araw na ito. It's draining me.

Binati ko ang guard na nakabantay sa gate at nagpaalam. Palagi ko siyang binabati dahil siya lang din ang nag-aaknowledge ng precense ko. He can easily know if I am absent, ang sabi pa niya ay tuwing wala bumabati sa kanya sa umaga, at hapon it means absent ang favorite niyang mag-aaral, at ako iyon.

Pumara na ako ng taxi para makauwi agad sa bahay. Nakailan ding missed call si mommy. Kaba ang bumalot sa aking dibdib ng mabasa rin ang message ni daddy. Hindi ko alam kung paano ako magpapaliwanag sakanila, o ano ang idadahilan kung bakit ako nahuli sa dinner.

Hindi ko din naman kasi alam kung para saan iyong dinner. Wala akong idea. Minsan aattend ko ngunit patungkol sa business na hindi naman ako kailangan. 

Daddy

:Where have you been? Huwag mo akong ipahiya sa business partners ko, go home and introduce yourself.

By his short massage I know I did something wrong. Hindi niya nagustuhan ang ginawa ko. Bumuntong hininga ako bago bumaba ng taxi. Iniisip kung papasok ba ako sa loob o mananatili sa stock room na katabi ng bahay ng guard. Kalaunan ay pumasok na din ako at sinalubong ako ng mga aligagang maid.

"Ma'am! Bakit ngayon ka lang! Hindi mo ba alam na kanina pa nagagalit si ma'am at sir? Si Manang Cari nasampal ng papa mo! Alam kong wala kang pakialam saamin pero kahit sa paraan na sunudin mo lang ang magulang mo para hindi na kami masaktan ay napakagandang bagay na saamin." 

Nahabag ako para sa kanila. Hindi ko alam kung kailan naging malupit ang mga magulang ko. Dahil ba minsan ay nalulugi ang kanilang business? O hindi naman kaya dahil minsan ay lagi sila nakakatanggap ng searching sa product nila mula sa mga kilalang lawyer? What makes them to come up with the decision to push me to take law and not business instead?

Bago pa ako makahingi ng paumanhin sa kanila ay narinig ko ang malakas at nakakakilabot na sigaw ni daddy mula sa stare. Tumingin ako doon at nakita ko siyang may dala ng golf club. Para saan iyon? Gagi na para maglaro.

"Iwan mo siya." May diing turan ni daddy at umalis nga ang maid na nasa harapan ko. She looks terrified, so ano pa ako? Kung sarili kong ama kinatatakutan ko, paano pa kaya ang mga hindi namin kaano-ano na nninirahan sa pamamahay na ito.

Lumapit ako sa kanya para batiin na karaniwan kong ginagawa sa tuwing uuwi siya mula sa trabaho. He always absent in this house, that makes me wonder why is he home now?

Hindi pa ako lubusang nakakalapit ng hampasin niya ako ng hawak niya. Napaupo ako sa sakit ng tumama iyon sa tagiliran ng tiyan ko. Napahawak ako doon at pilit na pinipigilan ang pagturo ng luha ko. Binitiwan niya ang golf club and he sqaut in front of me.

"Marunong ka ng sumaway, why are you late this time? Are you avoiding this family? Do you regret to be here, and live with my family?"

Umiling ako sa kanya. 

Tuluyan ng tumulo ang luha ko ng marahas niyang hawakan ang panga ko para paharapin sa kanya. Namumula ang kanyang mata, namamayat na din siya. Loob ang kanyang mata. Makapal na ang bigote at magulo ang buhok. Siguro pagod lamang siya sa trabaho at hindi niya naalagaan ang kanyang sarili. Tapos eto pa ako, pasaway na anak nila.

"I was reviewing for the exam. I didn't realize that it's already 5 in the afternoon."

He laugh to mock my explanation. He's not satisfied for my answer.

Muli sana akong makakatanggap ng sampal sa kanya, ngunit laking pasasalamat ko ng bumukas ng main door at iluwa noon si Mr. Santos. Our family lawyer. He is working with us, and working also with Liam family kaya kahit nakahanap ako ng bagong pamilya we still have connection.

"Mr. Hidalgo, tama na iyan. I have something to tell you,"

Marahas ako binitawan ni daddy at muling sinipa tiyan. Tuluyan na akong napasubsob sa tiles ng bahay at tinignan siyang nakatayo na.

"Look at me, I am successful business man, and look at him, he is successful lawyer who always protect me with my enemy, so be like him, be a successful lawyer to protect me, that your role, your use in this family, got it?"

Tinalikuran ako ni daddy. Hindi niya kayang mahabag sa kalagayan ng anak nila na minsan na nilang pinalaki at binuhusan ng kanilang pagmamahal. Wondering, asan si mommy ng mga oras na ito? Is she afraid also? Bakit hindi niya ako kayang protektahan.

Tumingin ako kay Mr. Santos, he is also looking at me, worriedly and wanted to help me, I can sense it. Siya naman kasi lagi ang sumasalba saakin sa tuwing pagbubuhatan ako ng kamay ni daddy, he always there to stop my dad from hurting me.

Tinawag na siya ni daddy at parehas na umalis ng living room, pero bago pa siya tuluyang makapasok sa library with my dad, he call Manang Cari and she immedietly go to my place.

"Let's go, Ma'am."

Inalalayan niya ako at hinawakan ang kabilang bewang ko to assist me, she walked me to my room, inihiga niya ako sa kama at nilinisan pagkatapos ay binihisan. I cried again. Why I am this way? Masakit pero wala akong maramdaman. Umiiyak pero kaya ko naman. I'm lost.

"Kumain ka na, pagagalitan kami ng daddy mo."

Umiling ako sa kanya at sinabing sila na ang kumain n'on. Wala akong ganang kumain at paniguradong isusuka ko na naman iyon. Ayaw ko mag-aksaya ng pagkain, minsan na din akong nagutom at walang makain.

Pinakiramdaman ko ang paligid, tahimik at walang sigawan. Makes me wonder kung totoo nga ba ang lugar na ito, o hindi kaya fiction lang at walang katotohanan.