The Shattered Hearts

Chapter 29

I'm in the middle of work modeling. I haven't taken my breakfast, lunch and mag didinner na wala pa rin akong kain kahit tubig. I hate it when I drink water or take any food. My stomach gets easily bloated and ruins my photoshoot.

It was Calvin Klein underwear shoot, and it is risky if I eat.

Natapos ang photoshoot at agad naman akong binigyan ni Kaye ng towel dahil malamig sa studio.

Pumunta ako sa director to check my photo if satisfied ako or not to take another shoot if walang mapipili. I smiled at the photo director and said it was a good shot.

Pagtayo ko sa upuan at nakaramdam ako ng Hilo at napahawak sa kamay ni Kaye na handang sumalo saakin

"Shit! Are you okay? Traciel!" Nanlabo ang aking paningin at parang nanggagaling sa kweba ang boses ni Kaye. It's not clear, and it just echoes in my ear.

It's not good because I will faint anytime. My body is fragile to think that I won't faint.

Kinonsumo na nga ako ng kadiliman at naramdaman ang katawan na bumagsak sa sahig habang ang mga tao sa paligid ay sumisigaw habang tuloy ang pagflash ng kanilang nga camera.

Why are they taking me a picture instead of taking me to the hospital. Geezz, people, they will do everything for money and issue.

I open my eyes at ang sumalubong saakin ay liwanag ng puting kisame at ng pader. Pinilit ko ang katawan na bumangon dahil hindi pa rin tapos ang trabaho ko, shit! I almost forgot that I have a promise that our family will eat dinner together.

"Traciel! Stop being stubborn. You need to rest!"

Ibinaling ko ang tingin sa kanan dahil sa maagang pagbubunganga ni Jose.

"Okey na ako, nakapagpahinga, uwi na tayo." Sabi ko pa sa kanila, but they just shrugged and call a doctor.

Napairap ako sa hangin dahil hindi nila pinapansin at iniintindi ang sinabi ko. Parang wala lang ako. Inalis ko ang swero sa kamay ko at inalis ang kumot sa katawan ko para bunaba sa kama at hanapin ang tsinelas na maari kong masuot sa pag-uwi ko.

"Umuwi na nga tayo, pagtagal sa hospital, pagdagdag ng bills, nag-iipon ako para sa 7th birthday ng anak ko. I also promised my mother that we would be eating our dinner together. I won't like to be late." I hissed ng hawakan nila ang doorknob ng makalapit ako sa pinto to stop me from leaving.

Sakto naman ng pagbukas ng pinto at nabitawan ni Jose ang doorknob kaya nagmadali akong lumabas ngunit ang noo ko ay nabunggo lamang malaking katawan ng taong ito.

Ang iniisip ko ay nurse ang dadating at mabilis akong makakalabas dahil hindi nito maakupa ang space na dadaanan ko sa paglabas ngunit nagkamali ako

"Doc. Cruzat, she planned to leave without your last check-up!" Pagsusimbong ni Jose.

Pinaningkitan ko ng mata si Jose dahil sa sinabi niya. When did he become close with Liam? Anong doctor ko? At bakit sya ang last na magchecheck-up about my state? He is a freaking doctor for heart! Cardiologist si Liam!

Kusang lumipad ang kamay ko sa pisngi ni Liam dahil sa paraan ng kanyang pagtingin saakin. He's eyes looking from my foot to my boobs slowly.

Napahawak ako sa aking dibdib ng gawin niya iyon. Hinawakan naman ako ni Jose sa aking siko para pigilan ako ngunit huli na siya, nasampal ko na ang doctor na sinasabi niya

"Shit! Sorry, doc! Traciel! Ano bang nangyayare saiyo! Get back to your senses!" Pumalakpak pa si Jsoe sa harapan ko para kunin niya ang atensyon ko.

"Bastos sya eh! Tinititigan nya ang dede ko!" I explained.

Mukhang stress na stress na saakin si Jose dahil napahawak siya sa kanyang batok at tumawag ng santo para bigyan pa siya ng mahabang pasensya

"Malamang naman Traciel! Susko! Galing ka sa shoot ng mga panty at bra, so naka underwear ka lang! Inalis mo pa ang kumot na inilagay ko para hindi naman ganon ka lantad balat mo kapag may mga doctor na papasok!"

Napahawak pa siya sa kanyang sintido habang nakapamaywang na para bang pinapasakit ko talaga ang kanyang ulo

I bite my lips because of my kahihiyan na ginawa. Marami na din ang sumisilip sa pintuan ng room ko kaya hindi ko maiwasang tabunan ng kamay ang dibdib ko at pagitan ng aking hita

Nilingon ni Liam ang pinto at nakita niyang madami na ding tao ang nakikiasosyo at sinaraduhan nya iyon.

"Kahit na, tinitigan niya ang boobs ko, Jose. Cardiologist sya, hindi siya doctor!" I know I look stupid right now, but I don't care, ang gusto ko ay ibang doctor ang magchecheck-up saakin.

"I was looking to you bra because I am planning to buy one for my wife, she has the same size as yours."

Nag-init ang bait ko sa sinabi niya. 'O really? Why does he always look at me like I was Karlie!' Magkaibang-magkaiba kami!

"Cardiologist is also a doctor. And we also know how to check up those people who need our immediate help."

I roll my eyes again at naupo na sa kama at kinumutan ang sarili. Hindi rin naman nila ako pagbibigyan sa sinasabi ko at para matapos na ako na lang ang susunod sa kanila. Gusto ko na ding umuwi para makasama ang anak. Pagod ang isip at katawan ko at yakap lang ni Laurence at makakapagpagaan ng pakiramdam ko.

"You haven't eaten any food that made you faint.  You also over work you body. Drink this medicine and eat your food." Nagpaalam na siya saamin ni Jose dahil may kailangan pa daw syang puntahan.

Bakit kailangan niyang sabihin iyon saamin eh wala naman kaming pakealam kung saan sya pupunta. Binilinan niya din si Jose na ikinataas ng kilay ko.

"Kailan kayo naging close?" Masungit kong tanong kay Jose.

Hindi ako nagtatampo kasi hindi niya sinabi, ako ang unayaw makaalam at makabalita tungkol kay Liam. "He's my Lola's doctor. Naikwento ko naman saiyo na mahina ang puso ni mamang, but my mom won't give up mamang without doing anything."

"Yeah, I remember that."

Sumakay na ako sa sa sasakyan ni Jose at sya na raw ang maghahatid saakin sa bahay. Kung ako pa ang magdridrive ay baka makatulog ako at kung magcocommute ako ay baka marape ako sa suot ko.

This world is not safe for everyone.