The Shattered Hearts

Chapter 31

Maaga kong inayusan si Laurence para maaga din kming makaratong sa office kung saan kami magmemeeting for photoshoot. Hindi pwede kami malate dahil ang naging kausap ni Jose ay very punctual. We will be on her bad side if we are going to be late.

Kinuha ko na ang susi sa may divider ng TV at tinawag na si Laurence na mauna ng lumabas ng bahay para sumakay sa sasakyan

Manong Tonyo are out of the town para puntahan ang kanyang anak na may sakit. Umuwi muna siya mg probinsya para maalagaan ito. I promise him that even if he's not here to drive us, his salary is still the same.

"Mama, where are we going?"

Pinaandar ko na ang sasakyan at tinawagan si Jose na kakaalis pa lang namin ng bahay. "We are going to work. We will shoot a family photo." I replied to my son, who is busy playing his robot.

"Family photo? Then, dad will be there also?"

Naepreno ko kaagad ang sasakyan dahil sa pagkagulat na may dumaang motor ng palabas kami ng subdivision. Nilingon ko si Laurence to see if he is okay at nakahinga ako ng maluwag ng okey lang siya.

Ibinaba ko ang bintana ng sasakyan ng may kumatok dito. "Miss, are you okay? I'm sorry, I didn't see your car." Mainit ang bait ko dahil ang iniisip ko kung paano tumalsik si Laurence at mapaumpog ang kanyang ulo? Anong gagawin ng taong ito.

I couldn't speak when I saw Liam removing his helmet. "Traciel? Where's your personal driver? Bakit ikaw ang nagdridrive? Sino ang kasama ng anak ko sa likod?"

Bumaba ako ng sasakyan para makausap siya ng mahinahon dahil kilala na siya ng anak ko bilang tito at hindi ko gugustuhing ipakita sa anak ko na hindi ako okey sa pamilya namin.

"Manong Tonyo is on his province to take care of his sick daughter. Pwede ba be careful on driving? Paano kung tumalsik ang anak ko?" May diin ang huli kong sinabi.

Nakita ko siyang sumilip sa loob ng sasakyan ko at tinawag ang isang guard. Pinanood ko ang guard na itabi ang sasakyan ni Liam at nilagyan iyon ng sticker for parking.

"Akina ang susi, I will drive you two."

Napamaang ang aking labi dahil sa sinabi niya.

"Hibang ka ba? Ano na lang ang iisipin ni Karlie kapag nalaman niya ito? Alam mong mainit ang bait niya saakin! Ayoko ng gulo!"

Hindi siya natinag sa sinabi ko at siya na ang kumuha ng susi sa kamay ko at sunakay sa sasakyan ko. "Ano hindi ka sasabay? Your son is waiting for you," mahinahon niyang sabi.

I left no choice but to sit beside my son, who is busy playing. Parang wala lang nangyare sa paligid niya.

Sinabi ko kay Liam kung saan kami pupunta at hindi siya natigil sa kakatanong ngunit ipinikit ko na lang ang aking mata para hindi siya pansinin. Hinayaan ko sila ni Laurence ang mag-usap hanggang sa naikwento ni Laurence na wala siyang kinilalang daddy at ako naman ay nakikiramdam sa kanila.

"What? You don't have Daddy? Eh, si Tristan?" Nangunot naman ang kilay ko sa sinabi ni Liam. Anong si Tristan? Hindi niya ba nabalitaan na busy si Tristan sa pagbuo ng kanyang pangalan and we lost our communication?

"He's my idol, but jot my dad. Papa Aiden is just my tito, he become my father figure because he dont want me to look for dad and be insecured from my classmates."

Natahimik ang paligid hanggang sa makarating kami sa destinasyon. Bumaba agad ako at nagpasalamat kay Liam ng hindi siya tinitignan sa mata.

Pumasok na kami sa bulding at nagulat ako ng may babaeng mahigpit na humawak sa aking braso. "Traciel! Anak! Nakita na din kita." Napaatras ako sa takot ng makita ko si Mommy Patricia.