The Shattered Hearts

Chapter 8

Sinamahan ako ni Tristan sa hospital, ngayon kasi naka schedule ang mental theraphy ko. Hindi ako makapagsinungaling kaniya tungkol sa tunay kong kalagayan.

Kaugali niya si Aiden. Simula nung nalaman niya na sobrang pressure ang natatanggap ko sa pamilyang umampon saakin ay gusto na niya akong paalisin doon at sa kanya na lang ako tumira

May hiya pa naman ako na tanggihan ang kanyang offer. Masyadong nakakahiya sa pamilya niya kung aaasa na naman ako kay Tristan.

Hindi ko sinagot ang mga tawag ni Aiden. Nagreply lang ako sa messages niya na ang magiging kasama ko na lamang ay si Tristan for annual check-up since parehas naman kami ng schedule. Noong una ay hindi pa siya pumayag dahil parehas din naman kami ng schedule ngunit may mga bagay naman siyang kailangang unahin, gaya na lamang ni Ashiana.

Lumabas na din naman agad kami after ng session. All I can say sa evaluation ay hindi pa ako ganon ka open ikwento sa ibang tao ang nararamdaman ko and Doc Jin said that it will be my problem.

Wala akong tigil kakabuntong hininga. Siguro nagiging pabigat na din ako kay Tristan. Tumingin ako sa kanya at nahuli ko din siyang tumingin ngunit agad naman siyang nag-iwas ng nagkatitigan kami.

"Why don't we eat to relieve your stress? Maybe it can help you feel at peace?" I smiled when he shattered. He is always like that when we are talking.

"Sure, treat ko."

Tinapik ko ang balikat niya ng kumilos na siya sa kinatatayuan niya dahil kaninanpa din naman akong nagugutom. Hindi na kasi ako kumain ng umagahan dahil ang aga niyang dumating.

Kinuha ko ang order niya at ako na ang pumunta sa counter to tell what we will order.

Hindi naman nagtagal ay dumating agad ang inorder naming iced coffee, strawberry cake for me, and vanilla cake for Tristan.

"I'm gonna pay for our arcades."

Nagtaas ako ng tingin sa kanya at pinagmasdan kung paano niya dilaan ang kanyang mapupulang labi at hawiin ang hindi gaanong kahabang buhok.

He's shy.

"What do you mean arcades? Maglalaro tayo? Hindi ka ba busy?" I said while still eating my cake.

Napaatras ang mukha ko ng punasan niya ang gilid ng labi ko gabit ang tissue. Nahihiya naman akong kinuha ang cellphone ko sa gilid ng table to look kung may natitira pang icing para ako na ang magpunas

Wala na namang tira kaya ibinaba ko na ang cellphone ko at nagpasalamat. He just smiled and also ate his cake.

Natapos kaming kumain at inaya ko muna siya saglit sa mall para makapamili ng damit na susuotin sa swimming competition. Hindi na kasi kasya saakin iyong swimwear ko at may butas na din aa gilid kaya kailangan na talaga ng bago.

Pagkapasok na pagkapasok agad namin ay siya rin paglabas nila Liam at Karlie. Hinawakan ko ang braso ni Tristan at hinigit siya sa tabi ko dahil kung hindi ay baka mabunggo niya ang babaeng kasama ni Liam.

Tinignan naman ako ni Tristan at sinenyasan siyang may dadaan. Tumabi naman kaming dalawa ngunit hindi pa rin ata sapat iyon para tuluyan ng makalabas ang dalawa.

Tumigil silang dalawa sa harapan namin. Ngayon ay nakahara na kami sa pintuan at pinagtitinginan ng tao sa loob ng shop.

"Hi Traciel, sorry for stepping to your shoes last time." Naiinis man ako sa pag baby talk niya ay hindi ko iyon hinayaang mapansin nila. I fake my smile and nod as a sign that it was okay, kahit hindi.

"Hi Tristan, nagde-date kayo? You look good together."

This time hindi ko na macontrol ang sarili ko at napairap ako sa hangin dahil sa huling tinugon niya na halinghing na akala mo ay isang mahinhin na tawa pero sa totoo lang, nakakapangilabot dahil hindi bagay sa kanya.

Hindi ko alam na ang pekeng babaeng nasa harapan ko ay isa rin palang pakialamera para tanungin kami sa personal na bagay.

"No, I just treat her out, masyado kasi siyang stress lately, she needs it for her medication."

Bumulong na ako kay Tristan na kung pwede ay dumiretso na kami para bumili ng gagamitin ko. He nodded and smiled at me pagkatapos ay kinuha ang kamay ko para makaalis na sa masikip na lugar na iyon.

"Traciel." Napatigil kaming dalawa ni Tristan ng tawagin ako ni Liam.

Nahuli ko ang mata ni Liam na nakatingin sa kamay kong nakahawak na sa braso ni Tristan. He looks so passed, and I wonder why it is.

"Do you need something?" I politely respond.

Umiling lang siya at nagderetso sa paglabas ng shop habang si Karlie ay dali-dali ring nilakad ang layo nila ni Liam.

A ghost smile filled my lips when Liam forgot that he was with butch Karlie. What is her motive to be close with Liam? Are they planning something? And for who?

"Let's go."

Tumango na ako kay Liam at sinundan ang tinuturo niyang swimwear. Umiling ako sa kanya dahil pambata ang design dahil sa kulay pink na lining na meron ito.

Kinakamtyawan pa ako sa tuwing kukuha siya ng swim suit na hindi naman pang competition, iyon bang pang pageantry dahil unang beses niya daw akong makitang suotin ito ay noong lumaban pa kami for Mr. And Ms. Atenean at talagang hindi raw saakin bagay dahil kamukha ko sa chocolate nung nagsoot iyon dahil hindi ko nagustuhan kung paano hapitin ng damit na iyon ang dibdib ko at singit.

Kinuha ko ang black na may design na while lining at nagderetso na sa counter. Lumabas na kami ay hindi pa rin ako tinigilan ni Tristan sa pakundagan niya.

"Backless iyang napili mo, hindi mo muna sinukat baka may babakat, plus baka magka sunburn ka sa likod mo masakit iyon."

Inirapan ko siya at ibinigay sa kanya nag paper bag para siya ang magbitbit n'on. Sanay na ako sa ganoong swimwear kaya hindi na kaso saakin kung may babakat. Dahil sa totoo lang hindi iyong tinutukoy nuta ang bumabakay. May foam talaga sa unahan para magsisilbing panty sa mga swimmer.

"Sadyang ganon, parang babago ka naman kung makikita mo akong iyan ang gagamitin sa competition.  All you need to do is to cheer sa kaibigan mo, okey?"

Narinig ko siyang bumunting hininga at tumango na lang sa sinabi ko. Tumawa na lang ako bago muli siyang hinila sa arcades na tinutukoy niyang na nasa loob rin ng mall.

Sinamahan ko siya sa pag papalit ng token para makapag basketball na ako. I will test my skills kung may natutunan ba ako sa itinuro saakin ni Tristan. His sport is basketball.

Napasigaw ako ng makapagshoot ako habang nasa likod ko si Tristan at kinukuhanan ako ng video. Nakailang shoot ako ay ng natapos ay hinawakan ko ang kamay ni Tristan at tumalon sa saya ng makakuha ako ng ticket dahil sa panalo.

"Aba, gumagaling ka na."

"Well, turuan ka ba naman ng best player ng Ateneo, diba?"

Tumawa kami parehas at napatabi ng may dalawang tao ang gumamit ng machine.

Palagi na lang kaming napapatabi ng ayaw naming makitang dalawang tao.

Si Karlie ang siyang kumukuha ng video habang si Liam ang naglalaro. Nagkatinginan kami ni Tristan at parehas na palihim na tumawa tuwing mag checheer si Karlie at sumasala ang shoot ni Liam.

Paalis na kaming dalawa ng muli akong tawagin ni Liam. Madalas na ang pagtawag niya sa pangalan ko at ano ba ang kailangan ngv taong ito. Akala ko ba ay galit siya saakin bakit ako ang kanyang pinepeste.

"Cheer for me."

Hinawakan ni Tristan ang kamay ko at bumaba doon ang tingin ni Liam. Agresibo ang naging paghulog niya ng token at nagsimula ng nag shoot.

Hindi ako nag cheer ngunit nanood lang ako. Naging tahimik nong mga oras na iyon at ng matapos ang laro ni Liam, he beat the highest score at ibinigay saakin ang ticket niya at muling umalis. Naiwan na naman si Karlie kaya hindi ko na tuluyang maunawaan ang nangyayari.