Platonik

Bölüm 23

Changbin aynaya bakıp pratik yapıyordu. Genelde özgüvenli biriydi. Bu yüzden bu tarz şeyler onu korkutmazdı ama bu seferki farklıydı. Kabul edilebilmek değil elinden gelenin en iyisiyle yeni bir tarzla karşılarına çıkmak istiyordu. Kırık ayağı sunumu zorlaştıracak gibiydi.

İki yıldır üzerine çalıştıkları projeyi önce kendi hocalarına kabul edilirse yarışmaya katılıp jürilere sunacaktı. Odasından oflayarak çıktığında durumun farkında olan Felix konuştu:

" Gayet iyisin dert etme."

" Bilmiyorum."

" Gel." dedi Changbin'in elini tutup kendine doğru nazikçe çekip sarıldı.

" Şimdiye kadar gördüğüm en kusursuz sunum olacak ve ben gastronomi okuyorum bizim hocalarımız bile dersi sunum yaparak anlatıyor."

" Cidden mi?"

" Hiç bu kadar ciddi olmamıştım."

Changbin Felix'e daha sıkı sarıldı:

" Teşekkür ederim."

" Sadece gördüğümü belirttim."

" Seni seviyorum." kendisinin bile duyamayacağı kısık bir sesle söylemişti bunu.

" Duyamadım."

" Boş ver." kendini Felix'in boynuna gömdü. Felix kısa bir süre huylansa da sonrasında gülümsedi. Her ne kadar ağabeyi gibi olsa da Changbin onun ilk ve şu anda bile devam eden aşkıydı.

" Mükemmel yapacaksin emin ol." dedi rahatlatmak için. Changbin'in sırtını sıvazladı.

Bu sarılmayı her ne kadar bitirmek istemese de bitirmek zorunda olduğunu biliyordu Changbin Felix'in ellerini tutarak bir süre içinde kaybolduğu açık kahve gözlere baktı. Kendine söz verdi eğer sunum istediği gibi geçerse ayağının alçıdan çıkmasını beklemeyecek karşısındaki çocuğa açılacaktı. Nasıl olsa reddedilmeyeceğine emindi. Felix ondan mükemmel bir çıkma teklifi değil, hislerine karşılık vermesi istiyordu. Reddedilmeyeceğini bilse Felix de çıkma teklifinde bulunurdu.

"Sunum... Mükemmeldi Changbin." memnun etmesi en zor olan hocaları demişti bunu ama Changbin'in derdi başka bir şeydi o an.

" Teşekkür ederim gerçekten."

" Projeniz de yarışmaya katılmayı en çok hak eden proje."

" Öyle mi? Çok minnetar oldum."

" Başarılarınızın devamını dilerim." diyip konuşmasını bitirmişti kadın.

" Teşekkür ederim."

Changbin ise karşısındaki Felix'den başka kimseyi görmüyordu. Takım arkadaşlarını es geçip Felix'e gitti. Bileğinden tuttu:

" Konuşalım mı?"

Koltuk değneklerinden destek alarak en hızlı şekilde hareket ediyor. Felix'de ona uyum sağlayarak onunla geliyordu. Kafeteryaya geldiklerinde. Changbin iki kahve için sıraya girdi. Felix'in favori kahvesinden iki tane aldı. Felix elinden kaptı:

" Ne oluyor?"

" Önce oturalım."

Felix.kahveleri masaya koydu:

" Evet ne oldu?"

" Evet,daha iyisini yapabilirdim ama beklemem lazımdı. Bekledikçe her şey sarpa sarıyor. İkimizin de aynı şekilde hissettiğini düşünüyorum."

" Ben..."

" Şşt bitirmeme izin ver. Felix seni seviyorum. ' Ben de seni seviyorum hyung.' diyip kesip atma. Kimse birisini ayrıca çağırıp öylece seni seviyorum demez Felix. Her zamanki sandığın gibi bir sevgi değil bu. Seni kardeşim gibi görmüyorum. Uzun zamandır görmüyordum. Bilmiyorum, neden bu kadar beklediğimi. Başta karşılık alamam sanıyordum, sonra senin daha iyisine layık olduğunu düşünmeye başladım, bu geçince sana mükemmel bir teklif hazırlamam gerektiğini düşündüm. Bir de Minho var. Sana böyleyken dokunabiliyorum ama çıksak o gıcık abin..."

" Changbin!"

" Hmm."

" Ağabeyimin bilmesine gerek yok." sesini olabildiğince alçaltmıştı. Changbin'in elini tutuyordu.

" Ama..."

" En azından bir süre saklarız." Gözleri dolmuştu. " Karşılık almayı beklemiyordum." Yaşlar yanaklarında yol çizmeye başlamıştı. " Sonsuza kadar platonik kalırım sanmıştım. Bir sevgilin olmadığı için kendimi şanslı hissediyordum. Karşılık almayı beklemiyordum."

Changbin Felix'in elini iyice kavrayıp öteki eliyle gözyaşlarını sildi:

" Daha erken söylemediğim için özür dilerim. Zaten seni bekletmek istemediğim için daha iyi bir çıkma teklifiyle gelmedim."

" Ben teşekkür ederim."

" Asıl ben teşekkür ederim benim gibi bir adamı sevdiğin için."

" Sen mükemmelsin benim gibi bir adam için."

" Felix?"

" Hmm."

" Bugün başka dersin var mı?"