Highway to hell

026

Hyunjin'in küçük dairesindeki her şeyi el birliği ile kolilemiş ve taşıma aracına yüklemişlerdi . Evin içi bomboştu . Tuhaf hissettiriyordu . Fakat , Hyunjin'in buradan koparken hissettiği bir kalp kırıklığı yoktu , çünkü burada biriktirdiği öyle çok bir anısı yoktu . Minho'yla olanlar hariç .

Herkes dışarı çıkmış , aşağıda oturmuş bir şeyler yiyor birbirlerine sataşıyorlardı . Hyunjin ise evin kapısında durmuş öylece eve bakıyordu .

Hyunjun omzuna dokundu . Hyunjin ikiz kardeşini görünce aklına gelen şey ile gülümsedi . Ona göstermesi gereken bir şey vardı . Sanırım artık bunları birine göstermenin zamanı gelmişti .

-" Benimle gel , sana bir şey göstereceğim ."

Hyunjun ikizini onayladı ve onu takip etti . İkisi Hyunjin'in yatak odasına girdi . Hyunjin gömme dolabına ilerledi ve bomboş dolapta duran demir kutuyu eline aldı . Bu kutuyu ana sınıfında bir el işi dersinde kendi boyamıştı beceriksizce . 

Kutuyu görmek bile aynı anda yüzlerce duyguyu birden hissetmesine sebep olmuştu .

Kutuyu aldı ve yatağın üzerine oturdu . Hyunjun da onu taklit etmiş , yatağın üzerine oturmuştu . Fakat Kardeşinin ne göstermek istediğini tam olarak anlamamıştı . Hyunjin sakince kutunun kapağını açmış ve kenara bırakmıştı .

Hyunjun kutunun içine bakmış , ve bir çocuğun el yazısıyla olduğu belli olan notlar ve mektuplar görmüştü . Bir kaç tane de resim . Elle çizilmişlerdi . İkiye katlanmış olan bir tanesini eline aldı .

Rengarenk yapılmış resimde , Hyunjin , bir anne figürü ve bir baba figürü yer alıyordu . Arkasına da gülücük atılarak tarih yazılmıştı . Hyunjun gördüğü resim ile adeta bir Deja Vu yaşamıştı . Dolu gözleri ile Hyunjin'e bakmıştı .

-" Resim dersinde yapmıştım onu . Annem babama postayla göndereceğini söylerdi o zamanlar ." Dedi

-" Bana da annen cennetten çizdiğin resimleri görüyor Hyunjun derdi ." Dedi

İki kardeş de yaşadıkları şeylerin duygusal yükü altında hayatları boyunca ezilmiş , birbirlerinden mahrum kalmıştı . Hyunjin arkadaş edinmekte zorlanan bir çocuk olmuştu hep , belki ikiziyle büyüseydi bu onun için bir problem olmaz ortaokul yıllarını mahvetmezdi .

Hyunjun ise hep annesinin ölümü için kendini suçlardı . Çünkü babasının dediğine göre annesi doğumda vefat etmişti .

-" Yılbaşına bir hafta kala , okulda bir proje düzenlemişlerdi . Yılbaşında istediğimiz şeyleri yazdığımız mektupları alıp "Noel babaya " yollayacaklardı ." Demişti gülerek -" Velilere verilen mektuplardan sonra annem yanıma gelerek bana sarılmıştı . O zaman neden olduğunu anlamamıştım elbette ."

-" Sayın Noel Baba , öğretmenimiz bu mektupları size ulaştıracağını söyledi . Eğer bu mektubu okuyorsanız hediyeniz için şimdiden teşekkür ederim . Bütün sene iyi bir çocuk oldum . Lütfen yılbaşında bana babamı verin . Biliyorum o bir kaptan ve denizde çalışıyor , ama lütfen bu doğum günümde yanımda olsun . Sevgilerimle Sam ." Hyunjun eline aldığı yeşil kuru boyayla yazılmış mektubu sesli okumuş ve gözyaşları içinde sonlandırmıştı

-" Özür dilerim Hyunjin ." Dedi ağlarken ,

-" Senin bir suçun yoktu ki . Bizim bir suçumuz yoktu Hyunjun ." Dedi ağlayan kardeşini kendine çekip sarılarak

-" Özür dilerim çocukken yanında olamadığım için ." Dedi tekrar

-" Bundan sonra yanımdasın ya , eminim arayı kapatırız ." Dedi gülümseyerek