TAMAMLANDI
Bilinmeyen numara: Merhaba yakışıklı.
Bilinmeyen numara: Hey Kenan efendi.
Bilinmeyen numara: Bir şey diyeceğim ama hemen bakma mesaja. Olur mu?
Bilinmeyen numara: Ben sana çok aşığım ya.
Kenan ve Bora'nın hikayesi
YARI TEXTİNG
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Düğünün üstünden iki gün geçmişti. Barış'la birlikte içeri girdikten sonra, yanımızdan bir dakika bile ayrılmamıştı. Gözleri sürekli Kenan ve benim üstümdeydi. Böyle olunca biraz tırstım açıkçası. Neyse ki bir sorun çıkmadan bitmişti gece. Kenan'la doğru düzgün vedalaşmaya fırsatım bile olmamıştı o gün.
İki gündür sadece telefonla konuşuyorduk. Sürekli çalıştığı için yanına giderek onu rahatsız etmek istemiyordum. Ama bir yanım Kenan diyerek ağlıyordu. Video izlerken sürekli birlikte olan insanları görünce saçma bulurdum. Şimdiyse onları anlamaya başladım. İnsan sürekli sevdiği kişinin yanında olmak, yanından ayrılmak istemiyordu.
Bugün onun doğum günüydü. İlk defa onun sevgilisi olarak kutlayacaktım. Dün Cansu'yla birlikte dolaşırken ona hediye almak için bir mağazaya girdik. Hediye seçmekte iyi olmadığım için ona çok yakışacağını düşündüğüm bir parfüm almaya karar verdim. Eve dönerken yolda peluş oyuncak satan dükkan görünce gitmek istedik. Öylece dolaşırken gözüme çarpan küçük kahverengi bir ayı görünce, aklıma direkt Kenan gelmişti nedense.
Onun gözlerinin rengi gibi koyu kahve renginde minik bir ayıydı. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu sanki. Elime alarak baktım. "Kenan bunu çok sevecek." dedim kendi kendime. Küçük ayıyı elime alarak kasaya doğru yakınlaştım.
Cansu yanıma gelerek, elimde tutmuş olduğum oyuncak ayıya baktı. Kaşlarını kaldırarak şaşkınca bana bakmaya başladı. Ona hiçbir şey demeden, parayı kasadaki teyzeye uzatarak poşeti aldım. Birlikte dükkandan çıkınca Cansu "O ayıyı ne yapacaksın?" diye sordu.
"Kenan'a vereceğim." dedim.
"Ciddi misin?" diyince kafamı salladım gülerek.
Ayağa kalkıp çalışma masamın üzerinde duran küçük ayıyı elime aldım. 'Keşke seni hemen sahibine versem.'
Elimdekini bırakarak ayağa kalkıp odamdan çıktım. Mutfağa doğru giderken birden zil çaldı.
"Ben bakıyorum anne." diyerek kapıya doğru giderek açtım. Karşımda Barışı görünce biraz şaşırdım, çünkü bu saatlerde eve gelmezdi.
Annem mutfaktan bağırarak "Barış, hayırdır oğlum? Sen bu saatte eve gelmezdin." dedi.
"Kenan'ın doğum günü olduğu için çocuklarla bir şeyler hazırladık onun için erken geldim. Küçük bir mekan tuttuk, bu aşkam toplanıyoruz kutlamak için." diyerek cevap verdi.
"Aa ben unutmuşum. Benim adıma da tebrik et Kenan oğlumu." dedi annem.
Barış'ın öylediği şeyleri duyunca biraz üzüldüm, çünkü benim aklımda tamamen başka bir şeyler vardı. Bana dün konuşurken, bugün boş olduğunu söylemişti. Akşam onunla görüşerek Ziya amcanın yanına götürecektim. Daha sonra hem onun için, hem de benim için unutulmaz olacağını düşündüğüm bir şey teklif edecektim.
