Odadan çıkıp Murat'ın yanına yürüdüm.
"Gidelim burdan yeter. Birbirinize zarar verecek değilsiniz herhalde."
Ama onlar hala birbirlerine bakıyorlardı. Murat yüzünü ovalayıp etrafa baktı. Miran'a döndü geri.
"Oğlum ağır konuşuyorsun. Hatta ağır konuşuyoruz. Tamam söylemem lazımdı sana. Ama yapamadım. Mutlu düzgün bir hayatın vardı siktiğimin davası bitmek bilmiyordu. Sana da sıçrasın istemedim. Güvenmesem şimdi de söylemezdim." Elini uzattı Miran'a. "Özür dilerim."
Oraya baktı Miran ama sıkmıyordu Murat'ın elini.
"Söylediklerini bir kez daha düşün bence sen."
"Sende düşün. Düşün ki ikimizin de yanlış yaptığını anla. Abim bak biz zaten birbirimizi bir kez kaybettik. Sen ayrı dağda ben ayrı dağda birbirimizden uzakta sürünüyoruz. Bizim birbirimize ihtiyacımız var yapma böyle."
Gözlerini tekrar yukarıya çıkarttı Miran. Birbirlerinin gözlerine baktılar. Sıktı Murat'ın elini.
"Bende... özür dilerim." dedi.
"Yeğenini görmeden bana düşman olamazsın ayrıca."
"Çocuğun da mı var?"
"Bir oğlum var. Yiğit , bir yaşında daha yeni yeni yürüyor. Bence görmek istersin."
"İsterim."
"Miran biliyorum anlaması zor ama ben ne yaptıysam sizi korumak için yaptım. Bu yüzden bilin istemedim. Avukat ordusuyla çalışıyordum buna rağmen bu kadar uzadı dava. Zaten bu gün buraya geldim çünkü yarın sabah seninle konuşup anlatacaktım"
"Niye yarın?"
"Buraya geliyorlardı. Yiğit'i alıp yanına getirecektim."
"Yiğit... küçükken de hep oğlum olursa adını yiğit koyarım derdin."
"Sana benziyor." dedi Murat gülümseyerek. "Hem sadece Yiğit değil Yiğit Miran."
"Sana benziyordur o zaman malum bende sana benziyorum. Yiğit Miran mı?"
Tebessüm etti Murat başını salladı.
"Bir ay kadar öncesi seninle tekrar görüşebilir miydim belli bile değildi. Hem belki hayat yine bizi ordan oraya atar. Bir Miran büyüttüm ikincisi de koymaz herhalde."
Miran öyle güzel gülümsedi ki karşısındaki abisi olmasa kıskanırdım.
"Abi ben az önceki sözlerim için..."
"Tamam oldu bitti. Sorun değil sinirlendik işte. Haklısın insan en yakın olması gereken kişi sır saklayınca dayanamıyor. Bende durduk yere üstüne gittim. Atlatamıyorum o dönemi. Sensiz her şeye katlanmak iki katı zor olmuştu. Yoksa güvenmediğimden değil en çok sana güveniyorum ben."
Tebessüm edip başını salladı Miran.
"Kimler biliyor bu durumu?"
"Sen ve Melis sadece."
"Ailenin kalanına söyleyecek misin?"
