Aden (SEZON ARASI)

Cellad

MAHRA SAYE

"Aden,"

"Buyur?" Dedi uyku gözlerinden akarken. "Uykuna devam et istersen sen."

"Mahra bak, ben uyuyorum sen uyandırıyorsun, bu sefer benim uykum kaçıyor!" Dedi gözleri dolarken. Bu kadın neden bu kadar duygusallaşmıştı ki? Aden'in bedeninin gittiği gökyüzünde mental sağlığı da uçup gitmişti sanırım. Kahkaham  ile birlikte Aden de hıçkırıklara boğulmaya başladı. "Tamam, tamam bir daha konuşmuyorum çektim fermuarı." Cümlemi tamamlayıp Aden'e döndüm, yatmıştı ve boynuna çok rahatsız duruyordu bu yüzden arabayı kenara çektim ve Aden'i arka koltuğa koyup, rahat bir konuma getirdikten sonra sürücü koltuğuna geçip kemerimi bağladım ve bende rahat bir pozisyon aldıktan sonra yola devam ettim. 

                                                                                   🌑

 ADEN ZERRİN   

Gözlerimi açıp etrafa baktım. Mahra'nın evindeydim. Beni odama getirmişti ama o yoktu. Alıştım. Yataktan kalkıp alt kata inmeye başladım ama kimseyi göremedim en son Mahra'nın odasına girip içeri baktım, yatakta Mahra'yı gördüm ve yanına gittim. Başım öyle ağrıyordu ki ağrının üstesinden gelemiyordum. Midem bulanınca kendimi tutamayıp olduğum yere çöktüm ve kustum. Ne yaptım?

ERORR

"Mahra!" Mahra aniden uyanıp etrafında beni aradı. "Mahra buradayım!" Mahra yere dönüp bana baktı. Anında yataktan kalkıp bana doğru koştu ve beni kucağına alıp lavaboya götürdü. "Tüm gece içmenin cezası Aden Hanım! Hadi kal burada."

"Mah-" Demeden banyo lavabosuna kustum. 

🌑 

Hayat çok acımasız ve mücadeleyi gerektiren bir yüktü, biz insanların çekmesi gereken en boş şeydi hayat mücadelesi. Bunu daha on yaşında annemin beni terk edişi ve daha on altı yaşındayken teyzemin ani ölümü ile anlamıştım. Hayat gerçekten berbattı. "Aden iyi misin?" Daha yarım saat önce kusma işlemini bitirmiş ve kapıyı kitleyip küvete girip huzurla gözlerimi yummuştum. "Mahra git!"

"Daha iyi misin diyorum sana!"

"I'm fine Mahra! Şimdi yürü git!"

"Aşağıdayım çıktığın zaman gelirsin yanıma." 

"Of tamam be!"

🌑

Duştan çıkıp, kıyafetimi giyinmiş ve Mahra' nın yanına inmiştim. 

"Ben eve gitmek  istiyorum."

"Kahvaltını yap, gitmiyorsun bir yere."

"Seni ne ilgilendiriyor?"

"Aden yemek ye." Daha fazla orada kalmadan odaya girip çantamı alıp aşağı indim. "Sana afiyet olsun, ben çıkıyorum artık."

"Aden annen sana zarar verir! Tekrar Aden' e gidersin! Eğer olduğun yerde kalmazsan çok ciddiyim seni esir alırım, seni asla bırakmam ve pencereye bile çıkamazsın! Beni anla artık, sana zarar gelecek diye korkudan ölüyorum, haberin var mı senin!" Daha fazla dayanamayıp dolan gözlerimi serbest bıraktım. "Şuan gerçek anlamda iyi değilsin."