Unicode..
" မအိပ်သေးဘူးလား.."
မိုးရိပ်ငိုနေသည်မှာ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်ပင် မသိ။လိုက်ပို့သော တော်ဝင်ပင် ပြန်လာပြီ..။
မိုးရိပ် မော့ကြည့်လိုက်သည်။
" မျက်ရည်တွေနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ.."
" မငိုလို့ ကိုယ်က ဒီအခြေအနေမှာ ဟားတိုက်ရယ်နေရမှာလား.."
" နင် ငါ့ကို မရွဲ့နဲ့.."
မိုးရိပ် အံကို တင်းတင်းကြိတ်လိုက်မိသည်။
" အဲ့တစ်ယောက်ကို ဘာလို့ ပြန်လိုက်ပို့ရတာလဲ
ဘာလည်း သူ့အပေါ် ခံစားချက်ရှိနေလို့ ဒီလောက် စိတ်မချဖြစ်နေတာလား.."
တော်ဝင်က မိုးရိပ်အနားကို တိုးလာပြီး ပခုံးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း..
" နင် ငါ့ကို မစော်ကားနဲ့! နင်လုပ်လိုက်လို့ သူ့ခြေထောက်အခြေအနေက ဆိုးသွားတာ။ ငါက လိုက်မပို့ရအောင် ငါအဲ့လောက် လူမှုရေး မခေါင်းပါးဘူး။"
" သူက ပလီပလာများနေတာ အဲ့တာကို မ သိလား။
အခုမှ မေတ္တာရှင်ကြီး လုပ်မနေနဲ့။ သူက ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်တာကို ကိုယ်က လက်ပိုက်ကြည့်နေရမှာလားဟမ်.."
တော်ဝင်က ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ပခုံးတွေကို စောင့်လွှတ်ချလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
" နင်ကရော အခုအချိန်ထိ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ အပြင်မှာ ရှိနေသင့်လား။ နင့်ကိုနင် ဘာထင်နေလည်း။"
" ကိုယ်တို့က အလုပ်အကြောင်း ပြောနေတာရိုးသားတယ်။ မတို့ကသာ.."
" ငါတို့က ဘာဖြစ်နေလို့လဲ ဟမ်!!"
" ဟို မမ .."
တော်ဝင်တို့ ရန်ဖြစ်နေသည့် အချိန်မှာပင် ထွဋ်ခေါင်တင်က ဧည့်ခန်းအဝကနေ ပြောလေသည်။
တော်ဝင်က လှည့်ကြည့်ရင်း..
" အော် ထွဋ် ဘာကျန်ခဲ့လို့လည်း.."
" ဘောင်းဘီလေး ကျန်ခဲ့လို့ လာယူတာ ဟို အဆင်ပြေရဲ့လားဟင်"
" ကိုယ့် ဘာသာ အဆင်ပြေပြေမပြေပြေ နင့် အပူပါလား!!"
YOU ARE READING
ပြင်ဆင်ခွင့်လေး ပေးသနားပါ...( complete)
Lãng mạnEdit - ဖြစ်ရပ်မှန်ဟု ဆိုသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွေ ကွဲလွဲနိုင်သည်။ ဖြစ်ရပ်မှန်က ဘယ်လိုမှန်းမသိပင်မယ့် ကိုယ့်ဇာတ်ကောင်တွေကို ပေါင်းစေချင်တယ်။
