aylar olmuş|texting

11

redd-seni buldum

izem kayhan
şubat 4, 2019

acar'ın uzun uğraşları sonucu onunla buluşmayı kabul etmiştim. "sen de kaptın gül gibi çocuğu" dedi ablam alayla. "hı-hı." diye mırıldandım. annemler ablamla kayra abinin(?) ilişkisine onay vermişlerdi. annem jinekolog, babam ise beyin cerrahıydı.

bizi sevdiklerini biliyordum ama bazen sevgi her şeye yetmiyordu. çocukluğuma dair hatırladığım pek bir şey yoktu. mesela biz asla ailecek pikniğe gitmedik çünkü annemle babamın hep işi olurdu.

tıpçı olmak zordu fakat ebeveynleri tıpçı olan bir kız çocuğu olmak çok daha zordu.

ablam, annemle babamın yapamadığı ebeveynliği yapmıştı.

"ben çıkıyorum canım." dedim. "sakın ilk buluşmada öpüşme bir de anahtarını al bücürük." evden gülümseyerek çıktım.

buluşacağımız yer acar'ın halısahasına daha yakındı. zaten o antrenmandan çıkıp gelecekti. yaklaştığım zaman acar'a mesaj attım.

izem: ben geldim sayılır, sen nerdesin? (16:12, iletildi.)

mesajıma yanıt vermeyince antrenmandan yeni çıkmıştır diye düşündüm ve kafeye oturdum. "bir şey içer misiniz?" yanıma gelen garsona bakıp "yok, arkadaşımı bekliyorum." diye mırıldandım.

aradan iki saat geçti, acar hala gelmemişti.

izem: başına bir şey mi geldi????
(18:55, iletilmedi.)

izem: umarım bir bahanen vardır arslan. (20:27, iletilmedi.)

-

"bir tane sıcak çikolata alabilir miyim?" dedim garsona karşı. "misafiriniz gelmeyecek sanırım." dedi garson da. kaşlarımı çattım. "anlayamadım?" dedim. "isterseniz misafiriniz olabilirim." dedi çapkınca.

bok olurdu.

alayla gülümsedim. "sıcak çikolatamı bekliyorum." garsonun yüzü düştü.

o gün sıcak çikolatadan 5 tane içmiştim. oysa ki ben sıcak çikolatayı çok geç bitirirdim. buna rağmen acar gelmemişti.

saat 9'a geliyordu. kafe kapanmak üzereydi. çantamı alıp kafeden çıktım. sinirden ağlamak üzereydim. acar onu beklememi söylememesine rağmen ben onu beklemiştim.

ben acar'dan hoşlanmıştım.

kaldırıma oturup göz yaşlarımı silmeye çalışıyordum, biri bana mendil uzattı. yaşlı gözlerimle bana mendil uzatan kişiye baktım.

tanımadığım birisiydi. "teşekkürler." dedim boğukça. "iyi misiniz?" dedi karşımdaki kişi şefkatle. "değilim." dedim dürüstçe. "olabilir, çok normal." dedi çocuk da.

"izem?"

duyduğum sesle olduğum yere çakıldım sanki, bu acar'dı. yanımdaki çocuk acar'a doğru döndü. "sen kimsin lan?!" dedi acar sinirle. "can ben, asıl sen kimsin?" dedi çocuk -can- "sanane lan. kimsem kimim?!" ayağa kalkıp can'ın önüne geçtim. "ben hallederim. teşekkürler can." dedim. "emin misin, kalabilirim istersen izem?" dedi sorgularcasına. "eminim can, teşekkürler yine de." o da gülümsedi.

acar'la baş başa kaldık. "ağladın mı se-"acar'ın lafını bölen ona attığım tokattı. "noluyor be?" dedi şaşkınca. "bugün tekrardan anladım, senin hakkında hiç yanılmamışım arslan!" dedim sinirle ve ordan uzaklaştım. acar'da peşimden geliyordu. "noldu izem?" dedi. "zıkkımın kökü oldu, gerizekalı seni." acar kolumdan tutup beni kendisine doğru çevirdi. "izem, anlayamıyorum." dedi acar çaresizce. "bırak beni, gitmek istiyorum." dedim ben de. "iz-" "eve gideceğim, çok yorgunum." dedim kolumu kurtarıp. ben giderken acar arkamdan beni izlemişti.

-

acar: çiçeğim çok çok çok özür dilerim ama gelemeyeceğim

acar: annemler gelecekmiş uzun zaman sonra onlarla olmam lazım haber de vermediler

acar: çok üzgünüm çiçeğim (00:16)

izem: ne saçmalıyorsun? (00:20)

acar: mesajlarıma yeni mi yanıt veriyorsun???

izem: yeni geldikleri için?

izem: *ekran görüntüsü*

izem: bak

acar: hassssiktir

acar: ben o mesajları 16:04'de attım izem

izem: ?

acar: açıklayacağım izem bekle biraz

izem: nefesini boş yere tüketme arslan

izem: çünkü umrumda değil.

izem çevrimdışı

4.8.23'
en uzun bolum oldu
can'i unutmayin ilerde coooook karsilasacagiz 🥹🥹