aylar olmuş|texting

48

tuğkan-aylar olmuş

acar arslan

"izem telefonları açmıyor." dedi gizem korkuyla. "nereye gittiğini bilen yok mu?" diye sordum. ikisi de "hayır." dedi. kayra'yı aramıştım. izem'e ulaşamadığım için kayra'yı aramıştım ama ondan da cevap yoktu.

"ben izem'in evine gidip bakacağım." dedim. "ben de geliyorum!" diye atladı gizem. "sen kal gizem, ben giderim." dedim. "olmaz! izem'i görmem lazım." dedi sadece. itiraz etmedim. önce gizem'i aldım. ardından da izem'in evine doğru ilerliyorduk.

içimde kötü bir his vardı, hem de çok kötü.

sonra o arabayı gördüm. izem'in arabası, ağaçların arasındaydı. hızlıca arabayı durdurdum. gizem'de araban inmişti. "İZEM!" diye bağırıyordu. koşarak ağaçlık alana gittim. kaymadan, hızlı ve temkinli bir şekilde.

ordaydı.

her zerresine aşık olduğum kız öylece yatıyordu. "acar! noluyor?" diye bağırdı gizem. "AMBULANSI ARA!" dedim. elimi izem'in başına yerleştirdim. nabzı çok düşüktü. "bebeğim, biriciğim." dedim ağlayarak.

ne ara ağlamaya başlamıştım ki?

"acar..." diye mırıldandı. "nefesini tüketme sevgilim. seni çok seviyorum çok özür dilerim! nolur beni bırakma. bizi bırakma." dedim hızlıca. belli belirsiz bir tebessüm etti. "seni seviyorum." dedi. "izem lütfen, gözlerini açık tut. ambulans gelmek üzere." dedim. "affettim." dedi. olumsuz anlamda başımı salladım. "hayır izem. kapatma o güzel gözlerini." diye sayıklamaya başladım.

"parla'ya iyi bak." dedi.

bana veda etmeye çalışıyordu. onu öptüm. "lütfen izem, bize veda etme." dedim. ardından da "NERDE KALDI AMBULANS!!" diye bağırdım. "çok iyi bir baba olacaksın." dedi. "hayır, hayır izem. sensiz yapamam."

soluk soluğa konuşuyordu.

"sana aşığım, görüşürüz." dedi. "izem ben de sana aşığım. lütfen!" dedim. ambulans gelmişti. "ambulans geldi, aç gözlerini!" dedim bağırarak. gözlerini açmadı.

sonra görevliler izem'in o dokunmaya kıyamadığım bedenini sedyeye yerleştirdi.

gizem ağlıyordu. "izem yaşayacak." dedim umutla.

izem yaşayacaktı.

benden nefret etmeyin, belki izem yaşar 🥹💗14.8.23'