aylar olmuş|texting

final-1

13K❤️

cem adrian, perdenin ardındakiler-bu gece benimle ölür müsün?

acar arslan

"izem hanımın hayati tehlikesi hala devam ediyor. geldiğinde zaten bizim yapabileceğimiz bir şey kalmamıştı." diyordu doktor. "öldü mü?" diye sordu gizem ağlamaktan çatlamış sesiyle. doktor hüzünle başını salladı. "ölmemiştir. izem o kadar şey atlattı. ölmemiştir!" dedim ağlayarak. "üzgünüm, başınız sağ olsun."

izem gitmişti. "hayır, hayır, hayır!" diye ağlıyordu gizem. "onu görebilir miyim?" diye sordum. doktor bana ve gizem'e baktı. "son kez, yalvarırım." dedim titrek sesimle. "peki." dedi doktor da.

morg, soğuktu. izem bu kadar soğuk sevmezdi ki.

'acar yazın bile pikeyle yatıyorsun!' gülümsedim. 'sen de bana sarılmak yerine yastığa sarılıyorsun!" dedim sitemle. 'ben seni ısıtırım.' dedi ve bana sarıldı.

o öpmeye kıyamadığım dudakları morarmıştı. "neden?" dedim titrek sesimle. "neden gittin!" dedim ağlayarak. "seni çok seviyorum izem. ben şimdi sensiz nasıl yaşayacağım?" dedim.

izem susuyordu. konuşamazdı ki, ölmüştü.

"seni çok seviyorum. seni o kadar çok seviyorum ki." gözyaşlarımı sildim. "ben şimdi parla'ya ne diyeceğim izem?" dedim.

parla'ya annesinin öldüğünü nasıl diyecektim?

"kızımıza ne olacak?" dedim sitemle. "beyefendi, iyi misiniz?" dedi hemşire kadın. "hayır." dedim ağlayarak. "burda daha fazla kalamazsınız." dedi kadın. son kez baktım biriciğime, son kez.

morgdan çıktım. gizem elinde izem'in eşyalarını tutuyordu. "eşyalarını verdiler kardeşimin." dedi ağlayarak. poşeti elinden aldım. bir not vardı, bana yazılmıştı. notu cebime attım. "parla ne olacak?" dedi gizem gözyaşlarının arasından. "bilmiyorum." dedim hüzünle.

izem ölmüştü.

-

"annem geldi!" diye bağırdı parla ve kapıyı açtı. kayra da arkasından geliyordu. "ne bu haliniz?" dedi endişeyle. gizem ağlamaya başladı. "noldu? izem nerde?" dedi. "mutfağa geç." dedi gizem ağlayarak. kayra kaşlarını çattı ve mutfağa geçti. "annem neyde?" diye sordu. iç geçirdim. "annen gitti." dedim. kaşlarını çattı. "neyeye gitti?" dedi merakla. "annen bir daha geri gelemeyecek kızım."

dedim ağlamamı bastırmaya çalışarak. minik gözleri doldu. "beni biy daha öpmeyecek mi?" diye sordu. "hayır, öpemeyecek ama seni çok seviyor tatlım. seni her zaman sevecek. izleyecek seni." dedim ağlayarak. "yayın da mı gelmeyecek baba?" dedi. "hayır kızım, annen bir daha yanımıza gelemeyecek." dedim.

"annem melek mi oldu baba?" diye sordu bu sefer. "öldü." dedim. parla'nın gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. "beni biy daha sevemeyecek mi baba?" dedi. "hayır bitanem. annen seni hep sevecek." dedim. sitemle, "o zaman niye beni bıyaktı?" dedi.

bizi niye bıraktın izem?

"onun elinde değildi parla." dedim.

parla bana sarılarak ağlamaya başladı.

izem tamamen gitmişti ve bir daha dönmeyecekti.

izem'i öpemeyecektim, sarılamayacaktım.

izem ölmüştü ve bizi yapayalnız bırakmıştı.

ağlıyorum
14.8.23'