Under the same sky

Chapter 28

Chapter 28: Twist

If there's just one place I didn't notice changing, it was Lola Carmela's. The flowers, the air and the presence of the place, it was still the same as the last time. Ang tanging nag-iba lang dito ay ang pintura ng maliit na bahay.

Pumasok ako sa loob ng maliit na bahay dala ang isang bouquet ng bulaklak. Just like Austin's favorite flower, I give her a bouquet of orange tulips. Marahan ko itong inilapag sa may lapida niya bago nagsindi ng kandila.

Honestly, I'm alone. Mag-isa lang akong nagbyahe patungo dito, mabuti nga at naalala ko pa ang address ng pinaglibingan ni Lola Carmela. Kung hindi kasi ay malamang na naliligaw na ako sa ngayon.

Except from visiting the resort, I really did planned visiting Lola Carmela too. Wala na din kasi dito ang pamilya nila Wayne kaya nag-aalala lang ako na baka wala nang bumibisita sa kanya.

I also want to talk to her, I want to confess her everything I feel for his grandson. She might notice it for she was already watching from above but I don't care, gusto ko parin sabihin sa kanya.

Bumuntong hininga ako bago umupo sa sahig. Nagpahinga muna ako ng ilang sandali at nag-ayos ng sarili bago siya kinausap.

I cleared my throat, "hi po Lola, do you still remember me? Ako po ito, si Jean..."

"The girl that Wayne brought here five years ago, the girl where he promised to marry. Pero alam mo po la? your grandson was being a jerk now," dagdag ko pa.

"I heard that he was already dating someone at hindi po ako iyon. Alam kong kasalanan ko kung bakit kami nagkaanak but if he know that he can't stand as my son's father then be shouldn't have agreed. He shouldn't have agreed to make love with me if he will just regret it at the end."

Tuluyan nang namuo ang luha sa mata ko ngunit bago paman ito pumatak ay hinawi ko na ito.

"I'm sorry for telling you such a thing Lola Carmela, hindi po ako nandito para ireklamo ang apo niyo. I was just here to let out this heaviness I felt, wala na din kasi akong ibang masabihan, kung meron man ay hindi din naman nila ako maintindihan."

Tumayo ako, "thank you so much for your time Lola Carmela. Sana po ay gabayan ninyo ang apo ninyo na hindi siya mapunta sa maling landas ng buhay niya."

Inayos ko muna ang sarili bago lumabas. Nang makalabas ay may nakita akong matandang lalaki na naglilinis, ngumiti ito sa akin kaya ngumiti din ako pabalik.

"Ikaw na ba si Camille hija? Iyong nag-iisang apong babae ni Donya Carmela?" tanong nito sa akin.

Umiling ako sa tanong nito, "ah hindi po, kaibigan po ako ni Wayne. Minsan na din po kasi niya akong dinala dito noon kaya napabisita ako ngayon."

Tumango ito, "ganoon ba? Sige at mukhang papauwi kana, mag-ingat ka sa iyong byahe hija."

Tumango ako at ngumiti, "sige po, salamat."

Pagdating ko sa sasakyan ay agad akong nagpakawala ng mabigat na hininga. Ilang minuto pa akong  nakatitig sa kawalan bago tuluyang nagdrive papuntang airport.

Pagkatapos ng limang oras ay tuluyan na din akong nakauwi sa amin. And now, I was here, waiting for my driver and Maggy. I have my car beside, pagod lang ako kaya nagpatawag ako ng driver.

Matapos ang ilang minutong paghihintay ay tuluyan na din silang dumating. I was in the car and was about to sleep when I receive a call from manang Flora.

"Nawawala si Austin."

Hindi ako mapakali sa kaka-dial sa cellphone ni Maggy, naiwan niya daw kasi ito sa bag ni Austin noong inihatid niya ito sa school. Nakatatlong dial ako bago nito sagutin.