Knock Twice, She's here [COMPLETED]

Knock, knock, 46

FITHI

Nineteen days after Heya's death

"I PROMISED YOU FITHI, IF YOU LET ME GO and I will do what I was minding to do, you will see the conclusion."

Nanlaki ang mga mata kong nakatitig sa kan'ya. "KNOX!"

I feel a sense of relief. It washed over me like the first spring rain, cool but not comforting. "I g-grabbed you. Huwag kang bumitaw please. I will do everything para maipanik ka uli rito. J-just don't die on my hands p-please." This girl is freaking crying again. "I  can't..."

"Ayoko na mawala ka sa buhay ko!" Walang preno kong sambit at ginamit ang dalawang kamay para hilahin siya.

Hindi ko alam kung ano ang ekspresyon ng mukha niya dahil nakapikit ako para kumuha ng buwelo at lakas para maibalik siya rito sa loob ng rooftop.

"Let me go, Fithi"

"It's all my fault, it's all my fault. Blame me! Blame me, Knox" paulit-ulit kong sambit hindi ko makita ang paligid. Baka nga natutuluan na siya nv luha ko na kanina pa walang humpay sa pag ragasa.

"Please make it easier for me," aniya.

"Kung ipagpapatuloy ko pang mabuhay baka sirain lang ng sarili ko, ang isip ko. Kaya Fithi please. Gusto ko ng mamahinga."

"So please, make it easier for me." sambit ni Heya.

Everything make the time so slow when my hands slipped. Dumulas bahagya ang kamay ko sa suot-suot niyang black gloves.

Nanginig ang buong katawan ko at biglang bumalik sa ulirat. "I will never do that! Heya naman!"

Hinigpitan ko pa ang kapit sa braso niya, inilagay ko ang lahat ng pwersang maaari kong ilaan sa paa para magkaroon ako ng lakas para buhatin siya pabalik rito.

"I will always be on your side from now on, kaya nga kita gustong makausap ng masinsinan para ibalik ang lahat sa dati. Kahit mahirap, paunti-unti sana tayong magkabati. Bumalik tayo mula sa umpisa, walang problema please."

"So please, huwag mo na 'tong gawin!" Hiyaw ko.

Hindi ko na kaya siyang hawakan ng matagal. Parang pati ako nasasaktan na, habang tumatagal nangangalay na 'ko. "I will never ever let your hand go!"

Kaya ko 'to, hinding hindi kita bibitawan, Heya hanggang sa may dumating na tulong para tulungan tayo.

"Fithi, I can't"

At this moment, everything went black. Everything turned into a nightmare. Everything's blurry and I feel the dizziness sparing from my head to brain.

Sunod-sunod na palahaw ang aking binitawan habang nanlulumo mag-isa. "HEYA!!!"

"HEYA LEND ME YOUR HAND!!" Hold me your hand so that we can both help Knox.

And finally, finally. "Hooray!" Hiyaw niya.

"You saved my life, Heya. Thank you~" pakanta niyang pagpapasalamat sa akin.

Hindi ko maipaliwanag ang nangyari ngayon-ngayon lang, tila ba... Tila ba nagkaroon ako ng lakas na kasing lakas ng mga superheroes.

Nabuhat ko s'ya, nagawa ko siyang mailigtas. Nagawa ko siyang maibalik rito sa loob ng rooftop. Ewan ko kung paano 'yon nangyari, hindi ko mai-express. Himala, siguro dahil sa emosyon ay nagawa kong magkaroon ng lakas.