Merhem / ChanMin

6

[Jeongin]

"Ne oldu Seung?"

"Yok bir şey, Chan'ı gördüm de laf attı işte bende karşılık verdim sinirim ona bozuldu."

"Bir şey yaptı mı?"

"Hayır. Neyse ben kantine gidiyorum."

Bu da ne böyle? Sadece laf dalaşına girmedikleri belli, bu kadar ufak şeylerle bu kadar sinirlenmez, tanıyorum arkadaşımı.
Galiba kurcalamamak en iyisi.

"O zaman başka bir şey yapalım. İkiye bir olmuyor."

---

"Tamam hallederim, sorun yok sıcak değildi zaten."

Çok sıcaktı. Yandım anasını satayım. Neyseki geri dönüşü olmayacak yerlerime gelmedi.

"Senin yanında var mı yedek kıyafet?"

"Üff yok sanırım. Tam beden kıyafetlerimi değiştirdiğim an döküldü. Onları giysem sorun olur mu?"

"Bilmem ki. Bizim hocalar gereksiz takıyor."

"Jeongin, al bunu da?"

Seungmin çantasından çıkardığı merhemi bana uzattı.

"Teşekkürler ama ne zamandan beri merhem taşıyorsun? Sümüğünü silmeye peçeten bile yok senin."

"Çantamda kalmış al işte."

"Sağol."

"Tek gidebileceğine emin misin?"

"Eminim Felix. Tutmayın beni daha fazla."

Hızlıca önce lavaboya sonra da soyunma odasına girdim. Su çarptığım için biraz rahatlamıştım ama hala canım acıyordu.

Yedek kıyafetim yok. Acaba beden kıyafetlerimi giysem çok sorun ederler mi? Beyaz gömlek sonuçta, çok belli oluyor. Ayrıca bütün üstüme döküldüğü için içim dışım ortada. Böyle ortalıkta dolanamam.

"Benimkini al."

Siktir git ya! Bu da melek kesildi başımıza.

"Sağol. Gerek yok."

"Lütfen al işte. Bak ne kadar büyük bir orospu çocuğu olduğumu biliyorum tamam mı? Düzeltmeye çalışıyorum. Lütfen bana yardım et ki ne kadar pişman olduğumu sana gösterebileyim."

"Ciddi misin? Bir kez özür diledin ve gömlek verdin diye bir şeyler düzelecek mi?"

"Düzelmeyecek. Ama en azından kendimden ne kadar utandığımı gösterebilirim."

"Bir şeyler karıştırdığını düşüneceğim ama bunu belli etmeden yapamazsın. O kadar akıllı değilsin çünkü. Ne istiyorsun? Kime yaranacaksın böyle?"

"Sana."

"Tamam. Şimdi git lütfen."

"Ben ciddiyim Jeongin." Kolumdan tutup kendine çevirdi beni. Biraz da yaklaştı, rahatsız edici.

"Bunu daha fazla uzatamam çünkü aramız böyleyken seninle yakınlaşmamızın imkanı yok biliyorum. Bu yüzden direkt söylemeliyim. Senden hoşlanıyorum."

Şaşırtıcı ama pek etkilenmedim. Suratımda hiçbir değişikliğin olmadığına eminim.

"Bana inanmıyorsun."

"Tabi ki inanmıyorum."

"Anlıyorum ben- yani böyle olacağını biliyordum da şey..."

Utandı. Ama bu şekilde olmasını istemezdim.