Merhem / ChanMin

23

[Minho]

"Selam!"

"Mirebe."
En azından mırıldanarakta olsa artık selamıma karşılık veriyor. Sesli şekilde merhaba dediği gün bu işi oldu bileceğim.

"Seungmin Chan'ı öpmüş."

"Biliyorum."

"Biliyorsun? Bu yüzden mi gönderdiniz Seungmin'i oraya?"

"Daha ne kadar yemin etmem gerekiyor Jeongin? Benim haberim yoktu diyorum sana."

"Neyse ne. Chan bir şey yapmadığı için şanslısınız. Yoksa bu sefer kesinlikle hapse attırırdım sizi."

Bu kısımları dinlemek hep çok yoruyor.

"Chan Seungmin'e bir şey yapmaz. Yapacak olsaydı şimdiye kadar çok fırsatı vardı."

"Biliyorum ama anlamıyorum. Neden yapmasın ki? O herifin şerefsizlik yapmaması için tek bir sebebi yok. Her şeyi beklerim ondan."

"Belli ki var."
Tek kaşını kaldırıp alaycı alaycı baktı suratıma.

"Neymiş peki? Ay yoksa o da Seungmin'e mi aşık olmuş?"

Dudağını büzerek konuşuyordu. Aslında şuan beni ve arkadaşlarımı aşağılıyor ama yapmadığı şey değil bu yüzden dikkatimi büzülen dudağına veriyorum.

"Sanırım ondan biraz hoşlanıyor ama ben de emin değilim."

Chan'ın anlattıklarını anlattım ona. Aylardır arkadaşlarımın hemen her şeyini Jeongin'e anlatıyorum ve beni dikkatle dinliyor ama bu bilgilerle ne yapıyor bilmiyorum. Diğerlerine söylüyordur belki, gerçi pek umursadıklarını sanmam.

"Belki de artık küfürü biraz azaltmalıyım çünkü sinirimi atamıyorum."

"Harika. Peki ne yapacaksın sinirini atmak için?"

"Belki seni tokatlarım."

"Olabilir."

"Ya da belki gidip Chan'ı tokatlarım. Eğer Seungmin'den hoşlanıyorsa çıt çıkarmaz."

"Bu da olabilir."

"Ya da Changbin'i tokatlarım. O aranızda ki en sinir bozucu olanı, baya rahatlarım diye düşünüyorum."

"En sinir bozucuyu Chan sanıyordum?"

"Yok o direkt orospu çocuğu."

Bu biraz ağırdı.

"Sen nesin biliyor musun?"

Bilmek istemiyorum.

"Neyim?"

"Malın önde gidenisin."

O kadar kötü değil. Mal olarak yaşayabilirim.

"Yemek yiyelim mi Jeongin?"

"Tamam ben de acıktım zaten." Bunu diyip hışımla ayaga fırladı. Önce beni reddetmesi ve on dakika yalvarttıktan sonra kabul etmesi gerekiyordu. Sanırım kafası çok karışık.

Seungmin Chan'la, Felix ise sanırım yan sınıftaki tuhaf çocukla birlikte yemek yediğinden Jeongin yalnız kalıyor. İstemeden de olsa bana böyle bir iyilik yapıyorlar, onlara teşekkür etmeliyim.

...

"Minho."

"Efendim?"

"Ben şey... özür dilerim. Bir şey yapmasan bile sinirimi hep senden çıkarıyorum."

"..."

"Değişmeye çalışıyorsun, aslında değişip değişmemen pek umrumda değil, ama yine de buna saygı duymalıyım. Sonuçta değişmek zordur değil mi? Bazen o kadar kötü davranıyorum ki sanki sana benziyorum. Yani önceki haline işte. Bu çok kötü hissettiriyor. Seni çok düşündüğümden değil kendimi rahatlatmak için özür diliyorum yanlış anlama. Çünkü sen hiç özür dilemiyorsun ve... bizim aramızda ki fark bu."