Lanetli Şerefsiz. (TAMAMLANDI)

Bölüm 26 - Avuç

Kapımı sarı saçlı bir şövalye açtı.

Gaz lambası ve bir kılıç tutuyordu.

İçerisi karanlıktı. Lambayı içeri uzattı.

Kanlar içinde bağırsak tutan bir çocukla karşılaşınca çığlığı bastı.

"ANNECİM!"

Biraz önce annecim diye çığlık mı attı o?

Gülmemek için zor tutuyordum.

Adam geriye adım atıp uzaklaşmıştı.

Kendimi tutamayıp kişnedim. Sonra da kahkahayı patlattım.

Adam toparlanıp kılıcını doğrulttu, "Çabuk silahını yere at! Seni akademinin şövalyesi olarak tutukluyorum!" diye bağırdı.

Ah.. Can sıkıcı.

"Ee de burası benim odam." dedim anlamasını umarak.

Anlamamıştı.

"Sana silahını yere bırak dedim!" diye bağırdı.

Kılıcımı bıraktım ama bağırsağı bırakmadım.

Canıma tak etti artık.

Adam hızlıca içeri girdi ve beni sürüklemek için elini omzuma uzattı.

Kalçam acıyordu.

Adamın elinin altından geçip zıplayacak ve bağırsağı boynuna dolayacaktım.

Ama adam daha ben hareket edemeden pençelerini omzuma geçirmişti.

Tamam, anlaşıldı...

Rütbemi ortaya atmaktan başka seçeneğim kalmadı.

"Ben Şanlı Shersian İmparatorluğunun 32. Prensiyim. Bana böyle muamele edemezsin! Kendimi savundum ve suçsuzum!" dedim.

Ah.. Çok ezikçe....

Eskiden birisini öldürdüm diye kimseye hesap vermek zorunda kalmazdım.

"Suçlu olup olmadığına mahkeme karar verilecek.. Şimdi benimle geliyorsun." Dedi ve beni sürüklemek için çekiştirdi.

Aniden adamın omzumdaki elini iki elimle sıkıca tuttum ki omzumdan çekmesi zorlaşsın.

Sonra bütün vücudumu geriye savurdum.

Adam dengesini kaybedip tökezledi.

Dengesini korumak için bana döndü.

"Sen nap.." derken sözü yarıda kesildi.

Tam apış arasına elimi daldırdım ve bütün gücümle sıktım.

Evet iğrenç...

Ama etkili.

Adam acıyla çığlık attı ve beni bırakıp yerde kıvranmaya başladı.

Yerden kılıcımı alıp pencereye koştum.

Böyle okulu s*keyim.

Bekle beni dük.

Ecelin olmaya geliyorum.